Καλά Χριστούγεννα!

 Και προσέχετε τι ζητάτε!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι ορφανό από μάνα που ζούσε με τον πατέρα του και τη μητριά του. Ο πατέρας του κοριτσιού ταξίδευε συχνά κι έτσι η μικρή τον περισσότερο καιρό έμενε με τη μητριά του, που ήταν κακιά και το βασάνιζε και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να το ξεφορτωθεί.
Καθώς ήρθαν τα Χριστούγεννα, το δαιμόνιο μυαλό της μητριάς σκαρφίστηκε τρόπο για να βγάλει από τη μέση το κοριτσάκι μας. Σκέφτηκε πως, μιας και τις νύχτες τούτες κυκλοφορούσαν τα καλλικαντζάρια, ήταν ευκαιρία να βρει αφορμή να το στείλει για κάποιο θέλημα ένα βράδυ, ώστε να την αρπάξουν και να γλιτώσει από αυτό. Κι έτσι, αφού σκοτείνιασε το έστειλε στο μύλο να πάει να αλέσει στάρι, τάχα γιατί είχε σωθεί το αλεύρι και δεν είχανε να φτιάξουνε ψωμί. Το κοριτσάκι, που γνώριζε για τους καλλικαντζάρους, δεν ήθελε να βγει μες στη νύχτα καθώς φοβόταν πως θα το έπαιρναν μαζί τους, αλλά δε μπορούσε να κάνει κι αλλιώς κι αναγκάστηκε να πάει.

θα τα κάαααψωωωω

τα ρημάδια τα λεφτά μου

Γερμανία ΣΤΟΠ!

Mπορούμε να αντισταθούμε (;)

 Mπορούμε να αντισταθούμε (;)

του Νικόλα Δημητριάδη

Η κρίση έχει αποκαλύψει δύο δυσάρεστες αλήθειες. Πρώτον: το παλιό μεταπολιτευτικό μοντέλο οργάνωσης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας δεν πρόκειται να επανέλθει. Η παγκόσμια κρίση έφερε το τέλος του. Μετά από τρία χρόνια δημαγωγίας, οι Έλληνες δείχνουν να καταλαβαίνουν ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στην προ-μνημονίου κατάσταση. Τη διαπίστωση αυτή διαδέχεται μια δεύτερη, ακόμη χειρότερη: Δεν υπάρχει ολοκληρωμένο μοντέλο οργάνωσης της χώρας, πέρα από αυτό που εφαρμόζουν η τρόικα και η κυβέρνηση. Οι δυνάμεις του μνημονίου γνωρίζουν ότι οι αντίπαλοί τους, σε όλο το πολιτικό φάσμα, είναι ανέτοιμοι να παράσχουν ένα συνεκτικό εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Αυτό, πέρα από τις γνωστές παθογένεις του πολιτικού συστήματος. οφείλεται και στην πολυπλοκότητα των προβλημάτων: Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει μια απλή οικονομική κρίση. Βρίσκεται σε κατάσταση παρακμής σε όλα τα επίπεδα: εθνικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, δημογραφικό, πολιτισμικό.
Τα πρώτα χρόνια της κρίσης είδαμε πολλούς δημαγωγούς να διακηρύσσουν «μαγικές λύσεις»: από την έξοδο από το ευρώ, την ΑΟΖ και τα πετρέλαια, μέχρι το «νέο Σύνταγμα». Τέτοιες επιμέρους αναλύσεις και προτάσεις, όσο σωστές και αν είναι (όταν είναι), δεν είναι επαρκείς. Διότι η παρακμή είναι συνολική – η αντιστροφή της απαιτεί μια πραγματική επανάσταση: Ένα νέο μοντέλο για την οργάνωση ολόκληρης της χώρας. Πρέπει να συνθέσουμε ένα συνεκτικό όραμα για το αύριο. Ένα όραμα ικανό να ενεργοποιήσει την κοινωνία και να επαναφέρει την ελπίδα και την αγωνιστικότητα. Ο αγώνας, λοιπόν, θα είναι δύσκολος και παρατεταμένος. Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσουμε να αποτυπώσουμε τις βασικές προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο ελληνικός λαός στα επόμενα –καθοριστικά για την εθνική του επιβίωση– χρόνια. 

