(Σκίτσο του Glenn McCoy (Uclick.com - 23.12.2010) από εδώ)
31 Δεκ 2010
σχέδια για το νέο έτος
(Σκίτσο του Glenn McCoy (Uclick.com - 23.12.2010) από εδώ)
24 Δεκ 2010
Ο τουρισμός ως κοσμοαντίληψη
Τουρίστεσβελτανσάουνγκ
εδώ στην κώχη τούτη τη μικρή,
σ' όλην την γη την χάλασες.»
Καβάφης
Κάθε εποχή και κοινωνία χαρακτηρίζεται από κάποια κοσμοαντίληψη – κάποιο σύνολο κοινών αντιλήψεων για τον κόσμο και τον άνθρωπο. Και βέβαια, από πρότυπα. Τον παλιό καιρό υπήρχαν τα πρότυπα του πολεμιστή, του λόγιου, του παπά, του δάσκαλου… Ο νέος κόσμος διατήρησε κάποια από αυτά τα πρότυπα (για όσο τον εξυπηρετούσαν) και εισήγαγε –ως κυρίαρχα– δύο νέα: το πρότυπο του επιχειρηματία και το πρότυπο του δικηγόρου. Τα δύο επαγγέλματα που ενσαρκώνουν τις δύο νέες θρησκείες: την Αγορά και το Δίκαιο. (Εντελώς συμπτωματικά και τα δύο επαγγέλματα απαιτούν μειωμένη –έως ανύπαρκτη– ηθική…).
Οι καιροί αλλάζουν όμως, και ο ακόμα πιο νέος κόσμος –αυτό το παγκοσμιοποιημένο καταναλωτικό νηπιαγωγείο που αποκαλείται ευφημιστικά «ελεύθερη δυτική κοινωνία» – είχε ανάγκη από ένα νέο πρότυπο. Και το βρήκε: είναι ο τουρίστας! Το ιδανικό πολιτισμικό πρότυπο της εποχής! Αν ανάγουμε τον τουρισμό σε νοοτροπία και στάση ζωής, θα δούμε ότι ενσαρκώνει όλα τα απαραίτητα στοιχεία του μοδέρνου τρόπου ζωής.
Β) Ο τουρίστας που έτρεχε πολύ
«Δεν προλαβαίνω!» Η κραυγή αγωνίας κάθε τουρίστα! Που να προλάβεις σε 5-10 μέρες να δεις όλα τα καλούδια μιας πόλης; Οργάνωση, λοιπόν! Αυστηρό πρόγραμμα για να δούμε – έστω και τροχάδην – όλα τα βασικά. Κι ας μη καταλάβουμε τίποτε∙ δεν πειράζει. Αρκεί που βγάλαμε φωτογραφίες, να «τα θυμόμαστε». Και πράγματι, τόσο επιφανειακά και γρήγορα που τα επισκεφθήκαμε, είναι όντως απαραίτητες οι φωτογραφίες για να θυμόμαστε μετά ότι τα επισκεφθήκαμε…
Έτσι και στη ζωή μας: ταχύτητα! Δεν προλαβαίνουμε να ζήσουμε κάτι πραγματικά, τόπους, μνήμες, ανθρώπινες σχέσεις. Τα προσεγγίζουμε όλα τηλεγραφικά – φωτογραφικά. Πώς αλλοιώς; Οι ατελείωτες ώρες εργασίας και οι ατελείωτες ώρες καταναγκαστικής ψυχ(απ)αγωγίας δεν αφήνουν πολύ ελεύθερο χρόνο για να ζήσουμε κάτι πραγματικά. Ούτε χρήμα… Ούτε όρεξη… Ούτε και… ανάγκη!
Η αλήθεια είναι ότι ένα ταξείδι είναι ένα ολοκληρωμένο προϊόν. Με ένα-δυο χιλιάρικα, αγοράζουμε πολλά πράγματα:
α) Βλέπουμε καινούριους τόπους, όμορφους και λαμπερούς. Απαραίτητο, μιας ο δικός μας τόπος έπαψε να μας συγκινεί.
