σταδιαλαποδωχαμ!

και ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα...

Με 50% αποχή-άκυρο-λευκό...
Με κυβερνητικές επιλογές, π.χ. Σγουρός, να παίρνουν 25% επί των ψηφισάντων, δηλαδή ούτε 15% του εκλογικού σώματος...
Με ανεξάρτητους υποψηφίους να τα πηγαίνουν αρκετά καλά σε πολλούς δήμους...
Με τα δύο κόμματα εξουσίας να παίρνουν τα χαμηλότερα ποσοστά...
με τα ρετάλια του ΛΑΟΣ και του Συριζα να χαροπαλεύουν
με τον Αλαβάνο να πατώνει...

ε, κάτι αρχίζει να κινείται! Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι ένα. Ο λαός γυρίζει την πλάτη σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό. Σε όλους. Κι αν όλα τα κόμματα πανηγυρίζουν, αν το Πασόκ λέει ότι οι πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν γιατί δεν πήγαν να καταψηφίσουν (μεταφράζει, δηλαδή, την απαξίωσή του από τον λαό σε επιβράβευση της πολιτικής του!), αυτό δείχνει απλά και μόνο τα όρια και τις δομικές αδυναμίες του εκλογικού πανηγυριού. Αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοκρατία. Ούτε κατ'επίφασιν. Η σφαίρα της πολιτικής και της εξουσίας (όση έχει απομείνει εντός της χώρας) δεν έχει καμία επαφή με τον λαό και την κοινωνία...


Αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι. Η πλήρης απαξίωση της κομματικής κουρελαρίας των τελευταίων 35 ετών ήταν αναμενόμενη. Και καθότι η πολιτική, προσωπική και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ χρεωκοπία ΟΛΩΝ των κομμάτων είναι πλήρης, είναι λογικό να μην υπάρχει εναλλακτική λύση. Και η αντίδραση οδηγεί στην αποχή. Φτάνουμε, λοιπόν, στο δύσκολο κομμάτι. Το να φτιάξουμε κάτι καινούριο. Να βγει μπροστά μία νέα πρόταση. Κάποιοι άλλοι ήδη ξεμύτισαν. Εμείς τι κάνουμε;