ΠΑΓΚΑΛΟΣ-ΓΚΕΪΤ

Μετά τον πρόσφατο ντόρο γύρω από το ζήτημα των υποκλοπών, το Ξύλα-Πέτρες έχει την τιμή να σας παρουσιάσει κατ' αποκλειστικότητα ολόκληρη τη δαιδαλώδη διαδρομή των πληροφοριώνστη σημερινή Ελλάδα...

1. το βαθύ έντερο

2. το βαθύ κράτος

Κράτος-Παρακράτος σημειώσατε 1

Φαγώθηκαν οι βορηδολαζαριδοφαήλοι να συγκυβερνήσουν με τη Χρυσή Αυγή. Λογικό. Καρατζαφέρης νούμερο δύο, ειδικά με την πτώση που έχει το Πασόκ, θα ήταν πολύ χρήσιμοι. Αλλά δεν τους βγήκε. Κάτι τα επικίνδυνα ποσοστά της ΧΑ, κάτι οι Πασόκοι που λυσσάξανε μη μείνουν απέξω, κάτι οι ξένοι, του το κόψανε του Σαμαρά το σενάριο. Οπότε είπε και αυτός, αφού δεν μπορεί να πάρει τις βουλευτικές έδρες της ΧΑ, ας πάρει τουλάχιστον τις ψήφους της.

Να και κάτι που δεν πολυσυζητήθηκε: Πως γίνεται οι ψηφοφόροι της ΧΑ, που ήτανε και πολύ οργισμένοι ναούμε, να πηγαίνουν τώρα κατά κύριο λόγο στη... Νέα Δημοκρατία; Πως γίνεται να ωφελείται πρώτα και κύρια η κυβέρνηση από τους σούπερ-αντισυστημικούς αυτούς ψηφοφόρους;

Τόση οργή και απελπισία είχανε του λόγου τους;

Κυβέρνηση-Κορυδαλλός δυο τσιγάρα δρόμος, λοιπόν. Απ' τα ψηλά στα χαμηλά. Σαν καλός παρακρατικός ο Μιχαλολιάκος έπρεπε να το ξέρει. Οι υπηρέτες του συστήματος είναι αναλώσιμοι.

Τουλάχιστον η όλη υπόθεση έβγαλε αρκετά καλά. Και λιγότερα εγκλήματα από τους τραμπούκους από δω και πέρα (ό,τι και να γίνει θα ψιλοχεστούν). Και λιγότερη ευκολία να κάνουν ότι κάνανε (με τα 2-3 εκατομμύρια της κρατικής χρηματοδότησης, πόσους Ρουπακιάδες προσλαμβάνεις;) Και, το κυριώτερο, λιγότερη διείσδυση στη νεολαία, που πρέπει να μάθει ότι ο χουλιγκανισμός, το μπραβιλίκι και η τσάμπα μαγκιά δεν προσφέρουν τελικά και πολλά πράματα. Δεν είναι και λίγα!

εφημερίδα Ρήξη, Οκτώβριος 2013

εν τω μεταξύ στον πλανήτη Χάπι

Το νούμερο ξαναχτυπά

καταναλώστε υπεύθυνα

Η θεωρία των άκρων

Σκίτσο του φοβερού Μιχάλη Κουντούρη, από την Εφημερίδα των Συντακτών

μάλλον δε φταίει μόνο η άτιμη κενωνία τελικά

Το εύδρομον Πασόκ

Σελίδες Ναυτικής Ιστορίας:

