H κρίση φέρνει τους λαούς πιο κοντά!

Δεν είμαι πια Γάλλος, αλλά Ευρωπαίος 

 Μεγάλες ανακατατάξεις στη Γαλλία, μετά την απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει τη φορολογία στα μεγάλα εισοδήματα. Ένας ένας οι Γάλλοι κροίσοι φεύγουν από τη Γαλλία και εγκαθίστανται σε άλλες χώρες, με μικρότερο φορολογικό συντελεστή. Τελευταίο κρούσμα ο Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ο οποίος μετακόμισε στο Βέλγιο, ένα τσιγάρο δρόμο από τα γαλλικά σύνορα, για να μην πληρώσει φόρο. Ο Γάλλος πρωθυπουργός δήλωσε: «Ο Ντεπαρντιέ είναι ένας μεγάλος σταρ, όλος ο κόσμος τον αγαπάει σαν καλλιτέχνη. Αλλά το να μετακινηθεί στην άλλη πλευρά τον συνόρων, μόνο και μόνο για να μην πληρώνει φόρους, είναι αξιοθρήνητο». Και ο εκατομμυριούχος σταρ του σινεμά απάντησε: «Σας επιστρέφω το γαλλικό μου διαβατήριο και την κάρτα κοινωνική ασφάλισης, την οποία ποτέ δεν χρησιμοποίησα. Δεν έχουμε πια την ίδια πατρίδα, είμαι ένας γνήσιος Ευρωπαίος, ένας πολίτης τού κόσμου, όπως με δίδαξε ο πατέρας μου». 

 Έτσι, λοιπόν, ένας ακόμη άνθρωπος της σόου μπιζ είδε το φως το αληθινό και έγινε «πολίτης του κόσμου». Χειραφετήθηκε από τα δεσμά του να ανήκεις σε ένα έθνος, να μοιράζεσαι την ίδια ταυτότητα με άλλους, να συνδέεις την τύχη σου με την τύχη ενός τόπου. Είναι πια ελεύθερος να πάει όλου θέλει (τουλάχιστον όπου έχει χαμηλή φορολογία). Ίσως λοιπόν με την κρίση μπορέσουν οι λαοί να έρθουν πιο κοντά. Και στην Ελλάδα, όλο και πιο πολλοί ανακαλύπτουν τα πλεονεκτήματα του να είσαι πολίτης του κόσμου. Καταθέσεις στην Ελβετία, μπίζνες στη Γερμανία, διαμέρισμα στο Λονδίνο. Τώρα που το άθλιο, κακορίζικο κρατίδιο που ζούμε διαλύεται, όλο και περισσότεροι Έλληνες ασπάζονται τις αρχές του κοσμοπολιτισμού. Αφήνουν πίσω τους καθυστερημένους Ελληνάρες, με τα σημαιάκια και τα κομποσχοίνια και τα σκυλάδικα και ανοίγουν πλώρη για τας Ευρώπας. Γίνονται γνήσιοι Ευρωπαίοι, χωρίς πατρίδα, όπως ο Ντεπαρντιέ. 

Στον αγύριστο

Ο πράσινος ήλιος και το ασχημόπαπο

 

Τίνος είναι βρε γυναίκα το παιδί;;;

Το Κόμμα (το πασόκ, φυσικά, τι νομίζατε;) φεύγει, τα απόνερα μένουν. Διότι, κύριε, ποιός σας είπε ότι το πασόκ είναι κόμμα; Τρόπος ζωής ολόκληρος είναι, ανεξαρτήτος κόμματος. Έτσι  εύκολα θα ξεμπερδεύαμε, νομίζεις; Το καταψηφίζουμε και καθαρίσαμε; Αμ δε!

Αγνώστου πατρός, λοιπόν, η Χρυσή Αυγή. Τίνος είναι τέλος πάντων αυτό το ασχημόπαπο, που κανείς δεν το θέλει, αλλά όλοι χαζεύουν στην τιβί τα «κατορθώματά» του;

Αλήθεια, τι ψηφίζει ο οργισμένος και προδομένος πασόκος; Αυτός Νεα Δημοκρατία; Μπα, εκεί πήγαν τα ρετιρέ. Σύριζα; Όχι, εκεί πάνε οι πασόκοι που έχουν ακόμα ελπίδες. Καμμένο; Πφφ, πολύ δεξιός. ΚΚΕ; Πφφ, πολύ αριστερό. Δημάρ; Πφφ, πολύ κέντρο. Βαρετοί φαφλατάδες, βολεμένοι κομπιναδόροι. Ο προδομένος πασόκος ήθελε, προσπάθησε, ΗΤΑΝ φαφλατάς και κομπιναδόρος, αλλά όχι πια. Τώρα η κρίση τον πετάει στα σκουπίδια, οπότε τα κόμματα αυτά δεν του λένε τίποτε. Είναι για όσους διασώθηκαν, ή για όσους ακόμα ελπίζουν. Αυτός δεν ελπίζει τίποτα, και φοβάται τα πάντα. Είναι πασόκος.

Ο προδομένος πασόκος θέλει τον μάγκα τον νταή τον τσίφτη, τον καραμπουζουκλή. Θέλει Κόκκαλη, θέλει Μάκαρο, θέλει Ακάλυπτο. Που δε μασάει τα λόγια του, γιατί απλούστατα δεν λέει και τίποτα. Θέλει τον τσάμπα μάγκα που ανέθρεψε η πασοκάρα όλα αυτά τα χρόνια, απλά τον θέλει σε συσκευασία κρίσης. Το μοντελάκι πασόκου της εποχής της μάσας πέρασε, δεν είναι πια της μόδας (μόνο για τους λίγους και εκλεκτούς υπάρχει στοκ – οι μαρίδες και οι ψιλικατζήδες μείναν απόξω απ’ το μαγαζί). Το μοντελάκι πασόκου της εποχής της κρίσης είναι τώρα το νέο τρεντ. Λαϊκός, μάγκας, θα ρίξει και το μπινελίκι και τη σφαλιάρα του άμα λάχει, θα βρίσει θεούς, δαίμονες, χερουβείμ και σεραφείμ, και, τελικώς, θα βγάλει το άχτι του στον υπάλληλο, στον φτωχοδιάβολο, στον φουκαρά (ή τη γυναίκα του ή το παιδί του, κ.λπ κ.λπ). Μόνο τα ρετιρέ δεν θα αγγίξει γιατί εκεί ζορίζει το πράμα. Εκεί θέλει κότσια. Και το μοντελάκι του τσάμπα-μάγκα πασόκου δεν περιλαμβάνει τέτοια – ποτέ δεν περιελάμβανε τέτοια.

Μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που μεγάλωσε στη μάσα, τη ρεμούλα, τη διαφθορά, την ανηθικότητα, τον κάθε είδους παρτακισμό, σουσουδισμό, μαϊμουδισμό, φεύγει κι αφήνει πίσω της συντρίμμια. Τι θα ψήφιζε, λοιπόν, αυτή η γενιά; Ο μόνος που μπορούσε να κόψει ψήφους από τη Χρυσή Αυγή ήταν η Τζούλια. Για αυτό τα Μ.Μ.Ε. θάψανε την υποψηφιότητά της. Και τώρα ξεμείναμε με τους κανίβαλους. Είχαν βλέπεις όλο το πολιτικό πρόγραμμα της Τζούλιας, αλλά το είχαν στο πιο μπρουτάλ, πιο τσαμπαμαγκέ. Λογικό, λοιπόν, να τους προτιμήσει ο πρώην πασόκος.

Aς είναι. Δεν φταίνε αυτοί. Μην τα ρίχνουμε όλα στον φουκαρά πρώην-πασόκο-ψηφοφόρο.