β) Γνωρίζουμε ένα σωρό μακρυνούς ανθρώπους και λαούς. Απαραίτητο, μιας και αδυνατούμε (ή αρνούμαστε) να γνωρίσουμε το γείτονά μας.
γ) Καταναλώνουμε νέες εμπειρίες – καινούριες κάθε φορά και μοναδικές. Απαραίτητο, αφού καμία εμπειρία, πλέον, δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να κρατήσει. Μετά από λίγο ξεφτίζει και πρέπει να αγοράσουμε κάποια καινούρια.
δ) Αγοράζουμε μοναδικά συναισθήματα – χαρά, έκπληξη, ικανοποίηση… Απαραίτητο, μιας και τα συναισθήματα αυτά, είναι ολοένα και πιο δύσκολο να τα βρούμε στην καθημερινή μας ζωή.
Και όλα αυτά σε εντυπωσιακό αριθμό! Πολλά μέρη, πολλοί άνθρωποι, πολλά αξιοθέατα, πολλά αναμνηστικά, πολλές εμπειρίες. Ο απόλυτος θρίαμβος του δυτικού νεωτερικού φαντασιακού: η επικράτηση της ποσότητας έναντι της ποιότητας. Κανείς δεν έχει δει τόσα πολλά, και δεν έχει βιώσει τόσα λίγα, όσο ο τουρίστας! Μήπως θα ήταν προτιμότερο, αντί να θέλουμε να δούμε καινούρια πράγματα, να θέλαμε να γνωρίσουμε καινούρια πράγματα; Αλλά τι σόι τουρισμός θα ήταν αυτός;
6 Δεκ 2010
κατοχικά Νικολοβάρβαρα
τι Άγιο Νικόλας έρχεται τα χιόνια φορτωμένος!
Μεγάλες γιορτές στις αρχές του Δεκέμβρη. Στη σειρά οι Βαρβάρες, οι Σάββες, οι Νικολήδες. Από παλιά τα «Νικολοβάρβαρα» αποτελούσαν την επίσημη έναρξη του χειμώνα. Οι χωρικοί μαζεύανε ξύλα και ετοιμάζονταν για να βγάλουν τη βαρυχειμωνιά. Σε περιόδους τραπεζικής κατοχής, τα Νικολοβάρβαρα συμβολίζουν την οικονομική βαρυχειμωνιά. Εξού και οι ανάλογες γιορτές:
Αγία Βαρβάρα
Εις καιρούς ελευθερίας, προστάτιδα του Πυροβολικού.
Εις καιρούς οικονομικής κατοχής, προστάτιδα των απανταχού κανονιών.
Μικρομεσαίος Έλλην παρακολουθεί την πορείαν της επιχειρήσεώς του...
Άγιος Νικόλαος
Εις καιρούς ελευθερίας, προστάτης του Ναυτικού.
Εις καιρούς οικονομικής κατοχής, προστάτης των απανταχού οικονομικών ναυαγίων.
το τορπιλλισθέν θωρηκτόν «Ελληνική Οικονομία», αναπαύεται εις τον υγρόν βυθόν της ευρωζώνης...
πετρέλαιααα! Έλα, πάρε-πάρεεε!
Πετρέλαιααα! Πολλά πετρέλαιααααα!
Σωθήκαμεεεεεεε!
