κοινωνιολογία της πνευματικής καθυστέρησης

Ο μογγολισμός, ως μορφή πνευματικής καθυστέρησης -ενίοτε με εμφανή εξωτερικά χαρακτηριστικά- έχει διαγνωσθεί από καιρό, και αντιστοιχεί στο λεγόμενο, σήμερα, σύνδρομο Down. Tην δεκαετία του 1960, η κυβέρνηση της Μογγολίας απαίτησε, και επέτυχε, να σταματήσει η χρήση του όρου από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Πράγματι, στις μέρες μας ο όρος χρησιμοποιείται πολύ σπάνια - ακούγεται συχνά μόνο στην Ελλάδα, εν μέσω θερμόαιμων συζητήσεων για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Ο μογγολισμός έχει αναλυθεί λεπτομερώς, από ιατρική και κοινωνιολογική σκοπιά, και έχει αποδειχθεί η -έστω περιορισμένη- ικανότητα των ατόμων αυτών να ενταχθούν στον κοινωνικό τους περίγυρο, καταρρίπτοντας αρκετά από τα στερεότυπα που υπήρχαν.
Όσο έχει μελετηθεί, όμως, ο Μογγολισμός, δεν ισχύει το ίδιο για μια ιδιαίτερη μορφή του, τον Μινεσσοτισμό. Η σχετική βιβλιογραφία είναι ελλιπής, καθ' ότι ο Μινεσσοτισμός ανακαλύφθηκε πρόσφατα (στην Μινεσσότα των Η.Π.Α., εξ΄ου και το όνομα) και δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς. Στην προσπάθεια κατανόησης της αλληλεπίδρασης του μινεσσοτικού ατόμου με τον κοινωνικό του περίγυρο, κοινωνιολόγοι από τις Η.Π.Α. εφαρμόζουν εδώ και χρόνια ένα πείραμα για να δουν την ικανότητα κοινωνικού συγχρωτισμού (σόσιαλ μίνγκλινγκ) των ατόμων αυτών. Ας δούμε κάποια πρώτα συμπεράσματα:

Το μινεσσοτικό άτομο, μόλις βρεθεί σε μία ομάδα, θα κάνει το παν για να ξεχωρίσει. Αντιλαμβανόμενο την πνευματική του υστέρηση, θα προσπαθήσει να την υπερκαλύψει με την εμφάνισή του και με τα καμώματά του. Παρατηρείται και η τάση να συγκεντρώνεται ιδιαίτερα σε αυτό που κάνει, προσπαθώντας να το κάνει σωστά, να αποφύγει τα λάθη - άρα και τα αρνητικά σχόλια. Στη φωτογραφία βλέπουμε ένα μινεσσοτικό άτομο να ετοιμάζεται για έναν αγώνα δρόμου. Ξεχωρίζει αμέσως από το εξεζητημένο ντύσιμο (μαύρο κολάν σουλήνα τύπου «κάπρι», γυαλί χαλκ χόγκαν -μπλακ, μπανάνα στη μέση για να κρύβει τα αισθητικά μειονεκτήματα που προκύπτουν από την ένδυση με κολάν).

Για να δείξει την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, το μινεσσοτικό άτομο αρχίζει μία σειρά ασκήσεων (διατάσεις, στρέτσινγκ κλπ) ώστε να αποδείξει τις δεξιότητές του. Ενώ όμως δείχνει να έχει πάρει στα σοβαρά τη διαδραστική αυτή δραστηριότητα, δεν φαίνεται να τον έχουν πάρει στα σοβαρά οι υπόλοιποι συμμετέχοντες. Πράγματι, κοιτάνε αλλού, συζητάνε μεταξύ των, χαζολογούν, και το μινεσσοτικό άτομο κοιτάει απελπισμένα δεξιά-αριστερά για λίγη προσοχή. Εντείνει τις προσπάθειές του, με εμφανή τον κίνδυνο καταστροφής της λεπτεπίλεπτης αμφίεσής του. Το σόσιαλ μίνγκλινγκ έχει αποτύχει.

Παρ' όλα αυτά συμβαίνει κάτι ανεξήγητο. Ενώ ο κόσμος μένει απαθής στα καμώματα του μινεσσοτικού, παρατηρείται σε ορισμένους εμφάνιση των ίδιων συμπτωμάτων! Με φρίκη οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως ο μινεσσοτισμός είναι μεταδοτικός! Παρατηρείστε την γεροντοκόρη με το λαχανί μπλουζάκι (γράφει bitch New York, ή κάτι τέτοιο) στη πρώτη φωτό, και το ημικαθυστερημένο ζεύγος στη δεύτερη. Οι ομοιότητες εμφανείς. Η πάθηση εξαπλώνεται...

Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι το μινεσσοτικό άτομο δυσκολεύεται να ενταχθεί σε ένα ξένο κοινωνικό περίγυρο. Για να μπορέσει να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, χρειάζεται διαρκή υποστήριξη και υποβοήθηση. Εδώ βλέπουμε υπαλλήλους της Πρόνοιας να προσπαθούν να τονώσουν το ηθικό του μινεσσοτικού, δίδοντάς του την εντύπωση ότι ανταπεξήλθε πλήρως στις απαιτήσεις και τους στόχους της δραστηριότητας αυτής.
Η έρευνα απέδειξε ότι τα μινεσσοτικά άτομα δεν μπορούν να λειτουργήσουν μόνα τους στην κοινωνία. Χρειάζονται απαραιτήτως την οικογενειακή επίβλεψη και στοργή. Ό,τι και να κάνει ο μινεσσοτικός, όσες «δραστηριότητες» και να του ανατεθούν, όσες «επιτυχίες» και να πανηγυρίσει ο κύκλος του, ο μινεσσοτικός θα γυρίζει πάντα στην στοργική αγκαλιά της οικογένειας. Ανασφαλής, με επίγνωση της καθυστέρησής του, απρόβλεπτος και αναποφάσιστος, πάντα θα βρίσκει εσωτερική γαλήνη και ασφάλεια με «ένα φιλάκι στη μαμά»...

μπλιάχ!