Άλλοι είναι από πίσω…

 

η λίστα Λασάρντ

Ο ανθός της ελληνικής νεολαίας

H χαμένη αθωότητα του φιλελευθερισμού

H χαμένη αθωότητα του φιλελευθερισμού

Αντιαντικομφορμιστικό σχόλιο για το θέατρο, το σινεμά και το παστίτσιο 

 Είδαμε τις τελευταίες ημέρες, στο θέατρο Χυτήριο, άλλη μία παράσταση από το χιλιοπαιγμένο έργο «φονταμενταλισμός εναντίον φιλελευθερισμού». Είχαν προηγηθεί ένα βιντεάκι και κάτι σκίτσα για τον Μωάμεθ σε Γαλλία και ΗΠΑ, και η σύλληψη του «Γέροντος Παστιτσίου». Το έργο αυτό κρατάει αρκετούς αιώνες, αν και όχι με τους ίδιους όρους. Δεν είμαστε πια στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης, όπου ο «Σκοταδισμός» κυνήγαγε τα φωτισμένα πνεύματα, αλλά στην εποχή που ο καπιταλισμός επιβάλλει τη φιλελεύθερη ιδεολογία σε ολόκληρο τον πλανήτη. Έτσι, δεν μπορεί η διαμάχη αυτή να αντιμετωπίζεται πια με τους όρους του 17ου και του 18ου αιώνα.

Black Metal, παγανισμός και φασισμός

Μπλακ Μέταλ, παγανισμός και φασισμός

Η παραθρησκεία ως όπιο του μεσοαστού

Από το αφιέρωμα στη Χρυσή Αυγή του περιοδικού Άρδην που κυκλοφορεί

Σε μια κοινωνία που έχει χάσει κάθε συλλογική αναφορά, η θρησκεία μετατρέπεται, από κοινό βίωμα της κοινότητας, σε ατομικό χόμπι και εναλλακτική ψυχοθεραπεία. Στα πλαίσια της «αμερικανοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας ξεπήδησαν και τα διάφορα ξενόφερτα φρούτα του εσωτερισμού και του παγανισμού. O αχταρμάς χριστιανικών, αρχαιοελληνικών και παγανιστικών αναφορών, που συναντάμε στα περιοδικά και τις ιστοσελίδες της ακροδεξιάς, είναι ενδεικτικός: Ο Χριστός, ο Δίας και ο Πάνας συναντάνε τον Όντιν και τον Εωσφόρο, μπλέκοντας σε κάθε είδους παραθρησκευτική και… παραφιλοσοφική αρλούμπα.

Η Αγία Ψωροκώσταινα

Για τη πλέμπα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: «Σκάσε και δούλευε». Πάνω κάτω όπως και πριν, με κάποιες περικοπές στη Σαββατιάτικη έξοδο (αντί για ταβέρνα σουβλατζίδικο κλπ)

Για τους μεγαλοκαρχαρίες τα πράγματα είναι επίσης ξεκάθαρα: «Άμα είσαι και λεφτάς, με την αράδα σου θα πας». Πάνω κάτω όπως και πριν, με κάποιες περικοπές στη μάσα και τη μίζα.

Για τους ενδιάμεσους το πράγμα περιπλέκεται, καθότι ο τρόπος ζωής τους δεν προβλέπεται στο σημερινό μπίζινες - πλαν του καπιταλισμού για τη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. 

Οπότε υπάρχουν δύο επιλογές. Ή πάνε στο χωριό και πιάνουμε τα αμπελοφάσουλα, ή επιστρέφουνε στη πλέμπα που ήτανε στην προ Σημιτικού θαύματος εποχή, ή μπαρκάρουνε στο άγνωστο με βάρκα την ανάγκη διατήρησης της καταναλωτικής τους ευμάρειας. Οι επιλογές δύο: Στη Δύση, στη νέα γερμανική Ευρώπη, όχι πια ως στέλεχος πολυεθνικής αλλά ως γκασταρμπάιτερ (έχει ο καιρός γυρίσματα), ή στην Ανατολή, στο νέο μπαμπά που προθυμοποιείται να αντικαταστήσει το ελληνικό κράτος-μπαμπά και την Ευρωπαϊκή Ένωση-μπαμπά, τώρα που ζορίσανε τα πράγματα. Στην τελική, για όσους δεν έχουν και πολλές αναστολές ή τύψεις, υπάρχει και το αθάνατο αμέρικαν ντρημ...

