Μην έχεις καμία αμφιβολία πως εκτός από αφελείς ανθρώπους που δεν έχουν ακούσει ποτέ τι είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ, η συγκεκριμένη σειρά βιβλίων είναι ανάρπαστη σε ψηφοφόρους συγκεκριμένων κομμάτων, όπως επίσης είναι και το καλύτερο δώρο του Αλβανού πατέρα στον γιο του.
Bρίσκω τις αφηγήσεις, αναλύσεις και επιχειρήματολογίες των ιστορικών εξαιρετικά ενδιαφέρουσες μεν, ψυχρές δε. Πως να δώσεις τον παλμό και τη δυναμική μιας (οποιασδήποτε) ιστορικής περιόδου υπερσυμπυκνώνοντας την σε ένα βιβλίο; Είναι σα να ανατέμνεις ιατρικά ένα ανθρώπινο κουφάρι προκειμένου να μάθεις κάτι για τα συναισθήματα εκείνου του ανθρώπου στον οποίο αυτό κάποτε ανήκε. Μάταιος κόπος. Το πολύ να πάρεις αναλυτικές πληροφορίες για το πεπτικό του σύστημα και ίσως για τις εν ζωή καταχρήσεις του.
Φυσικά υπάρχει ο βιωματικός τρόπος μετάδοσης της ιστορίας από γενιά σε γενιά, μέσα από τις αναμνήσεις, τους θρύλους και τα τραγούδια. Κοινώς την παράδοση. Αυτή είναι που μπορεί να δώσει πνοή και νόημα στα ξερά ιστοριογραφικά κείμενα. Χωρίς αυτήν η ανάγνωση της ιστορίας π.χ της νήσου Κύπρου θα ήταν ένα και το αυτό με την ψυχωφελή ανάγνωση της ιστορίας της νήσου Κελέβης. Ή ακόμα χειρότερα, η απάρνησή της σου επιτρέπει να μεταμφιέσεις την ανθρωποσφαγή στην προκυμαία της Σμύρνης σε απλό συνωστισμό (πολύ σικ φράση, ομολογώ).
Είναι εκ του πονηρού ο παραμερισμός του συναισθήματος και της παράδοσης σε πολλές από τις σύγχρονες ιστορικές αφηγήσεις, ειδικά σε αυτές που απευθύνονται σε πλατύτερο κοινό. Μέσα από τα ιστορικά βίβλία που κατά καιρούς διαβάζω, η μεταμοντέρνα υπέρ-αναλυτική αναψηλάφηση των πλευρών του ιστορικογεωπολιτικού μαχαλά μας συχνά καταλήγει σε αβάσταχτη πίεση στα παΐδια μου. Ενίοτε δε -η ακαδημαϊκό ένδυμα περιβεβλημένη- προπαγάνδα της γίνεται αναίσχυντη. Takke düştü kel göründü – έπεσε ο σκούφος και φάνηκε η φαλάκρα, after all.
η μεταμοντέρνα αναψηλάφιση, μόνο αναψηλάφιση δεν είναι... μάλλον χούφτωμα κανονικό είναι! (να θυμηθούμε και τον Παπαγιανόπουλο: χούφτωσ΄την, χούφτωσ΄την!) πάντως είναι προφανές ότι η παράδοση ενός λαού μπορεί να πει πολλά, εκεί που η ακαδημαϊκή λογιοσύνη ζορίζεται. Μια ματιά στα δημοτικά τραγούδια, τους θρήνους και τα μοιρολόγια, μπορεί να μας πει πολλά για την Τουρκοκρατία και την σκλαβιά...
Μιά άλλη πτυχη του μαλακουργήματος αυτού του ΕΛΙΑΜΕΠ-ΣΚΑΙ είναι αυτή της κονόμας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι δυνατόν να πωλείται αυτή η "ιστορία" στα 6.5 ευρώ για μια πραγματικά άθλια ποιοτικά έκδοση;
Ήθελα να ήξερα πως πάει απο πωλήσεις, ξέρει κανείς;
Έτσι για να υπολογίσουμε ποσοστά ανεγκεφάλων κλπ.
