ξύλα πέτρες και τσαλιά καμμένα, ήτοι σκίτσα, σκέψεις και σχόλια του Νικόλα

28 Οκτ 2010

επί τη εθνική επετείω

γελοιογραφία του Ν. Καστανάκη
από την εφημερίδα Έθνος της 2ας Νοεμβρίου 1940

Εθνική επέτειος σήμερα, και είναι λογικό να υπάρχει ένα σφίξιμο... Να γιορτάσουμε το ΟΧΙ εμείς, που παραδοθήκαμε σε μια φούχτα τραπεζιτών, και ακόμη συζητάμε αν κάμαμε καλά ή κακά; Να πούμε τους πανηγυρικούς μας και να βγάλουμε στα μπαλκόνια τη σημαία, τη στιγμή που ψηθιρίζουμε κάθε τρεις και λίγο «ε, αφού δεν τα βγάζαμε πέρα μόνοι μας, έπρεπε να έρθουν οι ξένοι να μας συμμαζέψουν...»; Ε, είναι λίγο καταθλιπτικό...

Κι όμως, αν δεν μιλήσουμε για το ΟΧΙ σήμερα, πότε θα μιλήσουμε; Μήπως ήταν κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε προ 10ετίας; Στην χρυσή εποχή του tittytainment; Όταν μας μπουκώνανε τηλεσκουπίδια οι Ιεροκύρηκες του εκφυλισμού; Όταν σβύνανε από τη συνείδησή μας τους κλεφταρματωλούς, τους κοσμοκαλόγερους και τους φτωχοδιάβολους που πολέμαγαν, όργωναν και θαλασσοπνίγονταν σ'αυτό το τόπο για να τους αντικαταστήσουν με άφυλους τραγουδιστες, λοβοτομημένα τσόκαρα και «επιτυχημένους» αεριτζήδες; Όταν μας μπούκωναν ολυμπιάδες και ευρά και Ευρώπες και μούλτι-κούλτι σαπουνόφουσκες;
Όχι. Τότε ήταν η belle epoque του εκσυγχρονιστικού δανειακού θαύματος. Δεν είχε νόημα.
Σήμερα όμως; Ε, αν μιλήσουμε για το ΟΧΙ σήμερα, ίσως και να σηκωθεί καμιά τρίχα. Αρκεί.
Πάντοτε αυτό αρκούσε.

γελοιογραφία ανωνύμου
από την εφημερίδα Έθνος της 13ης Νοεμβρίου 1940

Και επειδή στους πανηγυρικούς δεν τα πάω καλά, θα αρκεστώ να παραθέσω ένα απόσπασμα από την ανοικτή επιστολή «προς τον κύριον Μουσσολίνι» του Γεώργιου Βλάχου (Καθημερινή, 25 Νοεμβρίου 1940):