εφημερίδα Ρήξη, φ. 87, Οκτώβριος 2012

Ιδεολογία υπερανθρώπων - κουλτούρα υπανθρώπων

Ιδεολογία υπερανθρώπων - κουλτούρα υπανθρώπων

του Νικόλα Δημητριάδη

από το αφιέρωμα στη Χρυσή Αυγή του περιοδικού Άρδην που κυκλοφορεί

Το άρθρο αυτό δεν επιχειρεί μία συνολική εξέταση του φαινομένου Χρυσή Αυγή –οι πολιτικές διαστάσεις του οποίου αναλύονται σε άλλα άρθρα του παρόντος αφιερώματος– αλλά επικεντρώνεται σε βασικά στοιχεία της ιδεολογίας και της κουλτούρας του σκληρού πυρήνα της οργάνωσης, των ανθρώπων, δηλαδή, τους οποίους εξουσιοδότησαν 400.000 Έλληνες να «ξεβρομίσουν τον τόπο». To πρώτο πράγμα που κάνει εντύπωση σε μία περιήγηση στις ιστοσελίδες και τα περιοδικά που πρόσκεινται στον ιδεολογικό χώρο της Χρυσής Αυγής είναι η ανύπαρκτη σχέση τους με… οτιδήποτε ελληνικό. Οι αυτόκλητοι σωτήρες της Ελλάδας γνωρίζουν τη χώρα τους και τον πολιτισμό της σχεδόν αποκλειστικά μέσα από το Χόλιγουντ, τη δυτική καταναλωτική υποκουλτούρα και τη… Λένι Ρίφενσταλ.

Φαστ Πατατατράκ!

Βουκολικόν δράμα εις πράξεις τέσσερις
Τα σχέδια της κυβερνήσεως για την περήφανη αγροτιά και το ζωντάνεμα της υπαίθρου

1. Εξυγίανση

Ευτυχώς πατώσαμε σύντροφοι

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ του Μέγκα και του Σκάι, ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα του καλοκαιριού ήταν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Λονδίνου. Δυστυχώς η συγκομιδή της ελληνικής ολυμπιακής ομάδας ήταν φτωχή – μόλις δύο μετάλλια. Στημένο το παιχνίδι από τις πολυεθνικές, βέβαια, θα απαντήσει κάποιος, όπως και το έτερο σημαντικό γεγονός της χρονιάς (σύμφωνα με έρευνα της Ε.Ρ.Τ.), η Γιουροβίζιον, όπου τα γνωστά κέντρα, πιστά στα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σκανδιναβίας, μας στερούν συνεχείς εθνικούς θριάμβους. Κι όμως, υπήρξαν φορές που τα κέντρα αυτά μας δέχτηκαν κι εμάς στο τραπέζι, δίνοντάς μας κάνα κοκαλάκι, ένα μετάλλιο, μια διάκριση, έναν καλό λόγο. Έτσι στηρίχθηκε ο τρίτος ελληνικός πολιτισμός του σημιτικού θαύματος. Όταν υπάρχει κρίση, όμως, ο πολιτισμός και ο αθλητισμός είναι πάντα τα πρώτα θύματα… Πάντα έτσι γίνεται. Πρώτα θα φαλίρει ο Κωστόπουλος και θα εξευτελιστεί ο Κεντέρης και μετά θα μπει φυλακή ο Άκης.

Kαλό καλοκαίρι και καλό χειμώνα και καλά μυαλά.

Καθότι καλοκαίρι και το μπλογκ μας είναι σε άδεια, αναδημοσιεύουμε ένα κειμενάκι που μας τράβηξε την προσοχή, καθώς και τις ευχές μας για καλές διακοπές σε όλους τους αναγνώστες.

