ξύλα πέτρες και τσαλιά καμμένα, ήτοι σκίτσα, σκέψεις και σχόλια του Νικόλα

27 Δεκ 2013

Καλά Χριστούγεννα!

 Και προσέχετε τι ζητάτε!



Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι ορφανό από μάνα που ζούσε με τον πατέρα του και τη μητριά του. Ο πατέρας του κοριτσιού ταξίδευε συχνά κι έτσι η μικρή τον περισσότερο καιρό έμενε με τη μητριά του, που ήταν κακιά και το βασάνιζε και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να το ξεφορτωθεί.
Καθώς ήρθαν τα Χριστούγεννα, το δαιμόνιο μυαλό της μητριάς σκαρφίστηκε τρόπο για να βγάλει από τη μέση το κοριτσάκι μας. Σκέφτηκε πως, μιας και τις νύχτες τούτες κυκλοφορούσαν τα καλλικαντζάρια, ήταν ευκαιρία να βρει αφορμή να το στείλει για κάποιο θέλημα ένα βράδυ, ώστε να την αρπάξουν και να γλιτώσει από αυτό. Κι έτσι, αφού σκοτείνιασε το έστειλε στο μύλο να πάει να αλέσει στάρι, τάχα γιατί είχε σωθεί το αλεύρι και δεν είχανε να φτιάξουνε ψωμί. Το κοριτσάκι, που γνώριζε για τους καλλικαντζάρους, δεν ήθελε να βγει μες στη νύχτα καθώς φοβόταν πως θα το έπαιρναν μαζί τους, αλλά δε μπορούσε να κάνει κι αλλιώς κι αναγκάστηκε να πάει.

18 Δεκ 2013

θα τα κάαααψωωωω

τα ρημάδια τα λεφτά μου



13 Δεκ 2013

Γερμανία ΣΤΟΠ!


Mπορούμε να αντισταθούμε (;)

 Mπορούμε να αντισταθούμε (;)
του Νικόλα Δημητριάδη



Η κρίση έχει αποκαλύψει δύο δυσάρεστες αλήθειες. Πρώτον: το παλιό μεταπολιτευτικό μοντέλο οργάνωσης της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας δεν πρόκειται να επανέλθει. Η παγκόσμια κρίση έφερε το τέλος του. Μετά από τρία χρόνια δημαγωγίας, οι Έλληνες δείχνουν να καταλαβαίνουν ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουμε στην προ-μνημονίου κατάσταση. Τη διαπίστωση αυτή διαδέχεται μια δεύτερη, ακόμη χειρότερη: Δεν υπάρχει ολοκληρωμένο μοντέλο οργάνωσης της χώρας, πέρα από αυτό που εφαρμόζουν η τρόικα και η κυβέρνηση. Οι δυνάμεις του μνημονίου γνωρίζουν ότι οι αντίπαλοί τους, σε όλο το πολιτικό φάσμα, είναι ανέτοιμοι να παράσχουν ένα συνεκτικό εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση. Αυτό, πέρα από τις γνωστές παθογένεις του πολιτικού συστήματος. οφείλεται και στην πολυπλοκότητα των προβλημάτων: Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει μια απλή οικονομική κρίση. Βρίσκεται σε κατάσταση παρακμής σε όλα τα επίπεδα: εθνικό, πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό, δημογραφικό, πολιτισμικό.
Τα πρώτα χρόνια της κρίσης είδαμε πολλούς δημαγωγούς να διακηρύσσουν «μαγικές λύσεις»: από την έξοδο από το ευρώ, την ΑΟΖ και τα πετρέλαια, μέχρι το «νέο Σύνταγμα». Τέτοιες επιμέρους αναλύσεις και προτάσεις, όσο σωστές και αν είναι (όταν είναι), δεν είναι επαρκείς. Διότι η παρακμή είναι συνολική – η αντιστροφή της απαιτεί μια πραγματική επανάσταση: Ένα νέο μοντέλο για την οργάνωση ολόκληρης της χώρας. Πρέπει να συνθέσουμε ένα συνεκτικό όραμα για το αύριο. Ένα όραμα ικανό να ενεργοποιήσει την κοινωνία και να επαναφέρει την ελπίδα και την αγωνιστικότητα. Ο αγώνας, λοιπόν, θα είναι δύσκολος και παρατεταμένος. Στο άρθρο αυτό θα προσπαθήσουμε να αποτυπώσουμε τις βασικές προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει ο ελληνικός λαός στα επόμενα –καθοριστικά για την εθνική του επιβίωση– χρόνια.