Η μετάσταση του πασοκισμού

Κλινικός οδηγός αντιμετώπισης των διαφόρων περιπτώσεων μετάστασης της νόσου του Πασοκισμού (Πασοκίασις η ανωφελής)

Η ΝΟΣΟΣ

Στάδιο 1ο
Ο ιός της πασοκίασης προσβάλλει τα υγιή κύταρρα του οργανισμού

Στάδιο 2ο
Τα μολυσμένα κύτταρα τρώνε ό,τι βρουν μπροστά τους.

ο ασθενής
Δυστυχής πασοκισμένος σε προχωρημένο στάδιο της νόσου

ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

η ψυχή του αγώνα
Πάντα πρώτος στον αγώνα, για το συφέρο του τόπου. (Πάει στο σωματείο με τη μερσεντέ για λόγους πρεστίζ).

ο πρόθυμος επιχειρηματίας
Πρόθυμος να ρισκάρει την περιουσία του για να γνωρίσει η χώρα ανάπτυξη. (προϋπόθεση, βέβαια, οι μισθοί να πάνε στα 200 ευρώ).

ο διανοούμενος που αγωνιά
Προοδευτικός αριστερονεοφιλελεύθερος, με λόγο και αιτία (συνήθως κάποια Μ.Κ.Ο). Σοβαρός, ρεαλιστής, υπεύθυνος.

της φυλακής τα σίδερα, είναι για τις μαρίδες
Το σωστό λαμόγιο-επαγγελματίας. Έφαγε, μπούκωσε, και ξαφνικά, εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Δεν ξανακούσαμε ποτέ νέα του...

ο φίλος του λαού
Έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα για να «κάνουμε μια νέα αρχή». (Πέρα από το κομπόδεμα στην Ελβετία, βεβαίως, βεβαίως)

μια φορά Πασόκος, πάντα Πασόκος!
Κάποιες περιπτώσεις είναι ανίατες. Ούτε θεραπεία πιάνει, ούτε μετάσταση γίνεται. Ο ιός δεν καταλαβαίνει τίποτε...


εφημερίδα Ρήξη, φ. 82, Φεβρουάριος 2012

Για την Ελλάδα τώρα!

Μία όαση υπευθυνότητας, σε εποχές τρικυμιώδεις...

Η πνευματική κίνηση στην Ελλάδα περνάει, δυστυχώς, απαρατήρητη, στον βαθμό που οι σειρήνες του λαϊκισμού στρέφουν τα φώτα της δημοσιότητας σε παντός είδους οχλαγωγίες και... «αγανακτήσεις», στερώντας από τον πνευματικό μας κόσμο την αναγνώριση που του πρέπει. Παρ’ όλα αυτά, στην πατρίδα του Πλάτωνα και του Σωκράτη, του Αριστοτέλη και του Ράμφου, υπάρχουν ακόμη φωνές που αντιστέκονται. Ένας τέτοιος φάρος στον κυρίαρχο σκοταδισμό είναι και η επιτροπή πρωτοβουλίας «Για την Ελλάδα τώρα», που διοργάνωσε την ομώνυμη εκδήλωση στον χώρο της Παλαιάς Βουλής, την Κυριακή, 22 Ιανουαρίου.

Όλη η αφρόκρεμα της σύγχρονης διανόησης ήταν εκεί. Λαμπροί καθηγητές και ανήσυχοι φιλόσοφοι, οξυδερκείς πολιτικοί και φερέλπιδες διανοούμενοι, μαχόμενες ιστορικοί και αγνοί αγωνιστές των Μ.Κ.Ο. (Μη Κοινωφελείς Οργανώσεις), εμβριθείς κοινωνιολόγοι και ασυμβίβαστοι δημοσιογράφοι: εν ολίγοις, φίλεργοι σκαπανείς του πνεύματος, σε ένα πραγματικό μελίσσι δημοκρατίας και φιλελευθερισμού.

το κίνημα απέθανε, ζήτω το κίνημα!

Η κυβέρνηση του φερόμενου ως Πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, παλιού και έμπειρου κλητήρα των τραπεζών, σηματοδοτεί ένα ορόσημο στην πορεία προς την κατάργηση της πολιτικής, αλλά και ένα ορόσημο για την πορεία των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Από τις πορείες της 19ης και 20ης Οκτωβρίου και την επέτειο της 28ης, έχουμε πέσει σε πορείες-κηδείες και η κατάθλιψη έχει επιστρέψει στην ελληνική κοινωνία. Ο λαός συνειδητοποιεί ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα, οι τομές που πρέπει να γίνουν μεγάλες, ο αντίπαλος ισχυρός, ενώ καλείται –για πρώτη φορά, ίσως– να παλέψει μόνος του, καθώς αυτοί που θα μπορούσαν να βοηθήσουν και να στηρίξουν μια προσπάθεια να μπει φρένο στην κατρακύλα (κυρίως άνθρωποι της τέχνης και του πνεύματος) έχουν στη πλειοψηφία τους επιλέξει το απέναντι στρατόπεδο.