Το εύδρομον Πασόκ

3 του Σεπτέμβρη καθελκύστηκε το πειρατικό πλοίο Πασόκ, η ναυαρχίδα του ελληνικού πολιτικού ναυτικού. Έκτοτε, πέρασαν  τα χρόνια και το σκαρί του γνώρισε πολλές αλλαγές. Τώρα που πλησιάζει η ώρα της απόσυρσης, σας παρουσιάζουμε τις βασικές παραλλαγές που γνώρισε το εύδρομον Πασόκ στο μακρύ και συναρπαστικό ταξίδι του…

 ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ
3 του Σεπτέμβρη, λοιπόν, έφτιαξε ο Αντρέας το καταδρομικό Πασόκ. Με πρόθυμο πλήρωμα άφοβων πειρατών, ξεκίνησε το θρυλικό του ταξίδι για το κούρσεμα του... ελληνικού δημοσίου.

Κανε λιγάαααακιιιι υπομονή!

Καλό χειμώνα και καλά κουράγια! 

Μην απελπίζεστε από την κατάσταση, πάμε καλά. 

Τα άστρα μας ευνοούν. Υπομονή!

Υ.Γ. Για τους κακεντρεχείς που με κατηγορούν πως βάζω διάφορα βιντεάκια και σχόλια γιατί δεν έχω έμπνευση να φτιάξω τίποτε της προκοπής απαντώ: έχουν δίκιο. Αλλά υπομονή! Σιγά σιγά ανακτώ τη φόρμα μου! Εις το επανειδείν!

ζούμε ήδη σε προεπαναστατική περίοδο

Το κίνημα θεριεύει και σύντομα θα λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Πλέον όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες καταλαβαίνουν ότι ο μόνος δρόμος που έχει απομείνει είναι αυτός της εξέγερσης. 

Οι συντρόφισσες δείχνουν τον δρόμο!

ουστ!

και το όνομα αυτής: ΝΕΑ ΕΡΤ!

 

Νέα ΕΡΤ - Νέα Τηλεόραση - Νέα Ελλάδα!

 

Σας παρουσιάζουμε σε αποκλειστικότητα το Νέο νομοσχέδιο που εκπόνησε η Νέα Δημοκρατία στα πλαίσια της Νέας Ελλάδας για το Νέο κανάλι που θα αντικαταστήσει την ΕΡΤ. Και το όνομα αυτού: Νέα ΕΡΤ!

 

 

 

Οι νέες εγκαταστάσεις, σε χώρο που παραχώρησε η γερμανική πρεσβεία, στη λεωφόρο Συγγρού 340.

 

 

 

EIΔΗΣΕΙΣ

Αντικειμενική κυβερνητική ενημέρωση που καλύπτει ολόκληρο το φάσμα του αστυνομικού ρεπορτάζ. Λεπτό προς λεπτό, όλες οι εξελίξεις στη γερμανική πολιτική σκηνή. Ο πλουραλισμός στην ενημέρωση!

 

 

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Για πρώτη φορά ο Άδωνης Γεωργιάδης και ο Δημοσθένης Λιακόπουλος σε κοινή εκπομπή. 2 σε 1! Αποκτήστε (με αντικαταβολή) όλη την κρυμμένη γνώση!

 

 

ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ

Μετά την επιτυχία των αμερικάνικων σειρών και των τουρκικών σήριαλ, η ΝΕΑ ΕΡΤ παραχωρεί τη ζώνη ψυχαγωγίας εξολοκλήρου στην αμερικάνικη και την τουρκική πρεσβεία (σε αναλογία 7 προς 10)

 

 

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Μια νέα σειρά με μοναδικά ντοκιμαντέρ, με την επιμέλεια της Μαρίας Ρεπούση και του επιστημονικού της τημ! Μάθετε για όλους τους αστικούς μύθους που μας πλάσαρε ως τώρα το εθνοκεντρικό κατεστημένο!