Μεγάλη ευφορία, το τελευταίο καιρό, με τις μεγάλες αποκαλύψεις για τα πετρέλαια του Αιγαίου! Πετρελαιολαγνεία! Εμ, βέβαια, σε μια κοινωνία ναρκωμένη, που ψάχνει για από μηχανής Θεούς και Σωτήρες, η είδηση έρχεται να μας ανακουφίσει. Είναι δυνατόν να σωθούμε, αλλάζοντας ζωή; Αλλάζωντας τη χώρα μας, τη κοινωνία μας, εμάς τους ίδιους; Όχι, βέβαια. Στο πνεύμα της εποχής, στο πνεύμα που πρωτολάνσαρε ο τελευταίος εθνικός ήρωας της Ελλάδας, ο τηλεοπτικός Ακάλυπτος, ψάχνουμε για λύσεις σούπερ μάρκετ, για μια διέξοδο-εξπρές από την κρίση, με το μικρότερο κόστος. Ψάχνουμε για ένα θαύμα.: Υπεράνθρωπους ηγέτες -εκ κοινωνικής παρθενογενέσεως- να μας πάρουν από το χεράκι, επαναστάσεις -από το πουθενά- να διώξουν τα λαμόγια, λεφτά -από τον ουρανό- να ξεπληρώσουνε τα χρέη...
Πετρέλαια, λοιπόν. Δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς κανένα κόπο, χωρίς καμία θυσία. Τσάμπα! Δωράκι του καλού Θεού και της ελληνικής γής. Ή μήπως όχι; Α, ναι, είναι και τα μεμέτια απέναντι... Θέλουν το μισό Αιγαίο, τα μισά πετρέλαια, τα μισά... όλα! Ε, εκεί θα μαλώσουμε; Αν είναι να σωθούμε, ας δώσουμε τα μισά, να σταματήσουνε και τα μίση και οι αλληλοσπαραγμοί, να μονοιάσουνε τα αδέρφια, όπως μας πιπιλάνε και τα σήριαλ... Τέλος καλό, όλα καλά, και οι πάντες ευχαριστημένοι.
Η ελευθερία μας αντιπαροχή στους Ευρωπαίους, η ανεξαρτησία μας αντιπαροχή στις πρεσβείες, η περιουσία μας αντιπαροχή στις τράπεζες, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές μας αντιπαροχή στους Τούρκους. Και όλα αυτά γιατί; Για να αποφύγουμε το μεγάλο μας φόβο. Για να μη χρειαστεί ποτέ να αντικρύσουμε την πραγματικότητα. Όταν υπερασπιζόμαστε με τέτοια αυτοθυσία την αποικιοποίηση του μυαλού μας, δεν μπορεί παρά να δεχθούμε με ανακούφιση και την αποικιοποίηση της χώρας μας. Έτερον εκάτερον. Χρόνια τώρα...
29 Νοε 2010
σημειώσεις ενός πορνόγερου
Όταν ο πόνος γίνεται εμπόδιο στο χρήμα, το χρήμα καλείται να γιατρεύσει τον πόνο.
Όταν η μνήμη γίνεται εμπόδιο στην ισοπέδωση, ο ορθολογισμός καλείται να σουλουπώσει την μνήμη.
Όταν η γενοκτονία γίνεται τουριστική ατραξιόν, η υποταγή γίνεται ρεαλιστικό πολιτικό πρόταγμα.
Από το Λας Βέγκας στο Άμστερνταμ
Το σώμα ως εμπόρευμα, ο έρωτας ως δικαιοπραξία, η αποκτήνωση ως επιχειρηματικό πλεονέκτημα.
Όταν το χρήμα γίνεται αυτοσκοπός, το εμπόριο λευκής σαρκός γίνεται αστραφτερή βιτρίνα.
Όταν ο πλούτος του λαού σου γίνεται βάρος, τα σκουπίδια του κατακτητή σου γίνονται φυγή.
Ο μπαμπούλας ως μέσο αποπροσανατολισμού.
Όταν η γύμνια γίνεται ιδεολογία, τα σκιάχτρα γίνονται επιχείρηματα.
Όταν η συλλογική ταυτότητα γίνεται ατομικό βίτσιο, η αποκτήνωση γίνεται όπλο της ελίτ.
Όταν το όπλο της ελίτ γίνεται όπιο, το όπιο του λαού γίνεται όπλο.