Δασκαλάκε,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην έχεις καμία αμφιβολία πως εκτός από αφελείς ανθρώπους που δεν έχουν ακούσει ποτέ τι είναι το ΕΛΙΑΜΕΠ, η συγκεκριμένη σειρά βιβλίων είναι ανάρπαστη σε ψηφοφόρους συγκεκριμένων κομμάτων, όπως επίσης είναι και το καλύτερο δώρο του Αλβανού πατέρα στον γιο του.
Aaaaχχχχχ ! Το Νέϊσον το θέλω με "αι" - Ναιϊσον !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τους φανατικούς γίνεται και καρ-ναίισιον!
ΑπάντησηΔιαγραφήBρίσκω τις αφηγήσεις, αναλύσεις και επιχειρήματολογίες των ιστορικών εξαιρετικά ενδιαφέρουσες μεν, ψυχρές δε. Πως να δώσεις τον παλμό και τη δυναμική μιας (οποιασδήποτε) ιστορικής περιόδου υπερσυμπυκνώνοντας την σε ένα βιβλίο; Είναι σα να ανατέμνεις ιατρικά ένα ανθρώπινο κουφάρι προκειμένου να μάθεις κάτι για τα συναισθήματα εκείνου του ανθρώπου στον οποίο αυτό κάποτε ανήκε. Μάταιος κόπος. Το πολύ να πάρεις αναλυτικές πληροφορίες για το πεπτικό του σύστημα και ίσως για τις εν ζωή καταχρήσεις του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά υπάρχει ο βιωματικός τρόπος μετάδοσης της ιστορίας από γενιά σε γενιά, μέσα από τις αναμνήσεις, τους θρύλους και τα τραγούδια. Κοινώς την παράδοση. Αυτή είναι που μπορεί να δώσει πνοή και νόημα στα ξερά ιστοριογραφικά κείμενα. Χωρίς αυτήν η ανάγνωση της ιστορίας π.χ της νήσου Κύπρου θα ήταν ένα και το αυτό με την ψυχωφελή ανάγνωση της ιστορίας της νήσου Κελέβης. Ή ακόμα χειρότερα, η απάρνησή της σου επιτρέπει να μεταμφιέσεις την ανθρωποσφαγή στην προκυμαία της Σμύρνης σε απλό συνωστισμό (πολύ σικ φράση, ομολογώ).
Είναι εκ του πονηρού ο παραμερισμός του συναισθήματος και της παράδοσης σε πολλές από τις σύγχρονες ιστορικές αφηγήσεις, ειδικά σε αυτές που απευθύνονται σε πλατύτερο κοινό. Μέσα από τα ιστορικά βίβλία που κατά καιρούς διαβάζω, η μεταμοντέρνα υπέρ-αναλυτική αναψηλάφηση των πλευρών του ιστορικογεωπολιτικού μαχαλά μας συχνά καταλήγει σε αβάσταχτη πίεση στα παΐδια μου. Ενίοτε δε -η ακαδημαϊκό ένδυμα περιβεβλημένη- προπαγάνδα της γίνεται αναίσχυντη. Takke düştü kel göründü – έπεσε ο σκούφος και φάνηκε η φαλάκρα, after all.
η μεταμοντέρνα αναψηλάφιση, μόνο αναψηλάφιση δεν είναι... μάλλον χούφτωμα κανονικό είναι! (να θυμηθούμε και τον Παπαγιανόπουλο: χούφτωσ΄την, χούφτωσ΄την!)
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως είναι προφανές ότι η παράδοση ενός λαού μπορεί να πει πολλά, εκεί που η ακαδημαϊκή λογιοσύνη ζορίζεται. Μια ματιά στα δημοτικά τραγούδια, τους θρήνους και τα μοιρολόγια, μπορεί να μας πει πολλά για την Τουρκοκρατία και την σκλαβιά...