 

εφημερίδα Ρήξη, Ιούλιος 2013

 



 

και λίγη μουσικούλα

Και λίγη καλοκαιρινή μουσική, να πάρουμε δυνάμεις για τον επερχόμενο (φορολογικό) χειμώνα!

περισσότερες πληροφορίες εδώ!

δεν είμαι τρελός, είμαι ο Υπουργός!

Άδωνις φορ πρέσιντεντ λέμε!

η ΕΡΤ μπήκε στον γύψο

Τριγμοί εις την Τραπεζοσωτήριον Κυβέρνησιν των Συντροϊκανών, κατόπιν της γυψώσεως της ραδιοτηλεοράσεως. Ο πανίσχυρος Αρχηγός της Τριανδρίας ΠαπαΝΔόπουλος κρατεί αυστηράν στάσιν. Ο δεύτερος τη τάξει, ο κος ΠΑταΚΟΣ, αντιδρά, αναγνωρίζοντας όμως την αδύναμον θέσιν του, ενώ ιδιαιτέρως θλιβερά καθίσταται η θέσις του τρίτου πυλώνος της κυβερνήσεως μνημονιακής σωτηρίας ΔΗΜΑκαΡέζου. Αναμένονται εξελίξεις, κατόπιν εισόδου αναρχικών και διαλυτικών της τάξεως στοιχείων εις τον περίβολον του ραδιοτηλεοπτικού μεγάρου.

α, και μη ξεχνιώμαστε

Οτσαλάν redoux

αλλαγή σήματος σταθμού

Εσάς, ποια γενοκτονία σας αρέσει;