24 Νοε 2010
Γιατί η Ντόρα είναι τρέντυ
Α) Δημοκρατική. Δημοκρατική ίσον κομματικό τσιφλίκι στην σημερινή νεοφιλελεύθερη κοινοβουλευτική δικτατορία. Δεν είναι κομμουνιστική η συμμαχία, ούτε φασιστική. Δεν κοιτάει τις χούντες του παρελθόντος, κοιτάει μπροστά, τη χούντα του μέλλοντος. Ζει την εποχή της (παγκοσμιοποίηση), είναι μέσα στα πράγματα (ΔΝΤ), φοράει ότι επιτάσσει η μόδα (νεοφιλελευθερισμός). Και αυτό είναι τρέντυ.
Β) Συμμαχία. Ναι, καλά καταλάβατε, δεν έχουμε μία ομάδα ανθρώπων με κοινή ιδεολογία που θέλουν να κάνουν μία πολιτική παρέμβαση (άρα θα είχαμε κόμμα). Έχουμε μία ομάδα επαγγελματιών πολιτικών, που έμειναν άνεργοι και συνασπίζονται για να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της καριέρας τους. Και συμμαχούν με τον οποιονδήποτε. Γιατί ζουν σε έναν ρευστό κόσμο που όλα αλλάζουν. Και πρέπει να είναι ευέλικτοι, αν δεν θέλουν να μείνουν πίσω. Ευέλικτοι, δεκτικοί σε συμμαχίες, κουμπαριές, τρίγωνα, τετράγωνα και λοιπά σχήματα και στάσεις. Και αυτό είναι τρέντυ.
Γ) logo. Το logo της εταιρείας είναι πολύ προσεγμένο και επικοινωνιακά εύστοχο. Παραπέμπει στη δημοκρατία (ελιά), και δίνει την αίσθηση της δημιουργίας, της προόδου, της προκοπής. Μεστό, άμεσο, αφαιρετικό. Όπως πρέπει να είναι μία μάρκα ρούχων (φέρνει σε timberland ή μου φαίνεται;), ένα κλασάτο αποσμητικό, μία βιολογική βαφή μαλλιών. Και αυτό είναι τρέντυ.
Με λίγα λόγια το νέο κόμμα δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του. Δεν υποκρίνεται. Είναι ένα δεκανίκι του Πασόκ και τα παγκοσμιοποίησης, ένα καταφύγιο πασών των ατυχήσαντων λαμογίων και τενεκέδων του κοινοβουλίου, ένα μαγαζί που περιμένει τη θέση του στην μελλοντική δωσιλογική κυβέρνηση συνεργασίας. Επιδεικνύει τον εαυτό του, τονίζει το ρόλο του και περιμένει τη στιγμή που θα λάμψει στη τηλεόραση και θα γεμίσει τα πρωτοσέλιδα. Και αυτό είναι τρέντυ.
Μόνο που σε περιόδους κρίσης, το τρέντυ δεν είναι και πολύ τρέντυ…
15 Νοε 2010
βραβεία εκλογών 2010 - οι νικητές!
Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ταλέντου
Βραβείο χάραξης νέων οριζόντων
Βασιλάκης Κα(ικ)ίλας
ο τιμωρός της Μέρκελ
Βραβείο καινοτομίας και νέας γενιάς
Βραβείο βρεγμένης σανίδας
Ολοκληρώνουμε την απονομή αυτή με μία σύντομη ανασκόπηση των εκλογών, από την επιστημονική μας ομάδα. Λοιπόν: Ο Κικίλιας έβγαλε τον Σγουρό, ο Κακλαμάνης έβγαλε τον Καμίνη, ο Αλαβάνος έβγαλε την Χρυσή Αυγή, ο Άνθιμος έβγαλε τον Μπουτάρη, η Ντόρα και ο Καρατζαφέρης έβγαλαν ο ένας τον άλλο και τα δυο το πρόσωπο, η Παναγία Σουμελά έβγαλε τον Ψωμιάδη, ο Πάγκαλος έβγαλε αιμοροίδες (λόγω της συζύγου), ο Ψαριανός έβγαλε γλώσσα, η Αλέκα έβγαλε τις σημαίες στο μπαλκόνι και ο Τζέφρυ έβγαλε την αποχή. Κατανοητά;
14 Νοε 2010
Μάμυ, μάμυ, γουι γουόν!