το κείμενο το είδα στην ιστοσελίδα της Στάσης στο Χαλάνδρι

Έχουμε πόλεμο μωρό μου

Πρωινό Αυγούστου και φτάνεις νωρίτερα στη δουλειά αφού η πόλη έχει σχεδόν αδειάσει. Όχι όπως άλλοτε, αλλά τουλάχιστον οι καθημερινοί ρυθμοί έχουν κάπως χαλαρώσει. Το προηγούμενο βράδυ στα κανάλια αλλά και στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μέχρι να φτάσεις, μία από τα ίδια. Σχεδιάζονται τα σκληρά (αλλά πάντα κοινωνικά δίκαια) μέτρα για την εξοικονόμηση των 11,5 δις, αναζητούνται οι συνταξιούχοι και οι ανάπηροι-μαϊμού (αφού μαζί τα φάγαμε), δηλώσεις επί δηλώσεων ευρωπαίων, ειδικών και μη, για την ευρωζώνη και την Ελλάδα, το καθημερινό δελτίο πυρκαγιών ανά τη χώρα διανθισμένο με ολίγη από μετανάστες . Ανοίγεις τον υπολογιστή και η είδηση που βλέπεις πρώτη –πρώτη στην ιστοσελίδα, που επιμένεις μαζοχιστικά να επισκέπτεσαι κάθε πρωί, σου τραβάει το ενδιαφέρον.«Αστακοπόλεμος στη Μύκονο», διαβάζεις και τα λίγα δευτερόλεπτα που κάνει η σελίδα να εμφανιστεί στην οθόνη του υπολογιστή σου, νομίζεις ότι το θέμα (καλοκαίρι γαρ) αφορά ψαράδες...
 

Πόσο αφελής είσαι;

οδός τρέλας 13

η πασίγνωστη «Οδός Τρέλας 13» του περίφημου περιοδικού «Βαβούρα», τώρα σε νέα έκδοση, επικαιροποιημένη!

εφημερίδα Ρήξη, τ.86, Ιούνιος 2012

Στο άγνωστο με βάρκα την καβάτζα;

… σ’αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε
τρώνε βρώμικο ψωμί…

Σε μία παρασιτική κοινωνία, που έμαθε διαχρονικά να στηρίζει την ευμάρειά της σε «ξένα κόλλυβα» (από την αντιπαροχή και τα εμβάσματα, στα ευρωπαϊκά κονδύλια και τη μαύρη εργασία), ο πολιτικός και δη ο προεκλογικός διάλογος δεν μπορεί παρά να στρέφεται διαρκώς γύρω από την εξασφάλιση αυτού του τρόπου ζωής. Τα διάφορα κόμματα, γνωρίζοντας πως η επιβίωσή τους στηρίζεται στην ψήφο των εκτεταμένων μεσαίων στρωμάτων, αποφεύγουν την πικρή αλήθεια (ότι το πάρτυ τελείωσε) και αναζητούν δισεκατομμύρια από το πουθενά για να στηρίξουν την αναπαραγωγή του παρασιτισμού. Κανείς δεν αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος να παραδεχθεί πως έχει τελειώσει το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο της Μεταπολίτευσης, αυτό που συνοψίζει χαρακτηριστικά ο αρχετυπικός νεοέλληνας: ο τηλεοπτικός «Ακάλυπτος». Είναι καιρός, όμως, να το πάρουμε επιτέλους χαμπάρι : Λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν! Ούτε στα κρατικά ταμεία, ούτε στα πετρέλαια του Αιγαίου, ούτε στις τσέπες των εφοπλιστών, ούτε στην Εκκλησία, ούτε στους Ρώσους και τους Κινέζους, ούτε στη Βενεζουέλα, ούτε στις αεριτζίδικες επενδύσεις της πράσινης ανάπτυξης. Λεφτά θα υπάρξουν, όσα υπάρξουν, όταν θα αποκτήσουμε μια ΑΥΤΟΝΟΜΗ οικονομία σε μία ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ πατρίδα.

Ο παρασιτισμός οδηγεί στην εξάρτηση. Δεν μπορείς να πας κόντρα στη Μέρκελ όταν περιμένεις να σου στείλει τους τουρίστες της για να φας ένα πιάτο φαί. Δεν κάνεις τον νταή στην Ευρώπη όταν περιμένεις τα ευρωπαϊκά κονδύλια για να ζήσεις. Δεν φέρνεις ανάπτυξη με αρπαχτές στο χρηματιστήριο και με κρατικές προμήθειες. Δ εν φτιάχνεις οικονομία με τον μετανάστη-δούλο στο χωράφι και τον αγρότη-εισοδηματία στο καφενείο. Ούτε μπορείς να πουλάς επανάσταση, όταν στηρίζεις την ταξική σου αναπαραγωγή στα λεφτά του κράτους (στα λεφτά, δηλαδή, των άλλων, ασθενέστερων, τάξεων) και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.