Αρκετός ντόρος έγινε πρόσφατα με την επιστολή της –γραφικής  πλέον– Μ. Ρεπούση, σχετικά με το ενδεχόμενο να μπλεχτούν στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο οι… καλές γενοκτονίες με τις… κακές. Αν η σχολή ιστοριογραφίας που εκπροσωπεί δεν χάνει ευκαιρία να στηλιτεύει τη «χρήση της Ιστορίας για πολιτικούς σκοπούς», δεν προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι κάνει ακριβώς αυτό το οποίο καταγγέλλει. Είναι βασική αρχή της προπαγάνδας να αποδίδεις στους αντιπάλους σου τις δικές σου αδυναμίες. Την ώρα, όμως, που οι «μοντέρνοι» ιστορικοί στην Ελλάδα πληροφορούν τους Έλληνες ότι δεν υπήρξε γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, συνάδελφοί τους στην Τουρκία πληροφορούν τους Τούρκους για το αντίθετο. Και ενώ οι «αποδομητές» στην Ελλάδα απολαμβάνουν την υλική και ιδεολογική στήριξη της εξουσίας,  οι συνάδελφοί τους στην Τουρκία αντιμετωπίζουν πραγματικές διώξεις.
Α ν η Ρεπούση προτιμά τις… ξένες γενοκτονίες (καθώς οι ντόπιες κρίνονται ύποπτες κρυπτοεθνικισμού), υπάρχουν από την άλλη και οι τενεκέδες της Χρυσής Αυγής, που βρήκαν ευκαιρία να αυξήσουν και άλλο τα ποσοστά τους. Με ένα νέο κρεσέντο γραφικότητας υπέβαλαν σχέδιο νόμου «για την πάταξη του ρατσισμού κατά των Ελλήνων», στο οποίο, με τη σειρά τους, κρατάνε τις ντόπιες γενοκτονίες και αφήνουν απέξω… τις ξένες. Η τροπή της υπόθεσης «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο» είναι αρκετά βολική και για τις δύο πλευρές. Από τη μία το νομοσχέδιο αυξάνει τα ποσοστά της ΧΑ και από την άλλη η παρουσία της ΧΑ επιτρέπει στην κατεστημένη ιδεολογία να εμφανίζεται ως «προοδευτική». Έτσι είναι και οι δύο ικανοποιημένοι.
Η χρησιμότητα της ακροδεξιάς μπουρδολογίας είναι, λοιπόν, προφανής. Διά της αποσιώπησης εμφανίζεται η αποδομητική ιστοριογραφία ως η μοναδική ακαδημαϊκή άποψη, και η αντίθετη άποψη επιτρέπεται να παρουσιαστεί μόνον από τον Μιχαλολιάκο και τη συμμορία του. Όπως και στο παρελθόν, όπου τα ΜΜΕ παρουσίαζαν ως μοναδική φωνή αντίδρασης στο βιβλίο Ιστορίας της 6ης δημοτικού τον Άνθιμο και τον Καρατζαφέρη. Δεν είναι τυχαίο το ότι, στον δημόσιο διάλογο γύρω από μία σειρά θέματα, μεταξύ αυτών και η Ιστορία, υπάρχουν ακαδημαϊκές απόψεις και ολόκληροι πολιτικοί χώροι που αποσιωπώνται συστηματικά. Έτσι κατασκευάζονται τα αντίπαλα στρατόπεδα, καταπώς συμφέρει τις άρχουσες τάξεις. Στο τηλεοπτικά κατασκευασμένο, λοιπόν, δίπολο «παγκοσμιοποίηση vs φασισμός», πολλοί πατήσανε την μπανανόφλουδα. Έτσι, λοιπόν, η Ρεπούση εμφανίζεται ως θύμα, ως μάρτυρας που πληρώνει το θάρρος της γνώμης της (ενώ στην πραγματικότητα το υποτιθέμενο θάρρος αυτό δεν αποτέλεσε παρά το διαβατήριο που οδήγησε μια άσημη καθηγήτρια γαλλικής φιλολογίας στο… κοινοβούλιο και την εξουσία).
Την ίδια στιγμή ο Σύριζα και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες ετοιμάζουν δικά τους νομοσχέδια, το ΚΚΕ φοβάται μήπως η ποινικοποίηση της γνώμης πιάσει και τον κομμουνισμό (αλλιώς δεν έχει πρόβλημα…), ενώ η εξωκοινοβουλευτική αριστερά και ο αναρχικός χώρος προτιμούν να αντιμετωπίσουν τη ΧΑ σε επίπεδο… στρατιωτικό. Συμβάλλουν, λοιπόν, ο καθένας με τον τρόπο του, στη διατήρηση της ΧΑ στο επίκεντρο της δημοσιότητας και στην αύξηση της επιρροής της. Ο φιλελεύθερος κοσμοπολιτισμός και «αντιεθνικισμός» της αριστεράς δεν μπορούν να συμβάλλουν στην καταπολέμηση του φασισμού. Μόνο στην ενίσχυσή του. Η ΧΑ δεν έπεσε από τον ουρανό – εκμεταλλεύεται υπαρκτά προβλήματα και πολιτικά κενά. Η απάντηση στα προβλήματα αυτά είναι το ζητούμενο και όχι η αγνόησή τους. Αυτό όμως θα απαιτούσε πολιτικές και ιδεολογικές υπερβάσεις που το σημερινό πολιτικό προσωπικό δεν φαίνεται διατεθειμένο να κάνει.

εφημερίδα Ρήξη, τ. 94, Ιούνιος 2013

βίβα λα δραχμολουθιόν

Στον δρόμο για τις εκλογές ένα πιασάρικο σύνθημα αξίζει πολύ περισσότερο από ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα. Όπως και στα τηλεπαράθυρα, όπου μια ωραία ατάκα αξίζει πολύ περισσότερο από μια συνεπή επιχειρηματολογία. Στην πολιτική δεν έχει σημασία το τι θες να κάνεις, το πρόγραμμα, οι στόχοι, οι πράξεις. Σημασία έχει ο εύκολος εντυπωσιασμός - εξω απτην Ευρώπη, έξω απτην δραχμή, έξω οι βάσεις του θανάτου, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο. Μόνο που όταν μένεις στα συνθήματακαι τους αφορισμούς, αργά ή γρήγορα έρχεται η ώρα της γαργάρας... Το καραβάκι της δραχμής ανοίγει τα πανιά του σε αχαρτογράφητες θάλασσες και οι τολμηροί δραχμοθαλασσοπόροι ξανοίγονται στο άγνωστο με βάρκα την παρόλα...

