ανθ' ημών ο Μπουμπούκος...

σύνθεση του http://wonderjlawwall.blogspot.com/

«Ανθ΄ ημών ο Γουλιμής» είχε πει ο Τρικούπης, όταν από Πρωθυπουργός έφθασε να μην εκλεγεί ούτε καν βουλευτής - (έχασε στην περιφέρειά του, από κάποιον Γουλιμή, για λίγους ψήφους). Έτσι και τώρα, εκεί που οι κινητοποιήσεις της 28ης Οκτωβρίου έδειχναν ότι η κυβέρνηση θα έπεφτε και θα πηγαίναμε για εκλογές, κατάφερε -την τελευταια στιγμή- το σύστημα να διασωθεί.

Και αντί να κληθεί ο λαός να ψηφίσει, κλήθηκε ο έμπειρος κλητήρας να κυβερνήσει. Και κλήθηκε και ο μπουμπούκος να πάρει την αμοιβή του και να συμπληρώσει την αυτογελοιοποίηση της πολιτικής.


Σε μια κοινωνία που η πολιτική έχει υποταχθεί στην οικονομία, την αγορά και το θέαμα και οι πολιτικοί έχουν αντικατασταθεί από «διαχειριστές» και τεχνοκράτες, η υπουργοποίηση γελωτοποιών και σιχαμάτων όπως ο Μπουμπούκος (ή, πιο πριν ο Πάγκαλος) είναι απολύτως φυσιολογική. Δείχνει απλούστατα την έκλειψη της πολιτικής. Όλα παίζονται πια με όρους θεάματος. Από τους πολίτες που αποστρέφονται την πολιτική, αναζητώντας παραμυθία, παραμύθια, μαγικά κουμπιά και «σωτήρες», μέχρι τις ελίτ, που προωθούν στην πολιτική ντενεκέδες και γλάστρες. Άλλωστε ο νεοφιλελευθερισμός δεν έχει και ιδιαίτερες απαιτήσεις από την πολιτική. Το μόνο που ζητάει είναι η κατάργησή της. Και το κατάφερε με τον πλέον θεαματικό τρόπο. Με την διεξαγωγή της πολιτικής με όρους μεσημεριανάδικου. Ε, τώρα μάλιστα. Ναι, αυτό είναι φασισμός. Γνήσιος.


Ο «πατριωτισμός» του Άδωνη μπορεί να ειδωθεί μόνο με όρους λάιφ-στάιλ, όπως με όρους λάιφ-στάιλ υιοθετούν διάφορες ιδεολογίες-πακέτα πολλοί πολίτες στην μοντέρνα απολιτική κοινωνία. Η ιδεολογία ως εμπόρευμα περιλαμβάνει μία σειρά από κλισέ και κανόνες (από συγκεκριμένο ντύσιμο μέχρι συγκεκριμένα χόμπυ), που συνήθως έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: καμία σχέση με την κοινωνία και την πολιτική. Έτσι, το ιδεολογικό πακέτο με το brand name «πατριωτισμός» περιλαμβάνει από ταινίες του Χόλυγουντ και ατάκες για αναρχοάπλυτους συριζαίους, μέχρι προκάτ τομείς επιστημονικού ενδιαφέροντος, εν προκειμένου μία μελέτη της ιστορίας, και κυρίως της αρχαιότητας, με όρους αμερικανικού τηλεπαιχνιδιού.


Και πολιτική; Πουθενά. Φαίνεται και στην συμπεριφορά του Άδωνη στην βουλή. Στερούμενος παντελώς πολιτικής σκέψης, πολιτεύεται με όρους γηπέδου. Περιμένει να δει τι θα πει το ΚΚΕ ή ο Σύριζα, για να βγει μετά και να πει τα ανάποδα. Και κάθε φορά που μιλάει, πανηγυρίζει τις ηλιθιότητες που λέει, διότι κατάφερε να «την πει» στους αντιπάλους του. Και το κάνει με τον ίδιο τρόπο που «την λέει» ένας γαύρος σε έναν βάζελο στο καφενείο. Και νομίζει ότι αυτό είναι πολιτική…

ο πρόεδρος του Λάος στο ξεκίνημα της καριέρας του. Όπως βλέπετε, δεν άλλαξε ποτέ επάγγελμα.

Το υφυπουργείο πάντως δεν το πήρε τυχαία. Βλέπετε ο Καρατζαφέρης έχει από παλιά παρτίδες με την εξουσία. Έτσι, τις προάλλες που η εξουσία έβαλε τα καλά της και βγήκε για έναν νυχτερινό περίπατο, εκεί περπατούσε αμέριμνη (και αφού αγνόησε την Ντόρα που της την έπεσε με στυλ), έπεσε πάνω στον Καρατζαφέρη. Ο Καρατζαφέρης θύμισε τις παλιές τους σχέσεις. Ο Άδωνης, ο παράνομος καρπός του Καρατζαφέρη έπρεπε να αποκατασταθεί. Η εξουσία δεν μπορούσε να αρνηθεί το παράνομο τέκνο της...