σχέδια για το νέο έτος

Ας είμαστε ρεαλιστές:

ας επιδιώκουμε το αδύνατο!

Στην απαισιοδοξία της γνώσης...

(σκίτσο του Boligan από εδώ)

...ας αντιτάξουμε την αισιοδοξία της βούλησης!
(Σκίτσο του Glenn McCoy (Uclick.com - 23.12.2010) από εδώ)

Ο τουρισμός ως κοσμοαντίληψη

Τουρίστεσβελτανσάουνγκ

«Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες
εδώ στην κώχη τούτη τη μικρή,
σ' όλην την γη την χάλασες.»
Καβάφης

Κάθε εποχή και κοινωνία χαρακτηρίζεται από κάποια κοσμοαντίληψη – κάποιο σύνολο κοινών αντιλήψεων για τον κόσμο και τον άνθρωπο. Και βέβαια, από πρότυπα. Τον παλιό καιρό υπήρχαν τα πρότυπα του πολεμιστή, του λόγιου, του παπά, του δάσκαλου… Ο νέος κόσμος διατήρησε κάποια από αυτά τα πρότυπα (για όσο τον εξυπηρετούσαν) και εισήγαγε –ως κυρίαρχα– δύο νέα: το πρότυπο του επιχειρηματία και το πρότυπο του δικηγόρου. Τα δύο επαγγέλματα που ενσαρκώνουν τις δύο νέες θρησκείες: την Αγορά και το Δίκαιο. (Εντελώς συμπτωματικά και τα δύο επαγγέλματα απαιτούν μειωμένη –έως ανύπαρκτη– ηθική…).

Οι καιροί αλλάζουν όμως, και ο ακόμα πιο νέος κόσμος –αυτό το παγκοσμιοποιημένο καταναλωτικό νηπιαγωγείο που αποκαλείται ευφημιστικά «ελεύθερη δυτική κοινωνία» – είχε ανάγκη από ένα νέο πρότυπο. Και το βρήκε: είναι ο τουρίστας! Το ιδανικό πολιτισμικό πρότυπο της εποχής! Αν ανάγουμε τον τουρισμό σε νοοτροπία και στάση ζωής, θα δούμε ότι ενσαρκώνει όλα τα απαραίτητα στοιχεία του μοδέρνου τρόπου ζωής.

Α) Η άτιμη κενωνία του θεάματος

Δεν είναι περίεργο, ένας Αθηναίος που δεν έχει επισκεφθεί ποτέ την Ακρόπολη, μόλις βρεθεί στο Λονδίνο, να τρέχει να δει τα «μάρμαρα» στο Βρετανικό Μουσείο; Με το που θα βρεθούμε σε μία ξένη χώρα, μας πιάνει το φιλοπερίεργο! Και δώστου μουσεία, μνημεία, αξιοθέατα… Πρέπει να τα δούμε όλα. Πόσο, μάλλον, όταν είναι και αξιοθέατα-φίρμες – όπως τα «μάρμαρα»! Αυτά, βλέπεις, είναι και στο κατάλληλο περιβάλλον: μέσα σε μουσείο, πάνω σε προθήκες, με σποτάκια, ταμπελάκια, οδηγούς και ξεναγούς, ουρά στην είσοδο, γυφτ-σοπ αναμνηστικών και όλα τα καλούδια. Χάνουν, λοιπόν, κάθε νόημα και σύνδεση με τον άνθρωπο, και γίνονται αυτό που τα θέλει η κοινωνία να γίνουν: θέαμα. Καλλιτεχνικό καταναλωτικό εμπόρευμα. Κι ας είναι δωρεάν η είσοδος. Πάλι εμπόρευμα είναι. Και σημασία, σήμερα, δεν έχει πάντα το ίδιο το εμπόρευμα, αλλά το περιτύλιγμα. Η βιτρίνα, τα στολίδια και τα «γύρω-γύρω». Προβολή-διαφήμιση-επίδειξη. Αυτά τραβάνε τους τουρίστες, αυτά χρειάζεται και ο σύγχρονος άνθρωπος στην καθημερινή του ζωή. Το κατάλληλο μάρκετινγκ για το εκάστοτε προϊόν. Ακόμη κι αν αυτό το «προϊόν» είναι η ίδια μας η ζωή.

Β) Ο τουρίστας που έτρεχε πολύ

«Δεν προλαβαίνω!» Η κραυγή αγωνίας κάθε τουρίστα! Που να προλάβεις σε 5-10 μέρες να δεις όλα τα καλούδια μιας πόλης; Οργάνωση, λοιπόν! Αυστηρό πρόγραμμα για να δούμε – έστω και τροχάδην – όλα τα βασικά. Κι ας μη καταλάβουμε τίποτε∙ δεν πειράζει. Αρκεί που βγάλαμε φωτογραφίες, να «τα θυμόμαστε». Και πράγματι, τόσο επιφανειακά και γρήγορα που τα επισκεφθήκαμε, είναι όντως απαραίτητες οι φωτογραφίες για να θυμόμαστε μετά ότι τα επισκεφθήκαμε…

Έτσι και στη ζωή μας: ταχύτητα! Δεν προλαβαίνουμε να ζήσουμε κάτι πραγματικά, τόπους, μνήμες, ανθρώπινες σχέσεις. Τα προσεγγίζουμε όλα τηλεγραφικά – φωτογραφικά. Πώς αλλοιώς; Οι ατελείωτες ώρες εργασίας και οι ατελείωτες ώρες καταναγκαστικής ψυχ(απ)αγωγίας δεν αφήνουν πολύ ελεύθερο χρόνο για να ζήσουμε κάτι πραγματικά. Ούτε χρήμα… Ούτε όρεξη… Ούτε και… ανάγκη!

Γ) Αγόρασε, αγόρασε, κάτι θα μείνει

Η αλήθεια είναι ότι ένα ταξείδι είναι ένα ολοκληρωμένο προϊόν. Με ένα-δυο χιλιάρικα, αγοράζουμε πολλά πράγματα:

α) Βλέπουμε καινούριους τόπους, όμορφους και λαμπερούς. Απαραίτητο, μιας ο δικός μας τόπος έπαψε να μας συγκινεί.