Η κατώτερη φυλή: «ο προδομένος πασόκος»

Κλείδωσε η θέση του μεθεπόμενου πρωθυπουργού

Η ιστορία επαναλαμβάνεται είτε σαν τραγωδία, είτε σαν φάρσα.

Είτε και τα δύο μαζί...

Του μαυραγορίτη η μάνα δεν έκλαψε ποτέ

Μάθαν πως ξεπουλιόμαστε, πλακώσαν και οι μαρίδες...

Μυρίστηκαν αίμα οι διάφορες ύαινες και σκάσανε μύτη. Κοτζάμ χώρα ξεπουλιέται, σου λέει, κάτι θα περισέψει και για μας από το φαγοπότι των μεγαλοκαρχαριών... Δίπλα στον Νέστορα του Νεοφιλελευθερισμού, Στέφανο Μάνο, συνωστίζονται διάφοροι απίθανοι επιχειρηματίες και ψιλικατζήδες. «Δεν μπορεί, κάποιο κοκκαλάκι θα μας αφήσει η Μέρκελ!»

Έτσι είναι ο σωστός καπιταληστής. Παντός καιρού. Και με ευρώ και με δραχμές, και με χιόνια και με κρύα, μπορεί και επιβιώνει (και τη τσέπη του φουσκώνει!)

Συναγερμός στις πολυκατοικίες!

Μεγάλη κρίση στον χώρο του ρήαλ εστέητ...

Η ζήτηση μειώνεται, τα νοίκια πέφτουν και οι ιδιοκτήτες των διαμερισμάτων αναζητούν τρόπους προσέλκυσης του καταναλωτικού κοινού...

Η φούσκα των ακινήτων είναι προ των πυλών!

η Αριστερά, η Δεξιά και το κακό συναπάντημα (τους)

«Τι θα ψηφίσεις;»: «Σύριζα ή Καμμένο», ήταν η πιο συχνή απάντηση στο ερώτημα, πριν της τελευταίες εκλογές. Η κρίση έφερε κοντά τους δύο πολιτικούς πόλους τόσο σε κυβερνητικό επίπεδο (συγκυβέρνηση), όσο και σε… αντικυβερνητικό (στις πλατείες). Ο λαός ψήφισε πάνω στο δίπολο «μνημόνιο – αντιμνημόνιο», στηρίζοντας την δημιουργία ενός νέου πολιτικού τοπίου, έχοντας ως αφετηρία το κίνημα των πλατειών, στο οποίο ο διαχωρισμός κοινωνίας-ελίτ ήταν για πρώτη φορά ξεκάθαρος. Το σύνολο του λαού, αριστεροί και δεξιοί, συναντιόταν στο Σύνταγμα, την ώρα που οι ελίτ, αριστερές και δεξιές, τον σνόμπαραν. Το Σύνταγμα διαπέρασε οριζόντια όλους τους πολιτικούς χώρους, δημιουργώντας αντιπαραθέσεις που οι συνήθεις διαχωρισμοί δεν μπορούσαν να ερμηνεύσουν.

Έλληνες, προσοχή!

Μετά το Πασόκ το χάος...

Με τη δύση του πράσινου ήλιου, ξημερώνει μια νέα αυγή...
Όλα αλλάζουν και μια νέα εποχή αισιοδοξίας αρχίζει...

Οι πολιτικοί επιτέλους σοβαρεύτηκαν...

Ο δημόσιος διάλογος αναβαθμίστηκε...

Η ηρεμία, η τάξη και η αρμονία επανήλθαν στις γειτονιές...


Έτσι και τα κάνουμε τώρα σαν τα μούτρα μας...
Δεν μας ξεπλένει ο Βόσπορος!

εφημερίδα Ρήξη, τ. 85, Μάιος 2012

ο πράσινος ήλιος δύει...

Ο ήλιος ο πράσινος, ο ήλιος που ανατέλλει

ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ!

Εμπρός στον αγώνα για μια Ελλάδα λέφτερη

ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ!

Ελάτε μαζί μας και όλοι αδερφωμένοι

ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ!

Κι αν μας σταθούν εμπόδιο σ' αυτή μας την πορεία

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΜΑΣ ΦΩΤΙΑ!