εφημερίδα Ρήξη, τ. 93, Μάιος 2013

θέατρο σκιών και σάτιρα

 Θέατρο Σκιών και σάτιρα
από το αφιέρωμα στο Θέατρο Σκιών του περιοδικού Άρδην που κυκλοφορεί.

Αν στο παρελθόν το Θέατρο Σκιών ψυχαγωγούσε και ταυτόχρονα διαπαιδαγωγούσε το σύνολο του ελληνικού λαού, αποτελώντας βασικό συστατικό διαμόρφωσης της κουλτούρας του, σήμερα που έχει περιοριστεί κατά κανόνα σε ένα παιδικό κοινό, ή μεμονωμένους θεατρόφιλους και διανοούμενους, τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει η τηλεόραση. Στο κείμενο αυτό επιχειρούμε μια παράθεση των στοιχείων που καθορίζουν την κοινωνική σάτιρα του Θεάτρου Σκιών και μία αντιστοίχισή τους με την σημερινή –εν πολλοίς τηλεοπτική– σάτιρα.

Η σκέψη πως στοιχεία του Θεάτρου Σκιών μπορούν σήμερα να ανιχνευθούν στα θεατρικά σκετς του Μάρκου Σεφερλή είναι για κάποιους αρκετά εξοργιστική ώστε να σταθεί έστω και ως υπόθεση εργασίας. Ίσως πιο εύκολα δεκτή να είναι η αντιστοίχιση του Καραγκιόζη με τον Λαζόπουλο των «Μικρών Μήτσων» ή τις παλαιότερες περσόνες του Χάρυ Κλυν – αν και οι ομοιότητες εδώ είναι μάλλον λιγότερες. Βέβαια, το ζητούμενο εδώ δεν είναι ο σχολιασμός του ταλέντου κάθε καλλιτέχνη αλλά η φιλοσοφία και η λειτουργία της τέχνης του. Άλλωστε, η λαϊκή φαντασία και το λαϊκό χιούμορ σπανίως συμβαδίζουν με την εκάστοτε πολιτική ορθότητα και η ιστορία του Θεάτρου Σκιών βρίθει από «καθώς πρέπει» σχόλια απόγνωσης και αηδίας για το χαμηλό επίπεδό του.

Τhe witch is dead!

 

πέθανε η Θάτσερ.

οι Άγγλοι πανηγυρίζουν.

και στα δικά μας.

 

 

η Κύπρος είναι πάρα πολύ μακριά!

Τι έγινε ρε παιδιά; Άδειασε το ταμείο; Και τώρα; Που πήγαν τα λεφτά; Οι αγωγοί; Τα πετρέλαια; Οι τουρίστες; Οι Ευρώπες; Ο εκσυγχρονισμός; Ο Νταλάρας; 

εφημερίδα Ρήξη, τ. 92, Απρίλιος 2013

Και ένα σκιτσάκι του Κύπριου Πιν, για να μην πέσουμε (πάλι) από τα σύννεφα.

Πόση ξεφτίλα αντέχουμε;

...είναι η Κύπρος που οι εμπόροι την μισούνε...

καλή αποκριά!