ΦΕΥΓΕΤΕ. Φεύγετε κατά τρόπον επονείδιστον, λασπωμένοι, αιματωμένοι, με τραύματα είς τα νώτα και τους γλουτούς, χωρίς κράνη, χωρίς πηλίκια, χωρίς πτερά, χωρίς υλικόν. Διατί;
Θα σας είπω, κ. Μουσσολίνι, διατί. Διότι το κράτος σας αυτό, το οποίον μας εθάμβωσεν όλους, δεν είχε το Δίκαιον ως θεμέλια. Διότι το σχολείον που εκτίσατε εστερείτο μαθήματος Ηθικής.
Διότι εις τους πολίτας τους Ιταλούς, εις τας νεολαίας, εις τα παιδιά, δεν εδώσατε έναν ύμνον προς την Πατρίδα, μίαν ζητωκραυγήν εθνικήν. Δεν ανεβήκατε εις ένα πύργον δια να τους ειπήτε: «Να, αυτή είναι η Ιταλία. Αρχίζει από κει και τελειώνει εκεί. Έχετε αυτήν την ιστορίαν, αυτούς τους προγόνους, αυτούς τους τάφους. Μάθετε ότι πρέπει να πέσετε όλοι πριν τους πατήσει εχθρός».
Αλλ' ανεβήκατε εις μίαν σάπιαν καρέκλαν, δια να τους πείτε: «Να, αυτή είναι η Αβησσυνία. Οι κάτοικοί της δεν έχουν ούτε σουγιάν. Πηγαίνετε με τ΄αεροπλάνα σας να τους κάψετε. Αυτή είναι η Αλβανία. Οι άνθρωποί της είναι άοπλοι. Πηγαίνετε να τους κάμετε δούλους». Και έπειτα: «Αυτή είναι η Ελλάς. Έχει οκτώ εκατομμύρια κατοίκων και είμεθα σαράντα οκτώ. Ο οπλισμός της απέναντί μας είναι μηδαμινός. Οι πιλότοι των δήθεν αεροπορικών συγκοινωνιών μας την έχουν μάθει απ'έξω και την έχουν επισημάνει. Θα της κηρύξωμεν τον πόλεμον ξημερώματα, ενώ κοιμάται, έως το μεσημέρι θα έχωμεν ανατινάξει εις τον αέραν τα γεφύρια της, τους λιμένας της, τους κόμβους των συγκοινωνιών της, και το βράδυ, επειδή λείπει το είδος, θα πίνετε εις τας Αθήνας καφέν».
Αλλ' όλα αυτά ήσαν άτιμα, όλα αυτά δεν ημπορούσαν να εμπνεύσουν κανένα, όλα αυτά απέπνεαν αδικίαν, κακοήθειαν, ψεύδος, επιβουλήν του ισχυρού εναντίον του ασθενούς. Όλα αυτά δεν ήτο δυνατόν να γίνουν ούτε Θούριον, ούτε Παιάν, ούτε Σημαία. Ήσαν όλα πτωχαί, άνανδροι, ρυπαραί εντολαί. Δι' αυτό λοιπόν ενικήθητε. Δι' αυτό οι άνθρωποί σας υπεχώρησαν, δι' αυτό φεύγουν. Διότι τους είπατε να ζουν επικινδύνως, αλλά ζήτε σεις και οδηγείτε και διδάσκετε ως δειλός. Διότι ως δειλός εκάψατε την Αβησσυνίαν με υπερίτην. Ως δειλός επετέθητε κατά της Γαλλίας νεκράς, ως δειλός εφθάσατε εις την άοπλον Αλβανίαν, ως δειλός ήλθατε εις τα σύνορά μας με το στιλέτον, εις τας τρεις το πρωί. Οι δειλοί, λοιπόν, όπως εσείς, και οι φαύλοι ουδέποτε οδηγούν εις ανδραγαθήματα τους στρατούς και ουδέποτε ο Δόλος ωδήγησε τους ανθρώπους εις έργα σημαντικά. Δι' αυτό και το Κράτος αυτό, του οποίου εχειροκρότησα και εγώ την ανατολήν, αρχίζει τώρα να δύη υπό τον παγκόσμιον χλευασμόν: Διότι η οικοδομή, κ. Μουσσολίνι, εστερείτο θεμελίων Δικαίου, διότι το Σχολείον που εκτίσατε εστερείτο μαθήματος ηθικής...

Η ελληνική αντεπίθεσης
γελοιογραφία του Σ. Πολενάκη

Πέντε κουβέντες έγραψε ο Βλάχος, απλές και κατανοητές.
Σε άλλο άρθρο, με τίτλο «το πελώριον ΟΧΙ!...» (21 Νοεμβρίου 1940) έγραφε:

Την πρώτην ώραν, όταν δια πρώτην φοράν ηκούσθησαν αι σειρήνες και δεν ήτο γνωστόν αν ήρχισε η επίθεσης, αν προελαύνωμεν ή υποχωρούμεν, ηκούσθη εις ένα υπόγειον αυτή η μεταξύ ανθρώπων του λαού ομιλία:
- Και τι θα γίνει;
- Νικήσαμε.
- Δηλαδή;
- Είπαμε ΟΧΙ.

Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τη χιλιόχρονη παράδοση αντίστασης του έθνους μας, ούτε να φιλοσοφήσουμε τι είναι πατριωτισμός και τι δεν είναι. Για να βγάλουμε συμπεράσματα και να πάρουμε παραδείγματα για το σήμερα, ας αναλογιστούμε μόνον τούτο, ότι ένας πόλεμος που χάσαμε, που είχαμε τέσσερα χρόνια κατοχής, πείνας, καταστροφής και 400.000 νεκρούς, εμείς τον κάναμε εθνική επέτειο, ισάξια με το '21. Και, σε αντίθεση με όλη την Ευρώπη, αντί να γιορτάζουμε τη μέρα που τελείωσε ο πόλεμος, εμείς, μόνοι, γιορτάζουμε τη μέρα που ξεκίνησε...

Θάρρος!


γελοιογραφία της ρωσικής ομάδας Κουκρινίκσι (Μ. Κουπριάνοφ, Π. Κρίλοφ, Ν. Σοκόλοφ) του 1941

22 Οκτ 2010

η δρακουμελίτα ετοιμάζεται!

ζυγώνει ο καιρός για το νέο κόμμα!

Και η εφημερίδα ποντίκι διοργανώνει διαγωνισμό για να βαφτίσουμε το κόμμα της Ντορούλας! Πώς δίνει ο κόσμος όνομα στο αυτοκίνητό του, τον υπολογιστή του, το πουλί του κλπ κλπ, πρέπει να βρούμε ένα όνομα και για το κόμμα του Δρακουμελ τζούνιορ!
Εμείς καταθέσαμε την ιδέα μας, και σας παρουσιάζουμε και κάποιες ιδέες άλλων αναγνωστών που μας αρέσανε:

Σ. υνασπισμός Κ . εντροδεξιάς Α. ντίστασης Τ. υχάρπαστων Α. ριβιστών

ΠΑνεθνική ΠΑτριωτική ΡΙζοσπαστική Αναγέννηση (ΠΑ.ΠΑ.ΡΙ.Α)

Λαϊκή Ενωση Φιλελεύθερων Τιμίων Αγωνιστών (Λ.Ε.Φ.Τ.Α.)