β) Γνωρίζουμε ένα σωρό μακρυνούς ανθρώπους και λαούς. Απαραίτητο, μιας και αδυνατούμε (ή αρνούμαστε) να γνωρίσουμε το γείτονά μας.

γ) Καταναλώνουμε νέες εμπειρίες – καινούριες κάθε φορά και μοναδικές. Απαραίτητο, αφού καμία εμπειρία, πλέον, δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να κρατήσει. Μετά από λίγο ξεφτίζει και πρέπει να αγοράσουμε κάποια καινούρια.

δ) Αγοράζουμε μοναδικά συναισθήματα – χαρά, έκπληξη, ικανοποίηση… Απαραίτητο, μιας και τα συναισθήματα αυτά, είναι ολοένα και πιο δύσκολο να τα βρούμε στην καθημερινή μας ζωή.

Και όλα αυτά σε εντυπωσιακό αριθμό! Πολλά μέρη, πολλοί άνθρωποι, πολλά αξιοθέατα, πολλά αναμνηστικά, πολλές εμπειρίες. Ο απόλυτος θρίαμβος του δυτικού νεωτερικού φαντασιακού: η επικράτηση της ποσότητας έναντι της ποιότητας. Κανείς δεν έχει δει τόσα πολλά, και δεν έχει βιώσει τόσα λίγα, όσο ο τουρίστας! Μήπως θα ήταν προτιμότερο, αντί να θέλουμε να δούμε καινούρια πράγματα, να θέλαμε να γνωρίσουμε καινούρια πράγματα; Αλλά τι σόι τουρισμός θα ήταν αυτός;

Σε τελική ανάλυση, στο ταξείδι ψάχνουμε να βρούμε όλα αυτά που λείπουν από τη ζωή μας. Ψάχνουμε μια διέξοδο από την καθημερινότητα, από τον ίδιο μας τον εαυτό. Αλλά απογοητευόμαστε. Μπορεί κανείς να φανταστεί μια τουριστική επίσκεψη που να κρατάει 2-3 χρόνια; Αδύνατον! Πάνω στο μήνα έχεις βαρεθεί. Και θες να γυρίσεις πίσω. Όσο θέλουμε να ξεφύγουμε από τη ζωή μας, άλλο τόσο γυρίζουμε πίσω σ’ αυτή. Μήπως κάνουμε κάτι λάθος;

κατοχικά Νικολοβάρβαρα

Αγιά Βαρβάρα μίλησε κι ο Σάββας απλοήθη:

Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρτε και στο μύλο
τι Άγιο Νικόλας έρχεται τα χιόνια φορτωμένος!

Μεγάλες γιορτές στις αρχές του Δεκέμβρη. Στη σειρά οι Βαρβάρες, οι Σάββες, οι Νικολήδες. Από παλιά τα «Νικολοβάρβαρα» αποτελούσαν την επίσημη έναρξη του χειμώνα. Οι χωρικοί μαζεύανε ξύλα και ετοιμάζονταν για να βγάλουν τη βαρυχειμωνιά. Σε περιόδους τραπεζικής κατοχής, τα Νικολοβάρβαρα συμβολίζουν την οικονομική βαρυχειμωνιά. Εξού και οι ανάλογες γιορτές:

Αγία Βαρβάρα
Εις καιρούς ελευθερίας, προστάτιδα του Πυροβολικού.
Εις καιρούς οικονομικής κατοχής, προστάτιδα των απανταχού κανονιών.

Μικρομεσαίος Έλλην παρακολουθεί την πορείαν της επιχειρήσεώς του...

Άγιος Νικόλαος
Εις καιρούς ελευθερίας, προστάτης του Ναυτικού.
Εις καιρούς οικονομικής κατοχής, προστάτης των απανταχού οικονομικών ναυαγίων.

το τορπιλλισθέν θωρηκτόν «Ελληνική Οικονομία», αναπαύεται εις τον υγρόν βυθόν της ευρωζώνης...

πετρέλαιααα! Έλα, πάρε-πάρεεε!

εφημερίδα Ρήξη, τ. 69, Δεκέμβριος 2010

Πετρέλαιααα! Πολλά πετρέλαιααααα!
Σωθήκαμεεεεεεε!
Μεγάλη ευφορία, το τελευταίο καιρό, με τις μεγάλες αποκαλύψεις για τα πετρέλαια του Αιγαίου! Πετρελαιολαγνεία! Εμ, βέβαια, σε μια κοινωνία ναρκωμένη, που ψάχνει για από μηχανής Θεούς και Σωτήρες, η είδηση έρχεται να μας ανακουφίσει. Είναι δυνατόν να σωθούμε, αλλάζοντας ζωή; Αλλάζωντας τη χώρα μας, τη κοινωνία μας, εμάς τους ίδιους; Όχι, βέβαια. Στο πνεύμα της εποχής, στο πνεύμα που πρωτολάνσαρε ο τελευταίος εθνικός ήρωας της Ελλάδας, ο τηλεοπτικός Ακάλυπτος, ψάχνουμε για λύσεις σούπερ μάρκετ, για μια διέξοδο-εξπρές από την κρίση, με το μικρότερο κόστος. Ψάχνουμε για ένα θαύμα.: Υπεράνθρωπους ηγέτες -εκ κοινωνικής παρθενογενέσεως- να μας πάρουν από το χεράκι, επαναστάσεις -από το πουθενά- να διώξουν τα λαμόγια, λεφτά -από τον ουρανό- να ξεπληρώσουνε τα χρέη...
Πετρέλαια, λοιπόν. Δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς κανένα κόπο, χωρίς καμία θυσία. Τσάμπα! Δωράκι του καλού Θεού και της ελληνικής γής. Ή μήπως όχι; Α, ναι, είναι και τα μεμέτια απέναντι... Θέλουν το μισό Αιγαίο, τα μισά πετρέλαια, τα μισά... όλα! Ε, εκεί θα μαλώσουμε; Αν είναι να σωθούμε, ας δώσουμε τα μισά, να σταματήσουνε και τα μίση και οι αλληλοσπαραγμοί, να μονοιάσουνε τα αδέρφια, όπως μας πιπιλάνε και τα σήριαλ... Τέλος καλό, όλα καλά, και οι πάντες ευχαριστημένοι.
Η ελευθερία μας αντιπαροχή στους Ευρωπαίους, η ανεξαρτησία μας αντιπαροχή στις πρεσβείες, η περιουσία μας αντιπαροχή στις τράπεζες, οι πλουτοπαραγωγικές πηγές μας αντιπαροχή στους Τούρκους. Και όλα αυτά γιατί; Για να αποφύγουμε το μεγάλο μας φόβο. Για να μη χρειαστεί ποτέ να αντικρύσουμε την πραγματικότητα. Όταν υπερασπιζόμαστε με τέτοια αυτοθυσία την αποικιοποίηση του μυαλού μας, δεν μπορεί παρά να δεχθούμε με ανακούφιση και την αποικιοποίηση της χώρας μας. Έτερον εκάτερον. Χρόνια τώρα...

