ξύλα πέτρες και τσαλιά καμμένα, ήτοι σκίτσα, σκέψεις και σχόλια του Νικόλα

29 Μαρ 2012

το Σχέδιον Φάρσαλ


Φόρος τιμής στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Έρχονται εκλογές και πρέπει να τιμήσουμε τον Νέστορα της πολιτικής. Το PSI, είναι το μεγάλο του δημιούργημα. Το δάνειο που θα μας δανείζουν οι δανειστές και τα λεφτά θα πηγαινουν στους δανειστές που μας δανείσανε το δάνειο.

Και μερικοί το θεωρούν επιτυχία...


Πασόκ και τα μυαλά στα (κ)Άγκελα.

περιοδικό Άρδην, τ. 88, Φεβρουάριος 2012

23 Μαρ 2012

Ως πότε παλληκάρια...


του απολαυστικού Γεωργοπάλη
απ' το μπλογκ του

12 Μαρ 2012

Γουέλκαμ του Γκρήχενλαντ


Γουέλκαμ του Γκρήχενλαντ
Η νέα διαφήμισις του Υπουργείου Οικονομικών δια την προσέλκυσιν ξένων επενδυτών εις την χώραν.


ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ:

Σκλάβεν λυώστεν ** εργασιακή πειθαρχία

Κομπίνεν αρπάχτεν ** επιχειρηματικές ευκαιρίες

Μίζεν μασέλεν ** συνεργάσιμο δημόσιο

Μπατίρεν φουκαράντεν ** υψηλό βιοτικό επίπεδο

Μπάτεν σκύλεν αλέστεν ** επενδυτικός παράδεισος


εφημερίδα Ρήξη, φ. 83, Μάρτιος 2012

6 Μαρ 2012

η Απασχόληση



Κάποια πράγματα μας φαίνονται δεδομένα. Με ένα «έτσι είναι, τι να κάνω;» νομίζουμε ότι ξεμπερδέψαμε.
Ας είμαστε λίγο πιο ευαίσθητοι στην καθημερινότητά μας και στις σχέσεις μας με τους άλλους. Δεν έχει σημασία αν «έτσι είναι». Μπορεί να γίνει και αλλιώς.

αναδημοσίευση από το μπλογκ «Αντισώματα»

Βάστα Μέρκελ!



«Βάστα Ρόμμελ!», λέγανε στην Κατοχή οι μαυραγορίτες, ελπίζοντας σε παράταση των επιχειρήσεων στο μέτωπο της βόρειας Αφρικής, που καθιστούσε αδύνατο τον εφοδιασμό της Ελλάδας.

H οικονομική, μεταξύ άλλων, καταστροφή που συνόδευσε την προηγούμενη έλευση των Γερμανών στην Ελλάδα είχε σαν αποτέλεσμα μια πρωτοφανή αναδιανομή του πλούτου, με νέα τζάκια και περιουσίες να εμφανίζονται, με αντίτιμο λίγα τρόφιμα. Οι σύγχρονοι μαυραγορίτες είναι πιο εκλεπτυσμένοι. Δεν κρύβουν λάδι και όσπρια σε σκοτεινά υπόγεια, αλλά παίρνουν τη θέση τους, ως «κανονικοί» επιχειρηματίες, στους δρόμους και τις πλατείες. Άλλωστε, σε μία κοινωνία πλήρως αποδιαρθρωμένη, το θράσος και η κυνικότητα περισσεύει. Έτσι, εκεί που παλαιότερα τα ενεχυροδανειστήρια ήταν τελείως περιθωριακά και στεγάζονταν σε μικρά μαγαζιά, χωμένα σε σοκάκια και πολυκατοικίες, τώρα καταλαμβάνουν τους κεντρικούς δρόμους, με μεγάλες βιτρίνες και «λαμπερές» διαφημίσεις.