ΚΟΛΟΣ: Κόμμα Λαϊκής Οικογενειακής Συνεννόησης

Δίκτυο Ριζοσπαστικής Ανανέωσης Και Οργάνωση Υπέρ Μακροζωίας Ελλήνων Ληστών (Δ.Ρ.Α.Κ.Ο.Υ.Μ.Ε.Λ.)



21 Οκτ 2010

νέον μπλογκίδιον - ενωτικόν!

Να μας αξιώσει ο Θεός
Στην μάναν μας να πάμε

Τζαι τρώμεν πέτρες των βουνών

Αν δεν έσιει να φάμεν

Με μεγάλη τιμή υποδεχόμεθα εν νέον ιστολόγιον εις την μπλογκομήγυρίν μας!

Ο Σαββάκης Παλαιολόγος Γ' και η Έλλη Κομνηνή-Ρακκκά , μετά του καλλαμαρά συνεργάτου τους Eddie «Φριξ» Ξυλοπετρίδη, επιμελούνται το ιστολόγιον

http://vasosftohopoullos.wordpress.com/

του εκδότου της εφημερίδος «Ένωσις - τζι ας γινεί το γαίμαν μας αυλάτζιιν».


καλή συνέχεια και καλές αναρτήσεις!



15 Οκτ 2010

ο Καραγκιόζης και το μνημόνιο






Πενήντα ώρες τη βδομάδα
Για δυο πιάτα φασουλάδα λαδερή...

1 Οκτ 2010

γιουνιβέρσιτι κόλετζ Α.Ε.

εφημερίδα Ρήξη, τ.67, Οκτώβριος 2010

Όταν η (Α)Νούλα πρότεινε, πριν χρόνια, να γίνουν τα αγγλικά δεύτερη επίσημη γλώσσα της Ελλάδας, ήταν προφανής ο προσανατολισμός της. Ραγιαδισμός και υποτέλεια. Την πήρανε χαμπάρι και οι παρεούλες του Ντάου Τζώνη και είπανε να την αναβαθμίσουνε. Μέχρι και στα σουαρέ της Μπόντυ-μπίλντεν-μπέργκ τη καλέσανε. Ε, μετά πήρε το δρόμο του το πράμα. Και σαν υποψήφια Κουίσλιγκ, έπρεπε να περάσει και από το υπουργείο Τεχνικής Εκπαίδευσης και Δια Βίου Μαλάκυνσης. Όπως πέρασε, παλιότερα, και ο ημικαθυστερημένος τραπεζοϋπάλληλος που μας κυβερνάει...
Και το έργο της εκπληκτικό! Νέα Εποχή! Πράσινα Σχολεία! Διαδραστικοί πίνακες! Και πανεπιστήμια που δεν θα έχουν, πλέον, να ζηλέψουνε τίποτε, ακόμη και από τα καλύτερα κολλέγια του κόσμου! Με τους καλύτερους μάνατζερ! Και πλήρη σύνδεση με την αγορά εργασίας! Άλλωστε η παιδεία στην Ελλάδα έχει καταργηθεί. Είναι, πως να το πούμε, επικίνδυνο πράγμα. Η παιδεία έχει αντικατασταθεί από μια ελλιπή τεχνική επιμόρφωση, σύμφωνη με τις επιταγές της Αγοράς. Κάτι σαν τα προγράμματα επιμόρφωσης των πολυεθνικών εταιρειών. Μόνο που τα πληρώνει το κράτος.
Βλέπετε η εκπαίδευση εμπίπτει στο «κοινωνικό κόστος» των προϊόντων του καπιταλισμού. Όπως πρέπει το κράτος να πληρώνει δρόμους και λεοφώρους, για να μπορεί η αυτοκινητοβιομηχανία να πουλάει αυτοκίνητα, έτσι θα πρέπει και να εκπαιδεύει στελέχη για την Αγορά... Να βγάζει τα παιδιά στην κοινωνία έτοιμα και φτασμένα υπαλληλάκια...
Και, βέβαια, όταν το κράτος αδυνατεί να καλύψει αυτό το «κοινωνικό κόστος», η λύση είναι απλή: μετατρέπουμε και αυτό το τομέα σε εμπόρευμα! Το κράτος γλιτώνει χρήματα, οι πολυεθνικές βρίσκουν νέους τομείς να αναπτύξουν (τομείς που δεν θα έπρεπε να έχουν καμία σχέση με την Αγορά και την οικονομία) και ζούνε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...
Όσο για «παιδεία», αυτό επαφίεται στη Lifo, το Schooligans, το Ράδιο Αρβύλα και τα υπόλοιπα σκουπίδια...

Σαββάτο αύριο, βγαίνει η Ρήξη.
Τροχάδην!