σημειώσεις ενός πορνόγερου

Η λαγνεία της δυστυχίας

Όταν ο πόνος γίνεται εμπόδιο στο χρήμα, το χρήμα καλείται να γιατρεύσει τον πόνο.

Όταν η μνήμη γίνεται εμπόδιο στην ισοπέδωση, ο ορθολογισμός καλείται να σουλουπώσει την μνήμη.

Όταν η γενοκτονία γίνεται τουριστική ατραξιόν, η υποταγή γίνεται ρεαλιστικό πολιτικό πρόταγμα.

Από το Λας Βέγκας στο Άμστερνταμ

Το σώμα ως εμπόρευμα, ο έρωτας ως δικαιοπραξία, η αποκτήνωση ως επιχειρηματικό πλεονέκτημα.

Όταν το χρήμα γίνεται αυτοσκοπός, το εμπόριο λευκής σαρκός γίνεται αστραφτερή βιτρίνα.

Όταν ο πλούτος του λαού σου γίνεται βάρος, τα σκουπίδια του κατακτητή σου γίνονται φυγή.

Ο μπαμπούλας ως μέσο αποπροσανατολισμού.

Όταν η γύμνια γίνεται ιδεολογία, τα σκιάχτρα γίνονται επιχείρηματα.

Όταν η συλλογική ταυτότητα γίνεται ατομικό βίτσιο, η αποκτήνωση γίνεται όπλο της ελίτ.

Όταν το όπλο της ελίτ γίνεται όπιο, το όπιο του λαού γίνεται όπλο.

Γιατί η Ντόρα είναι τρέντυ

Διαψεύδοντας όλους τους κακόπιστους (και εμένα, βεβαίως), που έλεγαν ότι ο Δρακουμελ τζούνιορ θα επιλέξει ένα άθλιο όνομα που δεν σημαίνει τίποτε, επέλεξε αντ’ αυτού ένα πολύ άθλιο όνομα που δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Ή μάλλον, δεν σημαίνει τίποτε σε όσους περίμεναν να δούνε ένα κόμμα. Άρα περίμεναν και μία ιδεολογία, ένα πολιτικό στίγμα, κάποιο όραμα, βρε παιδί μου. Αν το δούμε, όμως, ως μία επιχείρηση, ως ένα καταναλωτικό brand, -και η Ντόρα είναι ειλικρινής ως προς αυτό- τότε το νέο brandname-logo τα λέει όλα. Απλό, σύντομο, περιεκτικό. Γι’ αυτό η Ντόρα είναι τρέντυ.

Διότι ξέρει την αγορά, ξέρει τους νόμους του marketing, ξέρει ότι η ίδια δεν είναι τόσο ένας πολιτικός ηγέτης, όσο ένας τριτοκλασάτος πλασιέ, που γυροφέρνει το πολιτικό τοπίο, πόρτα πόρτα, πουλώντας το όνομά, το επώνυμο και τα κομματόσκυλά της. Ας τα πάρουμε, όμως, ένα ένα.

Α) Δημοκρατική. Δημοκρατική ίσον κομματικό τσιφλίκι στην σημερινή νεοφιλελεύθερη κοινοβουλευτική δικτατορία. Δεν είναι κομμουνιστική η συμμαχία, ούτε φασιστική. Δεν κοιτάει τις χούντες του παρελθόντος, κοιτάει μπροστά, τη χούντα του μέλλοντος. Ζει την εποχή της (παγκοσμιοποίηση), είναι μέσα στα πράγματα (ΔΝΤ), φοράει ότι επιτάσσει η μόδα (νεοφιλελευθερισμός). Και αυτό είναι τρέντυ.

Β) Συμμαχία. Ναι, καλά καταλάβατε, δεν έχουμε μία ομάδα ανθρώπων με κοινή ιδεολογία που θέλουν να κάνουν μία πολιτική παρέμβαση (άρα θα είχαμε κόμμα). Έχουμε μία ομάδα επαγγελματιών πολιτικών, που έμειναν άνεργοι και συνασπίζονται για να εξασφαλίσουν τη συνέχιση της καριέρας τους. Και συμμαχούν με τον οποιονδήποτε. Γιατί ζουν σε έναν ρευστό κόσμο που όλα αλλάζουν. Και πρέπει να είναι ευέλικτοι, αν δεν θέλουν να μείνουν πίσω. Ευέλικτοι, δεκτικοί σε συμμαχίες, κουμπαριές, τρίγωνα, τετράγωνα και λοιπά σχήματα και στάσεις. Και αυτό είναι τρέντυ.

Γ) logo. Το logo της εταιρείας είναι πολύ προσεγμένο και επικοινωνιακά εύστοχο. Παραπέμπει στη δημοκρατία (ελιά), και δίνει την αίσθηση της δημιουργίας, της προόδου, της προκοπής. Μεστό, άμεσο, αφαιρετικό. Όπως πρέπει να είναι μία μάρκα ρούχων (φέρνει σε timberland ή μου φαίνεται;), ένα κλασάτο αποσμητικό, μία βιολογική βαφή μαλλιών. Και αυτό είναι τρέντυ.

Με λίγα λόγια το νέο κόμμα δεν κρύβεται πίσω από το δάκτυλό του. Δεν υποκρίνεται. Είναι ένα δεκανίκι του Πασόκ και τα παγκοσμιοποίησης, ένα καταφύγιο πασών των ατυχήσαντων λαμογίων και τενεκέδων του κοινοβουλίου, ένα μαγαζί που περιμένει τη θέση του στην μελλοντική δωσιλογική κυβέρνηση συνεργασίας. Επιδεικνύει τον εαυτό του, τονίζει το ρόλο του και περιμένει τη στιγμή που θα λάμψει στη τηλεόραση και θα γεμίσει τα πρωτοσέλιδα. Και αυτό είναι τρέντυ.

Μόνο που σε περιόδους κρίσης, το τρέντυ δεν είναι και πολύ τρέντυ…

βραβεία εκλογών 2010 - οι νικητές!

Με μεγάλη τιμή σας παρουσιάζουμε τα βραβεία του μπλογκ μας για τις μεγάλες ταλεντάρες που μας εκπροσώπησαν σε αυτές τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές. 6 βραβεία για 6 μοναδικούς ανθρώπους, άξιους της ψήφου μας!

Βραβείο επαγγελματισμού

Γεώργιος Καμίνης

ο εκλεκτός των εκλεκτών

Παγκόσμια πρωτοτυπία ο Καμίνης. Ο Συνήγορος του Πολίτη, αυτός δηλαδή που υποτίθεται ότι προστατεύει τους πολίτες από την εξουσία, στην Ελλάδα κυκλοφορεί και σε συσκευασία κομματικού υποψηφίου της... εξουσίας! Τόσο καιρό δηλαδή, μας προστάτευε από τους σπόνσορές του; Πολυσυλλεκτικό μπουμπούκι πάντως. Τον πρότεινε η Δημοκρατική Αριστερά, τον υιοθέτησε το Πασόκ, τον στήριξαν οι Οικολόγοι Πράσινοι και η Δράση του Μάνου (ε, βέβαια, μοδέρνα αριστερά χωρίς ολίγο νεοφιλελευθερισμό πάει; δεν πάει!) Όσο για πολιτική, είναι γνωστές οι προθέσεις του. Θα κάνει ό,τι μπορεί για να πάρει κι άλλες έδρες στις επόμενες δημοτικές η επόμενη ταλεντάρα των βραβείων μας.

Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου ταλέντου

Νικόλαος Μιχαλολιάκος & friends

ο αμάραντος ανθοβολώνας

Αφού το σύνολο των ελίτ της χώρας αποφάσισε ότι όποιος τολμήσει να μιλήσει για το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης είναι Χρυσαυγίτης, ε, τι να κάνει κι ο κοσμάκης, πήγε και ψήφισε... τους Χρυσαυγίτες! Σου λέει, για να το λένε κάτι θα ξέρουν. Πάντως ο Φύρερ του πλέον ανύπαρκτου και ημιθανούς φασιστικού κόμματος της Ευρώπης πρότεινε ήδη τη λύση: ένοπλες περιπολίες από μέλη της Χρυσής Αυγής. Να και μια πρωτοτυπία. Διαγωνισμός ΑΣΕΠ για τη πρόσληψη στελεχών του δημοσίου, με αντικείμενο τον τραμπουκισμό και το λυντσάρισμα. Κάτι μου λέει ότι αν πέρναγε το μέτρο αυτό θα βλέπαμε για πρώτη φορά δημόσιους υπαλλήλους να κάνουν με ζήλο και ενθουσιασμό τη δουλειά τους! Μπα... προτιμώ τους τεμπέληδες.

Βραβείο χάραξης νέων οριζόντων
Βασιλάκης Κα(ικ)ίλας
ο τιμωρός της Μέρκελ

Η εκστρατεία κατά του ΔΝΤ, το μεγάλο στοίχημα του Σαμαρά, η κορωνίδα του αντιμνημονιακού αγώνα είχε ως εκφραστή... ένα βλήμα. Αυτά είναι τα περιθώρια ανανέωσης του πολιτικού συστήματος; Δηλαδή άμα βγάλουμε τα τζάκια και τους βαρώνους, μένουνε... η Φρουτοπία και η Μάγια η μέλισσα; Έτσι είναι όταν ψάχνεις τον ηγέτη του αύριο στην ΟΝΝΕΔ της Μυκόνου, των γαλάζιων πουκάμισων και της πολιτικής λοβοτομής...

Βραβείο καινοτομίας και νέας γενιάς

Γιάννης Μπουτάρης

το τρελό πουλί της νιότης

Το αλκοολικό πασοκοραμολί με το σκουλαρίκι και το λάγνο βλέμμα... Ο -ελέω Άνθιμου- αναμορφωτής της Θεσσαλονίκης... Ενώθηκαν αι λοιπαί δημοκρατικαί δυνάμεις της πόλης για να διώξουν την επάρατο δεξιά και κατέληξαν... στο πορνόγερο! Ζορό εσείς, τσιτσιολίνα εμείς! Κι όποιος αντέξει! (σίγουρα δεν θα αντέξει η πόλη...) Πάντως μετά την πρότασή του να ονομαστεί μία λεωφόρος «Κεμάλ Ατατούρκ», σκέπτεται και νέες καινοτόμες ιδέες. Οδό Ξέρξη στην Αθήνα, οδό Σουλτάνου Μαχμούτ στα Ψαρά και οδό Αδόλφου Χίτλερ στα Καλάβρυτα!

