ξύλα πέτρες και τσαλιά καμμένα, ήτοι σκίτσα, σκέψεις και σχόλια του Νικόλα

5 Μαρ 2015

Η επέλαση της Ελαφράς Τσιπριαρχίας


Κανείς δεν μπορεί να είναι ενθουσιασμένος από την κατάληξη των διαπραγματεύσεων. Άλλωστε η χρονική συγκυρία στην οποία έλαβαν χώρα δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Η πολιτική της «ένοπλης επαιτείας» απέτυχε να φέρει τα αναμενόμενα, κι έτσι η «επέλαση της Ελαφράς Τσιπριαρχίας» σταμάτησε μπροστά στα κανόνια της γερμανικής Ευρώπης. Η ανοχή της κοινωνίας, βέβαια, είναι μεγάλη – κανένας δεν περιμένει θαύματα, ούτε πίστεψε ότι το έργο της κυβέρνησης είναι εύκολο. Οι εντυπωσιασμοί των πρώτων εβδομάδων της νέας κυβέρνησης δεν φέρανε, ίσως, πίστωση χρόνου από τους δανειστές, αν και φέρανε πίστωση χρόνου από τους... ψηφοφόρους.
Παράπλευρη απώλεια, βέβαια, των εξελίξεων αυτών είναι η οριστική ενταφίαση του διπόλου Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο, με τον χειρότερο μάλιστα τρόπο: την αφομοίωση και των δύο μπροστά στην σκληρή πραγματικότητα (και το παγωμένο βλέμμα του Σόιμπλε...).

Τώρα που η φρενίτιδα της εξουσίας πέρασε, και η κυβέρνηση της Υπαρκτής Αριστεράς είναι πλέον γεγονός, ήρθε η ώρα να τεθούν επιτέλους τα πραγματικά ζητήματα. Ήρθε η ώρα να αρχίσει μια μακρά και επώδυνη διαδικασία αναστροφής της παρακμής που αντιμετωπίζει η χώρα σε όλα τα επίπεδα. Να συγκροτηθεί επιτέλους ένα πραγματικό όραμα γι’ αυτόν τον τόπο.
Ένα όραμα που να μην εξαντλείται στην παροχολογία αλλά να μιλάει για την υπέρβαση του εκσυγχρονιστικού μοντέλου της μεταπολίτευσης, του (οικονομικού και ιδεολογικού) παρασιτισμού που την χαρακτήριζε. Παραγωγική ανασυγκρότηση, συνεταιριστικά εγχειρήματα, αποκέντρωση, δημογραφική ανάκαμψη,  πνευματική και πολιτιστική αναγέννηση, επιστροφή στο συλλογικό «εμείς», διαμόρφωση μιας σύγχρονης ταυτότητας που να πατάει στην παράδοσή μας και στις πραγματικότητες αυτού του τόπου και αυτού του λαού (και όχι στις πραγματικότητες του Λονδίνου, του Βερολίνου και του... Άμστερνταμ). Και χίλια-δυο άλλα, που δεν γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη με ένα απλό νομοσχέδιο.
Σπέρματα μιας τέτοιας διαδικασίας φάνηκαν ήδη από την αρχή της οικονομικής κρίσης, με πληθώρα πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών πρωτοβουλιών να ξεπετάγονται από το πουθενά, «από τα κάτω». Πνίγηκαν, όμως, στην παραζάλη του «εδώ και τώρα», την απελπισία του «εδώ καιγόμαστε, με αυτά θα ασχολούμαστε;», την ψευδαίσθηση ότι αρκούσε μια κυβερνητική αλλαγή για να σταματήσει ο κατήφορος. Τώρα που τα εύκολα έγιναν (και κυβερνήσεις έπεσαν, και κόμματα άλλαξαν, και εκλογές κερδήθηκαν, και βουλευτές πηγαινοήρθαν) ήρθε η ώρα να γίνουν και τα δύσκολα. Χάσαμε ήδη πεντέξι χρόνια, δεν μας παίρνει να χάσουμε κι άλλα.

Απο τη νέα μας στήλη «Εξυπνάδες» στο περιοδικό Πολίτες της Κίνησης Ενεργοί Πολίτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου