γιουνιβέρσιτι κόλετζ Α.Ε.

εφημερίδα Ρήξη, τ.67, Οκτώβριος 2010

Όταν η (Α)Νούλα πρότεινε, πριν χρόνια, να γίνουν τα αγγλικά δεύτερη επίσημη γλώσσα της Ελλάδας, ήταν προφανής ο προσανατολισμός της. Ραγιαδισμός και υποτέλεια. Την πήρανε χαμπάρι και οι παρεούλες του Ντάου Τζώνη και είπανε να την αναβαθμίσουνε. Μέχρι και στα σουαρέ της Μπόντυ-μπίλντεν-μπέργκ τη καλέσανε. Ε, μετά πήρε το δρόμο του το πράμα. Και σαν υποψήφια Κουίσλιγκ, έπρεπε να περάσει και από το υπουργείο Τεχνικής Εκπαίδευσης και Δια Βίου Μαλάκυνσης. Όπως πέρασε, παλιότερα, και ο ημικαθυστερημένος τραπεζοϋπάλληλος που μας κυβερνάει...
Και το έργο της εκπληκτικό! Νέα Εποχή! Πράσινα Σχολεία! Διαδραστικοί πίνακες! Και πανεπιστήμια που δεν θα έχουν, πλέον, να ζηλέψουνε τίποτε, ακόμη και από τα καλύτερα κολλέγια του κόσμου! Με τους καλύτερους μάνατζερ! Και πλήρη σύνδεση με την αγορά εργασίας! Άλλωστε η παιδεία στην Ελλάδα έχει καταργηθεί. Είναι, πως να το πούμε, επικίνδυνο πράγμα. Η παιδεία έχει αντικατασταθεί από μια ελλιπή τεχνική επιμόρφωση, σύμφωνη με τις επιταγές της Αγοράς. Κάτι σαν τα προγράμματα επιμόρφωσης των πολυεθνικών εταιρειών. Μόνο που τα πληρώνει το κράτος.
Βλέπετε η εκπαίδευση εμπίπτει στο «κοινωνικό κόστος» των προϊόντων του καπιταλισμού. Όπως πρέπει το κράτος να πληρώνει δρόμους και λεοφώρους, για να μπορεί η αυτοκινητοβιομηχανία να πουλάει αυτοκίνητα, έτσι θα πρέπει και να εκπαιδεύει στελέχη για την Αγορά... Να βγάζει τα παιδιά στην κοινωνία έτοιμα και φτασμένα υπαλληλάκια...
Και, βέβαια, όταν το κράτος αδυνατεί να καλύψει αυτό το «κοινωνικό κόστος», η λύση είναι απλή: μετατρέπουμε και αυτό το τομέα σε εμπόρευμα! Το κράτος γλιτώνει χρήματα, οι πολυεθνικές βρίσκουν νέους τομείς να αναπτύξουν (τομείς που δεν θα έπρεπε να έχουν καμία σχέση με την Αγορά και την οικονομία) και ζούνε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...
Όσο για «παιδεία», αυτό επαφίεται στη Lifo, το Schooligans, το Ράδιο Αρβύλα και τα υπόλοιπα σκουπίδια...

Σαββάτο αύριο, βγαίνει η Ρήξη.
Τροχάδην!