Βραβείο επιτυχούς καριέρας

Κακλαμάνης - Ψινάκης

τα τρελά αγόρια του Athens by night

Μπορεί η Αθήνα να βουλιάζει στην εξαθλίωση, την υποβάθμιση, τη βρώμα και το τσιμέντο, αλλά έχει τα περισσότερα θέατρα! Θαυμάστε τον άνθρωπο που μετέτρεψε την Αθήνα σε ένα θεματικό πάρκο για την καλλιτεχνική ελίτ της πόλης! Κατεβαίνει το τσόκαρο από το Κεφαλάρι στο κέντρο να δει καμιά παράσταση, να δει κανένα χάπενινγκ, να χαζέψει τη πολύχρωμη μουλτι-κουλτι πρόοδο στην Ομόνοια (λες και οι μετανάστες είναι εκθέματα ζωολογικού κήπου) και μετά πίσω στο σπίτι. Και σας ρωτώ: Θεματικό πάρκο γκλαμουράτης σαπίλας χωρίς τον Ψινάκη μπορεί να σταθεί; Πρώτος σε ψήφους, λοιπόν, ο απολλώνιος τηλεοπτικός Ερωτιδεύς! Εύγε!

Βραβείο βρεγμένης σανίδας

Αλέκος Αλαβάνος

Ο άκλαυτος

Την ώρα που το παραμύθι της παγκοσμιοποίησης και του πολυπολιτισμού υποχωρεί, οι εκφραστές τους συσπειρώνονται μπροστά στην κατρακύλα. Το Πασόκ μαζεύει γύρω του όλη τη χρεωκοπημένη ιντελιγκέντσια των ευρωλιγούρηδων, των τεχνοκρατών και των ντεμέκ αριστερών του Κωλο(υ)νακίου. Μάνος, Ντόρα, Τρεμόπουλος, Μπουτάρης, Κουβέλης, Ψαριανός και λοιποί εκσυγχρονισμένοι εκσυγχρονιστές ενώνουν τις δυνάμεις τους, και μένει απόξω ποιός; Ο μέντοράς τους! Ο Ναπολεοντίσκος, που θέλησε να ενώσει τα Εξάρχεια και το Κολωνάκι σε ένα απολίτικο μείγμα φιλελεύθερων εστέτ μπαρόβιων ευαίσθητων, έρχεται τελευταίος και καταϊδρωμένος... Στο καλό!

Ολοκληρώνουμε την απονομή αυτή με μία σύντομη ανασκόπηση των εκλογών, από την επιστημονική μας ομάδα. Λοιπόν: Ο Κικίλιας έβγαλε τον Σγουρό, ο Κακλαμάνης έβγαλε τον Καμίνη, ο Αλαβάνος έβγαλε την Χρυσή Αυγή, ο Άνθιμος έβγαλε τον Μπουτάρη, η Ντόρα και ο Καρατζαφέρης έβγαλαν ο ένας τον άλλο και τα δυο το πρόσωπο, η Παναγία Σουμελά έβγαλε τον Ψωμιάδη, ο Πάγκαλος έβγαλε αιμοροίδες (λόγω της συζύγου), ο Ψαριανός έβγαλε γλώσσα, η Αλέκα έβγαλε τις σημαίες στο μπαλκόνι και ο Τζέφρυ έβγαλε την αποχή. Κατανοητά;

Μάμυ, μάμυ, γουι γουόν!

Αποχή - άκυρο - λευκό : 60%
Πλέον το πολίτευμα γίνεται και επισήμως δικτατορικό.
Οι πολλοί λακίσανε.
Μείνανε να τραγουδάνε τα κομματόσκυλα, η ελίτ, οι κουμπάροι, οι εισαγώμενοι.
Και αυτοί...

οι εκλογές σε βίντεο

ο κύριος Κ. (εδώ) μπόρεσε να περιγράψει τις εκλογές αυτές σε 55 δευτερόλεπτα, δείχνοντάς μας το ακόλουθο βιντεάκι. Στο ρόλο του ΔΝΤ ο Παπαγιανόπουλος και στο ρόλο του Γιωργάκη ο Βουτσάς. Σύντομο και κατατοπιστικό:



Ανατρέξαμε στα ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία για μια πιο αναλυτική παρουσίαση των εκλογών. Εντοπίσαμε μία εμβριθή παρουσίαση των εκλογών και του πολιτικού συστήματος, στα αγγλικά. Στο βιντεάκι που ακολουθεί υπάρχει ένας και μοναδικός ψηφοφόρος. Υποθέτουμε ότι συνιστά προσωποποίηση του ελληνικού λαού. Απολαύστε τον αρχηγό του Πασόκ (πρίγκηπα Γεώργιο), τον υποψήφιο δήμαρχο-λαμόγιο με τον σύμβουλο επικοινωνίας του ΔΝΤ, τον εκλογικό αντιπρόσωπο, τους άλλους υποψηφίους (διαλέχτε ποιός αντιστοιχεί σε ποιόν) και στο τέλος τον ίδιο τον ψηφοφόρο.

σταδιαλαποδωχαμ!

και ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα...

Με 50% αποχή-άκυρο-λευκό...
Με κυβερνητικές επιλογές, π.χ. Σγουρός, να παίρνουν 25% επί των ψηφισάντων, δηλαδή ούτε 15% του εκλογικού σώματος...
Με ανεξάρτητους υποψηφίους να τα πηγαίνουν αρκετά καλά σε πολλούς δήμους...
Με τα δύο κόμματα εξουσίας να παίρνουν τα χαμηλότερα ποσοστά...
με τα ρετάλια του ΛΑΟΣ και του Συριζα να χαροπαλεύουν
με τον Αλαβάνο να πατώνει...