πηγή

καμπάνια Say No

Στα πλαίσια της επιχείρησης αυτογελοιοποίησης του πολιτικού συστήματος, οι εκκολαπτόμενοι ντενεκέδες της Νέας Δημοκρατίας, γνωστοί και ως ΟΝΝΕΔ, σκέφτηκαν την καμπάνια «Say No», στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας ενάντια στη βία με γενικό τίτλο “η βία δεν έχει χρώμα” στην πολιτική σκέψη και δράση στη χώρα μας. Στήσανε λοιπόν μια μοδέρνα κιτς ιστοσελίδα, την say-no.onned.gr, λινκ εδώ , εδώ και εδώ, όπου κατεβάζεις ένα εκπληκτικής καλαισθησίας σκιτσάκι:

και μετά το τραβάς φωτογραφία:

 και το αναρτάς πίσω στη σελίδα, μαζί με κάποιο εμπνευσμένο σχόλιο-ατάκα, όπως αυτό:

Extremism is not an ideology!

 Επειδή ως γνωστόν τα άτομα που προσελκύει ο εν λόγω πολιτικός χώρος δεν φημίζονται για την ευφυία και πρωτοτυπία τους, μέχρι στιγμής οι φωτογραφίες είναι μάλλον αδιάφορες (κάτι βλήματα που κολλάνε το σκιτσάκι στη μούρη τους, ή το πετάνε απο δω και απο κει), ενώοι ατάκες είναι από γελοίες, έως εξοργιστικές.

Το xilapetres, στα πλαίσια της ευαισθητοποίησης των μελών του (δηλαδή εμένα και του Εddie) στις ομάδες ατόμων με ειδικές ανάγκες (όπως η ΟΝΝΕΔ), αποφάσισε να συμβάλλει στην καμπάνια, με μια δική του εικόνα, μεστή πολιτικού νοήματος. Δυστυχώς στη σχετική ιστοσελίδα μας γνωστοποιήσαμε ότι δεν μπορούμε να την αναρτήσουμε. Οπότε την βάζουμε εδώ, ώστε να την πάρουν οι σύντροφοι της ΟΝΝΕΔ, να την βάλουν αυτοί. Με αίσθηση κοινωνικής ευθύνης καλούμε όλους τους αναγνώστες του ιστολογίου να συμβάλλουν στη σπουδαία τούτη καμπάνια.

εκ της διευθύνσεως

Αρπάζω χρυσό Α.Ε.

Η σιχαμένη διαφήμιση της eldorado με τους φουκαράδες εργαζόμενους και την ατάκα αλά Γεωργιάδη  «Δείχνουμε τα πρόσωπά μας και σας κοιτάμε στα μάτια» κυκλοφόρησε αρκετά στις εφημερίδες. Έχουν ρίξει χρήμα οι άνθρωποι, τόσο στον έντυπο, όσο και στον ηλεκτρονικό τύπο. Το επιχείρημα απλό: «Για να καταστρέψουμε τον τόπο και να κλέψουμε τον πλούτο σας χρειαζόμαστε κάποιους υπαλλήλους να δουλεύουν. Οπότε βουλώστε το γιατί εμείς συμβάλλουμε στην ανάπτυξη». Μια καλή ιδέα θα ήταν να βγάλει και η τρόικα μια αντίστοιχη διαφήμιση για το μνημόνιο, με φωτογραφίες υπαλλήλων, κλητήρων και λογιστών, λέγοντας «το μνημόνιο προσφέρει τόσες δουλειές στον τόπο». Το ίδιο και η κυβέρνηση. Να κάνει μια αφίσα με μαγαζάτορες-μαυραγορίτες «αγοράζω χρυσό» και να λέει «Μην γκρινιάζετε για την εξαθλίωσή σας, κοιτάξτε πόσες νέες επιχειρήσεις άνοιξαν!».

Η υπόθεση της eldorado προσφέρει και ένα καλό μάθημα πολιτικής σκέψης σε όσους αφελείς ακούνε και λένε ολημερίς και ολονυχτίς για τα τρισεκατομμύρια που κάθονται στον πάτο του Αιγαίου, τα πετρέλαια και τα φυσικά αέρια. Αν και εκεί δεν παίζουν μπάλα μόνο Μπομπολαίοι και Καναδοί. Εκεί χοντραίνει το παιχνίδι.

εφημερίδα Ρήξη, τ. 91, Μάρτιος 2013