Πλέον το πολίτευμα γίνεται και επισήμως δικτατορικό.
Οι πολλοί λακίσανε.
Μείνανε να τραγουδάνε τα κομματόσκυλα, η ελίτ, οι κουμπάροι, οι εισαγώμενοι.
Και αυτοί...
10 Νοε 2010
οι εκλογές σε βίντεο
Ανατρέξαμε στα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία για μια πιο αναλυτική παρουσίαση των εκλογών. Εντοπίσαμε μία εμβριθή παρουσίαση των εκλογών και του πολιτικού συστήματος, στα αγγλικά. Στο βιντεάκι που ακολουθεί υπάρχει ένας και μοναδικός ψηφοφόρος. Υποθέτουμε ότι συνιστά προσωποποίηση του ελληνικού λαού. Απολαύστε τον αρχηγό του Πασόκ (πρίγκηπα Γεώργιο), τον υποψήφιο δήμαρχο-λαμόγιο με τον σύμβουλο επικοινωνίας του ΔΝΤ, τον εκλογικό αντιπρόσωπο, τους άλλους υποψηφίους (διαλέχτε ποιός αντιστοιχεί σε ποιόν) και στο τέλος τον ίδιο τον ψηφοφόρο.
8 Νοε 2010
σταδιαλαποδωχαμ!
και ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα...
Με 50% αποχή-άκυρο-λευκό...
Με κυβερνητικές επιλογές, π.χ. Σγουρός, να παίρνουν 25% επί των ψηφισάντων, δηλαδή ούτε 15% του εκλογικού σώματος...
Με ανεξάρτητους υποψηφίους να τα πηγαίνουν αρκετά καλά σε πολλούς δήμους...
Με τα δύο κόμματα εξουσίας να παίρνουν τα χαμηλότερα ποσοστά...
με τα ρετάλια του ΛΑΟΣ και του Συριζα να χαροπαλεύουν
με τον Αλαβάνο να πατώνει...
ε, κάτι αρχίζει να κινείται! Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι ένα. Ο λαός γυρίζει την πλάτη σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό. Σε όλους. Κι αν όλα τα κόμματα πανηγυρίζουν, αν το Πασόκ λέει ότι οι πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν γιατί δεν πήγαν να καταψηφίσουν (μεταφράζει, δηλαδή, την απαξίωσή του από τον λαό σε επιβράβευση της πολιτικής του!), αυτό δείχνει απλά και μόνο τα όρια και τις δομικές αδυναμίες του εκλογικού πανηγυριού. Αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοκρατία. Ούτε κατ'επίφασιν. Η σφαίρα της πολιτικής και της εξουσίας (όση έχει απομείνει εντός της χώρας) δεν έχει καμία επαφή με τον λαό και την κοινωνία...
Αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι. Η πλήρης απαξίωση της κομματικής κουρελαρίας των τελευταίων 35 ετών ήταν αναμενόμενη. Και καθότι η πολιτική, προσωπική και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ χρεωκοπία ΟΛΩΝ των κομμάτων είναι πλήρης, είναι λογικό να μην υπάρχει εναλλακτική λύση. Και η αντίδραση οδηγεί στην αποχή. Φτάνουμε, λοιπόν, στο δύσκολο κομμάτι. Το να φτιάξουμε κάτι καινούριο. Να βγει μπροστά μία νέα πρόταση. Κάποιοι άλλοι ήδη ξεμύτισαν. Εμείς τι κάνουμε;
6 Νοε 2010
μπομπόλια
εφημερίδα Ρήξη, τ.68, Νοέμβριος 2010
Ο σοφός λαός έχει συνδέσει την γενναιότηταν, το θάρρος και το φιλότιμον, με συγκεκριμένην ανατομικήν περιοχήν του ανδρικού σώματος: τους σπερματογόνους αδένας, γνωστούς και ως «μπομπόλια».
