ξύλα πέτρες και τσαλιά καμμένα, ήτοι σκίτσα, σκέψεις και σχόλια του Νικόλα

15 Οκτ 2012

H χαμένη αθωότητα του φιλελευθερισμού


H χαμένη αθωότητα του φιλελευθερισμού
Αντιαντικομφορμιστικό σχόλιο για το θέατρο, το σινεμά και το παστίτσιο 

 Είδαμε τις τελευταίες ημέρες, στο θέατρο Χυτήριο, άλλη μία παράσταση από το χιλιοπαιγμένο έργο «φονταμενταλισμός εναντίον φιλελευθερισμού». Είχαν προηγηθεί ένα βιντεάκι και κάτι σκίτσα για τον Μωάμεθ σε Γαλλία και ΗΠΑ, και η σύλληψη του «Γέροντος Παστιτσίου». Το έργο αυτό κρατάει αρκετούς αιώνες, αν και όχι με τους ίδιους όρους. Δεν είμαστε πια στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης, όπου ο «Σκοταδισμός» κυνήγαγε τα φωτισμένα πνεύματα, αλλά στην εποχή που ο καπιταλισμός επιβάλλει τη φιλελεύθερη ιδεολογία σε ολόκληρο τον πλανήτη. Έτσι, δεν μπορεί η διαμάχη αυτή να αντιμετωπίζεται πια με τους όρους του 17ου και του 18ου αιώνα.

12 Οκτ 2012

Black Metal, παγανισμός και φασισμός

Μπλακ Μέταλ, παγανισμός και φασισμός
Η παραθρησκεία ως όπιο του μεσοαστού

Από το αφιέρωμα στη Χρυσή Αυγή του περιοδικού Άρδην που κυκλοφορεί


Σε μια κοινωνία που έχει χάσει κάθε συλλογική αναφορά, η θρησκεία μετατρέπεται, από κοινό βίωμα της κοινότητας, σε ατομικό χόμπι και εναλλακτική ψυχοθεραπεία. Στα πλαίσια της «αμερικανοποίησης» της ελληνικής κοινωνίας ξεπήδησαν και τα διάφορα ξενόφερτα φρούτα του εσωτερισμού και του παγανισμού. O αχταρμάς χριστιανικών, αρχαιοελληνικών και παγανιστικών αναφορών, που συναντάμε στα περιοδικά και τις ιστοσελίδες της ακροδεξιάς, είναι ενδεικτικός: Ο Χριστός, ο Δίας και ο Πάνας συναντάνε τον Όντιν και τον Εωσφόρο, μπλέκοντας σε κάθε είδους παραθρησκευτική και… παραφιλοσοφική αρλούμπα.

10 Οκτ 2012

Η Αγία Ψωροκώσταινα


Για τη πλέμπα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: «Σκάσε και δούλευε». Πάνω κάτω όπως και πριν, με κάποιες περικοπές στη Σαββατιάτικη έξοδο (αντί για ταβέρνα σουβλατζίδικο κλπ)

Για τους μεγαλοκαρχαρίες τα πράγματα είναι επίσης ξεκάθαρα: «Άμα είσαι και λεφτάς, με την αράδα σου θα πας». Πάνω κάτω όπως και πριν, με κάποιες περικοπές στη μάσα και τη μίζα.

Για τους ενδιάμεσους το πράγμα περιπλέκεται, καθότι ο τρόπος ζωής τους δεν προβλέπεται στο σημερινό μπίζινες - πλαν του καπιταλισμού για τη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. 

Οπότε υπάρχουν δύο επιλογές. Ή πάνε στο χωριό και πιάνουμε τα αμπελοφάσουλα, ή επιστρέφουνε στη πλέμπα που ήτανε στην προ Σημιτικού θαύματος εποχή, ή μπαρκάρουνε στο άγνωστο με βάρκα την ανάγκη διατήρησης της καταναλωτικής τους ευμάρειας. Οι επιλογές δύο: Στη Δύση, στη νέα γερμανική Ευρώπη, όχι πια ως στέλεχος πολυεθνικής αλλά ως γκασταρμπάιτερ (έχει ο καιρός γυρίσματα), ή στην Ανατολή, στο νέο μπαμπά που προθυμοποιείται να αντικαταστήσει το ελληνικό κράτος-μπαμπά και την Ευρωπαϊκή Ένωση-μπαμπά, τώρα που ζορίσανε τα πράγματα. Στην τελική, για όσους δεν έχουν και πολλές αναστολές ή τύψεις, υπάρχει και το αθάνατο αμέρικαν ντρημ...

εφημερίδα Ρήξη, φ. 87, Οκτώβριος 2012