ε, κάτι αρχίζει να κινείται! Το αποτέλεσμα των εκλογών είναι ένα. Ο λαός γυρίζει την πλάτη σε ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό. Σε όλους. Κι αν όλα τα κόμματα πανηγυρίζουν, αν το Πασόκ λέει ότι οι πολίτες δεν πήγαν να ψηφίσουν γιατί δεν πήγαν να καταψηφίσουν (μεταφράζει, δηλαδή, την απαξίωσή του από τον λαό σε επιβράβευση της πολιτικής του!), αυτό δείχνει απλά και μόνο τα όρια και τις δομικές αδυναμίες του εκλογικού πανηγυριού. Αποδεικνύει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει δημοκρατία. Ούτε κατ'επίφασιν. Η σφαίρα της πολιτικής και της εξουσίας (όση έχει απομείνει εντός της χώρας) δεν έχει καμία επαφή με τον λαό και την κοινωνία...


Αυτό ήταν το εύκολο κομμάτι. Η πλήρης απαξίωση της κομματικής κουρελαρίας των τελευταίων 35 ετών ήταν αναμενόμενη. Και καθότι η πολιτική, προσωπική και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ χρεωκοπία ΟΛΩΝ των κομμάτων είναι πλήρης, είναι λογικό να μην υπάρχει εναλλακτική λύση. Και η αντίδραση οδηγεί στην αποχή. Φτάνουμε, λοιπόν, στο δύσκολο κομμάτι. Το να φτιάξουμε κάτι καινούριο. Να βγει μπροστά μία νέα πρόταση. Κάποιοι άλλοι ήδη ξεμύτισαν. Εμείς τι κάνουμε;

μπομπόλια

εφημερίδα Ρήξη, τ.68, Νοέμβριος 2010

Ο σοφός λαός έχει συνδέσει την γενναιότηταν, το θάρρος και το φιλότιμον, με συγκεκριμένην ανατομικήν περιοχήν του ανδρικού σώματος: τους σπερματογόνους αδένας, γνωστούς και ως «μπομπόλια».
Ήδη οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, ορθώς σκεπτόμενοι, ονόμασαν τους αδένας ταύτους «μέδεα», εκ του ρήματος «μέδω» που σημαίνει κυβερνώ και «μέδομαι», που σημαίνει φροντίζω. Διότι ο άρχων που κυβερνά οφείλει να φροντίζει τον λαόν, αλλά και να διαθέτει τα απαραίτητα «μέδεα»...
Εκεί θα πρέπει να ανιχνεύσομε και τας ενδυματολογικάς επιλογάς των αρχαίων, καθ' ότι τα ρούχα όφειλαν να είναι ανάλαφρα και ευάερα, ώστε να αναπτύσσονται ελευθέρως τα μέδεα και να αερίζωσι. Άλλωστε, το τριχωτόν της ευρυτέρας περιοχής απαιτούσε ανάλογην ένδυσην. Και ήτο το τριχωτόν αυτόν επίσης δείγμα ανδρείας. Ο ίδιος ο Ηρακλής αποκαλείται «μελάμπυξ», ως έχων «μέλαινα την πυγήν», τριχωτά, δηλαδή, οπίσθια - δείγμα γενναιότητος δια τους προγόνους μας. Εξού και η έκφρασις : «μη τευ μελαμπύγου τύχεις», δηλαδή «πρόσεξε μη σου τύχει κανένας μαλλιαρόκωλος»...
Όθεν προκύπτει το συμπέρασμα ότι η αποτρίχωσις της περιοχής ταύτης, και η σύνθλιψης των μέδεων εις ενδύματα στενά και εφαρμοστά, ως φερ' ειπείν τα κολάν, επιφέρει μείωση της ανδρείας και γενναιότητος του ανδρός...

σημείωσις:
Εκτάκτως, η Ρήξη Νοεμβρίου θα βγει την Τρίτη. Βουρ στο περίπτερο!

σταυρώστε τους!

εφημερίδα Ρήξη, τ. 68, Νοέμβριος 2010

και για όσους δεν πείστηκαν από την βαθυστόχαστη ανάλυση της προηγούμενης ανάρτησης, ο Καλλικράτης-Φραγκεστάιν σε βερσιόν άκυρου ψηφοδελτίου:

Συνωστισμός γελοιότητας

Σοκ και δέος!
Ρίγος και ανατριχίλα!
Θα πάει φυλακή για χάρη μας!
Θα συρθεί στα ανήλιαγα υπόγεια, θα γδάρει τα χέρια του στις παγωμένες αλυσίδες, θα ματώσει το κορμί του στα ζοφερά μπουντρούμια... Για να βρει δουλειά στους νέους!
Ποιός;
Ο πολιτικός που προέρχεται από ένα απ' τα μεγαλύτερα τζάκια της χώρας;
Ο πολιτικός που έχει μία από τις μεγαλύτερες περιουσίες;
Ο πολιτικός που υπηρέτησε τυφλά το σύστημα της παγκοσμιοποίησης επί δεκαετίες;
Ο πολιτικός που συμπεριφέρεται σαν Αυτοκράτορας, σε ένα κόμμα που κοκορεύεται ότι δεν έχει καν αρχηγό;
Μα τόση xeftila (προφέρεται κσσεφτάιλλα) πια;

Και για μισό λεπτό! Γιατί τόσο ενδιαφέρον μόνο για τους νέους; Για τους υπόλοιπους δεν ασχολείται; Για τον 50άρη άνεργο του Περάματος δεν ενδιαφέρεται να πάει φυλακή; Μόνο για τους νέους σκίζει τα dolce gabana καλσόν του; Γιατί τέτοιο κόλλημα με τα «παιδιά»; Είναι επειδή οι νέοι, καθότι άπειροι και ανώριμοι, είναι τα καλύτερα θύματα κάθε προπαγάνδας; Είναι επειδή η λατρεία της νεότητας αποτελεί βασικό συστατικό της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας; Ή μήπως νομίζει ότι όλοι οι νέοι της χώρας είναι κακομαθημένοι λοβοτομημένοι μπέμπηδες, σαν αυτούς που χαϊδεύει τόσα χρόνια; Και πόσοι νομίζει ότι είναι, τέλος πάντων, οι νέοι αυτοί;