Εγέρθουτου! Ήρθαν τα νέα Μ.Α.Τ.

το πειρατικόοοοοοοο!

Ό Άκης δείχνει τον δρόμο.
Ένας ένας, μη σμπρώχνεστε!
Όλοι θα πάρετε, λεφτά υπάρχουν!
Μπείτε στο πειρατικό πράσινο υποβρύχιο και σαλπάρετε!

Στηρίξτε Παπαδήμο, για να ξεβρωμίσει ο τόπος

Σοκαρισμένος ο πολιτικός κόσμος από την δημοσκοπική άνοδο των ψυχανώμαλων.Που ακούστηκε μια συμμορία μαχαιροβγαλτών νεοναζί να μπαίνει στη Βουλή; Ποιός τους ψηφίζει;

> Φασίστες, ακροδεξιοί, ψυχανώμαλοι κάθε είδους που φεύγουν από τα μεγάλα κόμματα, καθώς -ελέω μνημονίου- τελείωσε η μάσα;

> Προδομένοι Πασόκοι που φτύνουν στα μούτρα το σύστημα που απέτυχε να τους βολέψει και το τιμωρούν, βάζοντας στη Βουλή τους;

> Λαϊκά στρώματα του κέντρου που βιώνουν τον πολυπολιτισμό κάπως διαφορετικά απ' ότι τον βίωσε η προοδευτική νεολαία των μεσαίων στρωμάτων στις φοιτητικές εστίες του Λονδίνου και του Βερολίνου;
> Πιτσιρικάδες που γουστάρουν περιθώριο και βγάζουν τα εφηβικά τους απωθημένα στη βία και το τραμπουκσμό;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι πρόσκαιρο και παροδικό φαινόμενο. Ήρθαν και θα μείνουν. Όσοι επιθυμούν να τους πολεμήσουν, ας έχουν κατά νου τα δύο βασικά συνθήματα της Χρυσής Αυγής: «Να ξεβρωμίσει ο τόπος» και «εναντίον όλων».

Εναντίον όλων; Πόσα και πόσα απωθημένα και αδιέξοδα του σύγχρονου ναρκισιστικού «ατόμου» δεν εκφράζει αυτό το σύνθημα;

και η ρέκλα συνεχίζεται

Ειδοποίησης εκ της διευθύνσεως:

Το προσωπικόν του ξύλα - πέτραι βρίσκεται σε παρατεταμένη περίοδο ρέκλας, εξού και η κάπως αραιή ανάρτησις κειμένων και σκιτσογραφιών. Για ψυχολογική στήριξη (του προσωπικού) μπορείτε να περάσετε το Σάββατο το μεσημέρι από το πανέμορφο Χαλάνδρι, δι ενα κρασάκι βρε παιδί μου.

Υ.Γ. Μη νομίζετε ότι το σκίτσο της αφίσας είναι δικό μου - ούτε αυτό δεν έκανα. Είναι του εξαίρετου Κουβανού Angel Boligan

Ρήξη και Ανατροπή

«Παιδί» του Συντάγματος, το εφημεριδάκι τούτο βγαίνει από μια ομάδα ανθρώπων που συναντηθήκαμε στο Σύνταγμα και τις λαϊκές συνελεύσεις. Χωρίς εγωισμούς και αλαζονείες, γράφουμε άρθρα (τα δικά μου είναι τα καλύτερα), σχολιάζουμε και παραθέτουμε ο καθένας την άποψή του (η δικιά μου είναι η πιο σωστή).


Και επειδή το εφημεριδάκι διατίθεται δωρεάν (σε συνελεύσεις, βιβλιοπωλεία και στέκια), κάνουμε και ένα παρτάκι για την οικονομική ημών ενίσχυση. Καλοδεχούμενοι όλοι, να ΄ρθείτε να σας σερβίρω!

«Μην περιμένετε ότι πίσω από αυτό το έντυπο θα βρείτε μια συγκροτημένη πολιτική ομάδα που προσπαθεί να καταγραφεί και να καταγράψει τις αλήθειες της. Μετά από 5 μήνες στο Σύνταγμα έχουμε καταλάβει ότι οι αλήθειες είναι πολλές και διαφορετικές για τον καθένα μας. Απλά θέλουμε να αποδείξουμε ότι παρά τις όποιες διαφορετικές μας αλήθειες, μπορούμε να συνεχίσουμε να κάνουμε πράγματα όλοι μαζί. Γιατί όλοι μας έχουμε καταλάβει ότι η αλήθεια μας δεν έχει καμία αξία αν δεν σπάει τον φόβο της συμμετοχής.»