Ήδη οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ορθώς σκεπτόμενοι, ονόμασαν τους αδένας ταύτους «μέδεα», εκ του ρήματος «μέδω» που σημαίνει κυβερνώ και «μέδομαι», που σημαίνει φροντίζω. Διότι ο άρχων που κυβερνά οφείλει να φροντίζει τον λαόν, αλλά και να διαθέτει τα απαραίτητα «μέδεα»...
Εκεί θα πρέπει να ανιχνεύσομε και τας ενδυματολογικάς επιλογάς των αρχαίων, καθ' ότι τα ρούχα όφειλαν να είναι ανάλαφρα και ευάερα, ώστε να αναπτύσσονται ελευθέρως τα μέδεα και να αερίζωσι. Άλλωστε, το τριχωτόν της ευρυτέρας περιοχής απαιτούσε ανάλογην ένδυσην. Και ήτο το τριχωτόν αυτόν επίσης δείγμα ανδρείας. Ο ίδιος ο Ηρακλής αποκαλείται «μελάμπυξ», ως έχων «μέλαινα την πυγήν», τριχωτά, δηλαδή, οπίσθια - δείγμα γενναιότητος δια τους προγόνους μας. Εξού και η έκφρασις : «μη τευ μελαμπύγου τύχεις», δηλαδή «πρόσεξε μη σου τύχει κανένας μαλλιαρόκωλος»...
Όθεν προκύπτει το συμπέρασμα ότι η αποτρίχωσις της περιοχής ταύτης, και η σύνθλιψης των μέδεων εις ενδύματα στενά και εφαρμοστά, ως φερ' ειπείν τα κολάν, επιφέρει μείωση της ανδρείας και γενναιότητος του ανδρός...
σημείωσις:
Εκτάκτως, η Ρήξη Νοεμβρίου θα βγει την Τρίτη. Βουρ στο περίπτερο!
5 Νοε 2010
σταυρώστε τους!
4 Νοε 2010
Συνωστισμός γελοιότητας
Ρίγος και ανατριχίλα!
Θα πάει φυλακή για χάρη μας!
Θα συρθεί στα ανήλιαγα υπόγεια, θα γδάρει τα χέρια του στις παγωμένες αλυσίδες, θα ματώσει το κορμί του στα ζοφερά μπουντρούμια... Για να βρει δουλειά στους νέους!