Όλα κι όλα, νομίζω ότι με τα τελευταία καμώματά του, ο Αλαβάνος πρέπει να αναγορευθεί σε «Καρατζαφέρη της Αριστεράς»! Οι ομοιότητες εμφανείς. Ένας ζάπλουτος μεγαλομανής πολιτικάντης που, αφού υπηρέτησε για χρόνια το σύστημα, αποφάσισε να φτιάξει το τσιφλίκι του για να... συνεχίσει να υπηρετεί το σύστημα! Πλέον, όμως, σαν αρχηγός! Με προσωπικό στρατό ανεγκέφαλων ακολούθων! Και για να το πετύχει πέφτει από γελοιότητα σε γελοιότητα!
Αυτές οι περιφερειακές εκλογές στην Αττική πρέπει να έχουν τη μεγαλύτερη συγκέντρωση συμπηκνωμένης βλακείας από ποτέ! Δεν ξέρεις τι να πρωτοδιαλέξεις! Ο Δημαράς λέει ότι είναι Πασόκος αλλά στις εκλογές δεν είναι Πασόκος (οι μετεωρολόγοι αναμένουν να υποχωρήσει το πασοκικό βαρομετρικό περί το απόγευμα του Σαββάτου και να επανέλθει με βροχές και καταιγίδες τη Δευτέρα). Ο Κικίλιας επιβεβαιώνει τις υποψίες μας ότι η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας έχει περάσει level στην απολιτικοποίηση. Από εκεί που ήταν ανίκανη για οποιαδήποτε πολιτική σκέψη, τώρα έχει φτάσει να είναι ανίκανη για οποιαδήποτε... σκέψη γενικώς! Ο Μπουμπούκος συνεχίζει να υπηρετεί πειθήνια το Πασόκ, το ΔΝΤ και την παγκοσμιοποίηση, ενώ φαντασιώνεται παράλληλα ότι είναι η μετενσάρκωση του Μεγαλέξαντρου που πολεμάει το θηρίο... από τα μέσα!


Μόνο οι Συριζόπληκτοι σοβαρευτήκανε και σε μία κίνηση εντυπωσιακής συσπείρωσης αποφάσισαν να μην κατεβάσει κάθε συνιστώσα ξεχωριστό υποψήφιο αλλά να περιοριστούν στους τρεις. Εντυπωσιακό, αν σκεφτούμε ότι ο καλλιτεχνικός-επαναστατικός μποέμ Συνασπισμός του Φιλελευθερισμού και της Προόδου κοντεύει να έχει περισσότερα στελέχη απ' ότι ψηφοφόρους! Και τι υποψήφιους! Από τη μία ο Ναπολέων-Βασιλάκης Καίλας που θα πάει φυλακή για τις αμαρτίες μας (βρε μπας και νομίζει ότι είναι ο Χριστός; Ο Γιέζους, που λένε και στη Βαρκελώνη;). Και από την άλλη το σούργελο των τριών ηπείρων και των πέντε θαλασσών, ο Ψαριανός! Ο ανθηρόστομος διανοούμενος με τα πέτσινα και τη φεράρι! Που θέλει να «(ξανα) ζωγραφήσουμε την Αττική»! Μόνος του τη σκέφτηκε την ατάκα ή τον συμβούλεψε και αυτόν ο Καρατζαφέρης; (στις ατάκες και τα σλόγκαν είναι μανούλα ο Πρόεδρας!)
Ας απολαύσουμε όμως όλους τους υποψηφίους μαζί σε ένα τηλεπαράθυρο:



Ας σοβαρευτούμε.
Ας δουμε τα πράματα με ρεαλισμό και ας προχωρήσουμε σε μία βαθυστόχαστη πολιτική ανάλυση, για να δούμε τι θα ψηφίσουμε. Καταρχάς, μας αρέσουν δεν μας αρέσουν οι μετανοημένοι Πασόκοι, ή οι κομμουνισταί, πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο Μητρόπουλος και ο Παφίλης είναι οι μόνοι υποψήφιοι που δεν έχουν να επιδείξουν τέτοια ρεκόρ γελοιότητας, όπως οι άλλοι. Φτάσαμε στο σημείο να βασίζουμε τη ψήφο μας στο ποιός υποψήφιος δεν είναι νούμερο. Δεν κοιτάμε να μην είναι απατεώνας, κλέφτης, πουλημένος κ.λπ. Πάνε αυτά! Λαστ γήαρ! Τώρα πια αρκεί να μην είναι κλόουν! Το ξέρουμε ότι το πανηγύρι των εκλογών δεν έχει τη σήμερον ημέρα καμία σχέση με οποιαδήποτε έννοια δημοκρατίας, αλλά σε κάθε περίπτωση πρέπει να ζυγίζουμε τα πράγματα, μπα και επιτύχουμε «το μη χείρον, βέλτιστον». Το μόνο που μπορούν να προσφέρουν οι εκλογές αυτές είναι ένα συμβολικό μύνημα στο Πασόκ ότι ο λαός το αποδοκιμάζει. Με λίγα λόγια πρέπει να πατώσει ο Σγουρός. Έχουμε ένα προδότη Πρωθυπουργό και ένα σαδιστή αλήτη Αντιπρόεδρο. Μας εκβιάζουν και μας βρίζουν κάθε μέρα! Ο Σγουρός πρέπει να αποκλειστεί από τον πρώτο γύρο! Να μην τον ψηφίσει ούτε η μάνα του! Και ο Μητρόπουλος ή ο Παφίλης δεν φαίνεται να τον φτάνουν σε ψήφους. Δεν πρόκειται να μπουν στο δεύτερο γύρο. Οπότε μας μένει το ούφο. Έτσι απλά.

Ή, από την άλλη, μπορείτε να πάτε και για καφέ. Η πολιτική θεωρία και επιστήμη δεν θα σας κακοκαρδίσει.