απ΄ το εντιτόριαλ του πρώτου φύλλου

Ο εσωτερικός εχθρός

Ποτέ άλλοτε η υστερία του persecuteur persecute (καταδιωκόμενος διώκτης) δεν έγινε, όπως σήμερα, ο κόσμος της κοινωνίας στην ολότητά της.

Κώστας Παπαϊωάννου

Για πολλούς, το Σύνταγμα (και γενικώς το κίνημα των πλατειών) ήταν χωρισμένο σε δύο στρατόπεδα. Για κάποιους ήταν η πάνω πλατεία και η κάτω. Άλλοι βλέπουν τα στρατόπεδα αλλιώς. Από την μία η απολίτικη μάζα του φραπέ και από την άλλοι οι πολιτικοποιημένοι και συνειδητοποιημένοι. Ή, από την ανάποδη, από την μία οι ανιδιοτελείς ακομμάτιστοι και από την άλλη τα ιδιοτελή κομματόσκυλα. Άλλοι διακρίνουν το στρατόπεδο της πολιτικής δράσης και αυτό της απλής διαμαρτυρίας. Άλλοι ξεχωρίζουν το ριζοσπαστικό ή επαναστατικό στρατόπεδο από το μεταρρυθμιστικό ή ρεφορμιστικό. Άλλοι το βλέπουν πιο απλά: Από τη μία οι αριστεροί και από την άλλη οι δεξιοί (όσο πιο στοιχειώδης είναι η σκέψη, τόσο πιο σχηματικά είναι και τα συμπεράσματά της).
Υπάρχει, όμως, και ένας άλλος διαχωρισμός, ίσως πιο κοντά στην αλήθεια. Ο διαχωρισμός ανάμεσα στην κοινωνία και τη ζούγκλα, το συλλογικό και το ατομικό, το (ενίοτε περιοριστικό και καταθλιπτικό) εμείς και το (πάντα περιοριστικό και καταθλιπτικό) εγώ. Ο διαχωρισμός ανάμεσα στην ιδεολογία που καθοδηγεί την σκέψη και την ιδεολογία που την νεκρώνει. Την πολιτική σαν ελπίδα και την πολιτική σαν αφορισμό. Την ιδεολογία που έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και την κοινωνία και την ιδεολογία που έχει στο επίκεντρο την… ιδεολογία.

το Σχέδιον Φάρσαλ

Φόρος τιμής στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Έρχονται εκλογές και πρέπει να τιμήσουμε τον Νέστορα της πολιτικής. Το PSI, είναι το μεγάλο του δημιούργημα. Το δάνειο που θα μας δανείζουν οι δανειστές και τα λεφτά θα πηγαινουν στους δανειστές που μας δανείσανε το δάνειο.

Και μερικοί το θεωρούν επιτυχία...


Πασόκ και τα μυαλά στα (κ)Άγκελα.

περιοδικό Άρδην, τ. 88, Φεβρουάριος 2012

Ως πότε παλληκάρια...

του απολαυστικού Γεωργοπάλη
απ' το μπλογκ του

Γουέλκαμ του Γκρήχενλαντ

Γουέλκαμ του Γκρήχενλαντ
Η νέα διαφήμισις του Υπουργείου Οικονομικών δια την προσέλκυσιν ξένων επενδυτών εις την χώραν.

ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ:

Σκλάβεν λυώστεν ** εργασιακή πειθαρχία

Κομπίνεν αρπάχτεν ** επιχειρηματικές ευκαιρίες

Μίζεν μασέλεν ** συνεργάσιμο δημόσιο

Μπατίρεν φουκαράντεν ** υψηλό βιοτικό επίπεδο

Μπάτεν σκύλεν αλέστεν ** επενδυτικός παράδεισος


εφημερίδα Ρήξη, φ. 83, Μάρτιος 2012