Ποιός;
Ο πολιτικός που προέρχεται από ένα απ' τα μεγαλύτερα τζάκια της χώρας;
Ο πολιτικός που έχει μία από τις μεγαλύτερες περιουσίες;
Ο πολιτικός που υπηρέτησε τυφλά το σύστημα της παγκοσμιοποίησης επί δεκαετίες;
Ο πολιτικός που συμπεριφέρεται σαν Αυτοκράτορας, σε ένα κόμμα που κοκορεύεται ότι δεν έχει καν αρχηγό;
Μα τόση xeftila (προφέρεται κσσεφτάιλλα) πια;
Και για μισό λεπτό! Γιατί τόσο ενδιαφέρον μόνο για τους νέους; Για τους υπόλοιπους δεν ασχολείται; Για τον 50άρη άνεργο του Περάματος δεν ενδιαφέρεται να πάει φυλακή; Μόνο για τους νέους σκίζει τα dolce gabana καλσόν του; Γιατί τέτοιο κόλλημα με τα «παιδιά»; Είναι επειδή οι νέοι, καθότι άπειροι και ανώριμοι, είναι τα καλύτερα θύματα κάθε προπαγάνδας; Είναι επειδή η λατρεία της νεότητας αποτελεί βασικό συστατικό της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας; Ή μήπως νομίζει ότι όλοι οι νέοι της χώρας είναι κακομαθημένοι λοβοτομημένοι μπέμπηδες, σαν αυτούς που χαϊδεύει τόσα χρόνια; Και πόσοι νομίζει ότι είναι, τέλος πάντων, οι νέοι αυτοί;
Αυτές οι περιφερειακές εκλογές στην Αττική πρέπει να έχουν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση συμπηκνωμένης βλακείας από ποτέ! Δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις! Ο Δημαράς λέει ότι είναι Πασόκος αλλά στις εκλογές δεν είναι Πασόκος (οι μετεωρολόγοι αναμένουν να υποχωρήσει το πασοκικό βαρομετρικό περί το απόγευμα του Σαββάτου και να επανέλθει με βροχές και καταιγίδες τη Δευτέρα). Ο Κικίλιας επιβεβαιώνει τις υποψίες μας ότι η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας έχει περάσει level στην απολιτικοποίηση. Από εκεί που ήταν ανίκανη για οποιαδήποτε πολιτική σκέψη, τώρα έχει φτάσει να είναι ανίκανη για οποιαδήποτε... σκέψη γενικώς! Ο Μπουμπούκος συνεχίζει να υπηρετεί πειθήνια το Πασόκ, το ΔΝΤ και την παγκοσμιοποίηση, ενώ φαντασιώνεται παράλληλα ότι είναι η μετενσάρκωση του Μεγαλέξαντρου που πολεμάει το θηρίο... από τα μέσα!
Μόνο οι Συριζόπληκτοι σοβαρευτήκανε και σε μία κίνηση εντυπωσιακής συσπείρωσης αποφάσισαν να μην κατεβάσει κάθε συνιστώσα ξεχωριστό υποψήφιο αλλά να περιοριστούν στους τρεις. Εντυπωσιακό, αν σκεφτούμε ότι ο καλλιτεχνικός-επαναστατικός μποέμ Συνασπισμός του Φιλελευθερισμού και της Προόδου κοντεύει να έχει περισσότερα στελέχη απ' ότι ψηφοφόρους! Και τι υποψήφιους! Από τη μία ο Ναπολέων-Βασιλάκης Καίλας που θα πάει φυλακή για τις αμαρτίες μας (βρε μπας και νομίζει ότι είναι ο Χριστός; Ο Γιέζους, που λένε και στη Βαρκελώνη;). Και από την άλλη το σούργελο των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών, ο Ψαριανός! Ο ανθηρόστομος διανοούμενος με τα πέτσινα και τη φεράρι! Που θέλει να «(ξανα) ζωγραφήσουμε την Αττική»! Μόνος του τη σκέφτηκε την ατάκα ή τον συμβούλεψε και αυτόν ο Καρατζαφέρης; (στις ατάκες και τα σλόγκαν είναι μανούλα ο Πρόεδρας!)
Ας απολαύσουμε όμως όλους τους υποψηφίους μαζί σε ένα τηλεπαράθυρο:
Ας σοβαρευτούμε.