κοινωνιολογία της πνευματικής καθυστέρησης

Ο μογγολισμός, ως μορφή πνευματικής καθυστέρησης -ενίοτε με εμφανή εξωτερικά χαρακτηριστικά- έχει διαγνωσθεί από καιρό, και αντιστοιχεί στο λεγόμενο, σήμερα, σύνδρομο Down. Tην δεκαετία του 1960, η κυβέρνηση της Μογγολίας απαίτησε, και επέτυχε, να σταματήσει η χρήση του όρου από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Πράγματι, στις μέρες μας ο όρος χρησιμοποιείται πολύ σπάνια - ακούγεται συχνά μόνο στην Ελλάδα, εν μέσω θερμόαιμων συζητήσεων για την εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Ο μογγολισμός έχει αναλυθεί λεπτομερώς, από ιατρική και κοινωνιολογική σκοπιά, και έχει αποδειχθεί η -έστω περιορισμένη- ικανότητα των ατόμων αυτών να ενταχθούν στον κοινωνικό τους περίγυρο, καταρρίπτοντας αρκετά από τα στερεότυπα που υπήρχαν.
Όσο έχει μελετηθεί, όμως, ο Μογγολισμός, δεν ισχύει το ίδιο για μια ιδιαίτερη μορφή του, τον Μινεσσοτισμό. Η σχετική βιβλιογραφία είναι ελλιπής, καθ' ότι ο Μινεσσοτισμός ανακαλύφθηκε πρόσφατα (στην Μινεσσότα των Η.Π.Α., εξ΄ου και το όνομα) και δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς. Στην προσπάθεια κατανόησης της αλληλεπίδρασης του μινεσσοτικού ατόμου με τον κοινωνικό του περίγυρο, κοινωνιολόγοι από τις Η.Π.Α. εφαρμόζουν εδώ και χρόνια ένα πείραμα για να δουν την ικανότητα κοινωνικού συγχρωτισμού (σόσιαλ μίνγκλινγκ) των ατόμων αυτών. Ας δούμε κάποια πρώτα συμπεράσματα:

Το μινεσσοτικό άτομο, μόλις βρεθεί σε μία ομάδα, θα κάνει το παν για να ξεχωρίσει. Αντιλαμβανόμενο την πνευματική του υστέρηση, θα προσπαθήσει να την υπερκαλύψει με την εμφάνισή του και με τα καμώματά του. Παρατηρείται και η τάση να συγκεντρώνεται ιδιαίτερα σε αυτό που κάνει, προσπαθώντας να το κάνει σωστά, να αποφύγει τα λάθη - άρα και τα αρνητικά σχόλια. Στη φωτογραφία βλέπουμε ένα μινεσσοτικό άτομο να ετοιμάζεται για έναν αγώνα δρόμου. Ξεχωρίζει αμέσως από το εξεζητημένο ντύσιμο (μαύρο κολάν σουλήνα τύπου «κάπρι», γυαλί χαλκ χόγκαν -μπλακ, μπανάνα στη μέση για να κρύβει τα αισθητικά μειονεκτήματα που προκύπτουν από την ένδυση με κολάν).

Για να δείξει την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, το μινεσσοτικό άτομο αρχίζει μία σειρά ασκήσεων (διατάσεις, στρέτσινγκ κλπ) ώστε να αποδείξει τις δεξιότητές του. Ενώ όμως δείχνει να έχει πάρει στα σοβαρά τη διαδραστική αυτή δραστηριότητα, δεν φαίνεται να τον έχουν πάρει στα σοβαρά οι υπόλοιποι συμμετέχοντες. Πράγματι, κοιτάνε αλλού, συζητάνε μεταξύ των, χαζολογούν, και το μινεσσοτικό άτομο κοιτάει απελπισμένα δεξιά-αριστερά για λίγη προσοχή. Εντείνει τις προσπάθειές του, με εμφανή τον κίνδυνο καταστροφής της λεπτεπίλεπτης αμφίεσής του. Το σόσιαλ μίνγκλινγκ έχει αποτύχει.

Παρ' όλα αυτά συμβαίνει κάτι ανεξήγητο. Ενώ ο κόσμος μένει απαθής στα καμώματα του μινεσσοτικού, παρατηρείται σε ορισμένους εμφάνιση των ίδιων συμπτωμάτων! Με φρίκη οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως ο μινεσσοτισμός είναι μεταδοτικός! Παρατηρείστε την γεροντοκόρη με το λαχανί μπλουζάκι (γράφει bitch New York, ή κάτι τέτοιο) στη πρώτη φωτό, και το ημικαθυστερημένο ζεύγος στη δεύτερη. Οι ομοιότητες εμφανείς. Η πάθηση εξαπλώνεται...

Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι το μινεσσοτικό άτομο δυσκολεύεται να ενταχθεί σε ένα ξένο κοινωνικό περίγυρο. Για να μπορέσει να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, χρειάζεται διαρκή υποστήριξη και υποβοήθηση. Εδώ βλέπουμε υπαλλήλους της Πρόνοιας να προσπαθούν να τονώσουν το ηθικό του μινεσσοτικού, δίδοντάς του την εντύπωση ότι ανταπεξήλθε πλήρως στις απαιτήσεις και τους στόχους της δραστηριότητας αυτής.
Η έρευνα απέδειξε ότι τα μινεσσοτικά άτομα δεν μπορούν να λειτουργήσουν μόνα τους στην κοινωνία. Χρειάζονται απαραιτήτως την οικογενειακή επίβλεψη και στοργή. Ό,τι και να κάνει ο μινεσσοτικός, όσες «δραστηριότητες» και να του ανατεθούν, όσες «επιτυχίες» και να πανηγυρίσει ο κύκλος του, ο μινεσσοτικός θα γυρίζει πάντα στην στοργική αγκαλιά της οικογένειας. Ανασφαλής, με επίγνωση της καθυστέρησής του, απρόβλεπτος και αναποφάσιστος, πάντα θα βρίσκει εσωτερική γαλήνη και ασφάλεια με «ένα φιλάκι στη μαμά»...

μπλιάχ!