Ας δουμε τα πράματα με ρεαλισμό και ας προχωρήσουμε σε μία βαθυστόχαστη πολιτική ανάλυση, για να δούμε τι θα ψηφίσουμε. Καταρχάς, μας αρέσουν δεν μας αρέσουν οι μετανοημένοι Πασόκοι, ή οι κομμουνισταί, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο Μητρόπουλος και ο Παφίλης είναι οι μόνοι υποψήφιοι που δεν έχουν να επιδείξουν τέτοια ρεκόρ γελοιότητας, όπως οι άλλοι. Φτάσαμε στο σημείο να βασίζουμε τη ψήφο μας στο ποιός υποψήφιος δεν είναι νούμερο. Δεν κοιτάμε να μην είναι απατεώνας, κλέφτης, πουλημένος κ.λπ. Πάνε αυτά! Λαστ γήαρ! Τώρα πια αρκεί να μην είναι κλόουν! Το ξέρουμε ότι το πανηγύρι των εκλογών δεν έχει τη σήμερον ημέρα καμία σχέση με οποιαδήποτε έννοια δημοκρατίας, αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να ζυγίζουμε τα πράγματα, μπα και επιτύχουμε «το μη χείρον, βέλτιστον». Το μόνο που μπορούν να προσφέρουν οι εκλογές αυτές είναι ένα συμβολικό μύνημα στο Πασόκ ότι ο λαός το αποδοκιμάζει. Με λίγα λόγια πρέπει να πατώσει ο Σγουρός. Έχουμε ένα προδότη Πρωθυπουργό και ένα σαδιστή αλήτη Αντιπρόεδρο. Μας εκβιάζουν και μας βρίζουν κάθε μέρα! Ο Σγουρός πρέπει να αποκλειστεί από τον πρώτο γύρο! Να μην τον ψηφίσει ούτε η μάνα του! Και ο Μητρόπουλος ή ο Παφίλης δεν φαίνεται να τον φτάνουν σε ψήφους. Δεν πρόκειται να μπουν στο δεύτερο γύρο. Οπότε μας μένει το ούφο. Έτσι απλά.
1 Νοε 2010
κοινωνιολογία της πνευματικής καθυστέρησης
Όσο έχει μελετηθεί, όμως, ο Μογγολισμός, δεν ισχύει το ίδιο για μια ιδιαίτερη μορφή του, τον Μινεσσοτισμό. Η σχετική βιβλιογραφία είναι ελλιπής, καθ' ότι ο Μινεσσοτισμός ανακαλύφθηκε πρόσφατα (στην Μινεσσότα των Η.Π.Α., εξ΄ου και το όνομα) και δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς. Στην προσπάθεια κατανόησης της αλληλεπίδρασης του μινεσσοτικού ατόμου με τον κοινωνικό του περίγυρο, κοινωνιολόγοι από τις Η.Π.Α. εφαρμόζουν εδώ και χρόνια ένα πείραμα για να δουν την ικανότητα κοινωνικού συγχρωτισμού (σόσιαλ μίνγκλινγκ) των ατόμων αυτών. Ας δούμε κάποια πρώτα συμπεράσματα:
Παρ' όλα αυτά συμβαίνει κάτι ανεξήγητο. Ενώ ο κόσμος μένει απαθής στα καμώματα του μινεσσοτικού, παρατηρείται σε ορισμένους εμφάνιση των ίδιων συμπτωμάτων! Με φρίκη οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως ο μινεσσοτισμός είναι μεταδοτικός! Παρατηρείστε την γεροντοκόρη με το λαχανί μπλουζάκι (γράφει bitch New York, ή κάτι τέτοιο) στη πρώτη φωτό, και το ημικαθυστερημένο ζεύγος στη δεύτερη. Οι ομοιότητες εμφανείς. Η πάθηση εξαπλώνεται...
Η έρευνα απέδειξε ότι τα μινεσσοτικά άτομα δεν μπορούν να λειτουργήσουν μόνα τους στην κοινωνία. Χρειάζονται απαραιτήτως την οικογενειακή επίβλεψη και στοργή. Ό,τι και να κάνει ο μινεσσοτικός, όσες «δραστηριότητες» και να του ανατεθούν, όσες «επιτυχίες» και να πανηγυρίσει ο κύκλος του, ο μινεσσοτικός θα γυρίζει πάντα στην στοργική αγκαλιά της οικογένειας. Ανασφαλής, με επίγνωση της καθυστέρησής του, απρόβλεπτος και αναποφάσιστος, πάντα θα βρίσκει εσωτερική γαλήνη και ασφάλεια με «ένα φιλάκι στη μαμά»...