ξύλα πέτρες και τσαλιά καμμένα, ήτοι σκίτσα, σκέψεις και σχόλια του Νικόλα

29 Μαΐ 2011

Αγανακτείστε ελεύθερα, κάνει καλό!

Ε, λοιπόν, έγινε! Ο λαός της φράπας (και της φάπας) σηκώθηκε από τον καναπέ. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.

Προς το παρόν.

Δεν είναι η πρώτη φορά – ξανάγινε στις πρώτες γενικές απεργίες, μετά το μνημόνιο, μέχρι τον περασμένο Μάιο, οπότε και η δολοφονία των υπαλλήλων της Μαρφίν, τα δακρυγόνα και το ξύλο, τα μπάχαλα και οι μολότοφ έκαναν πάλι τη δουλειά τους. Ο φετινός Μάιος, όμως, είναι διαφορετικός – δεν πατάει στη γνωστή συνταγή που αποτυγχάνει κάθε τρεις και λίγο, εδώ και τρεις δεκαετίες. «Ξυπνήσαμε», είπαν οι πρωτεργάτες και δώσανε το σύνθημα. «Κάλλιο αργά παρά ποτέ», είπαν πολλοί και έσπευσαν να γεμίσουν την πλατεία. «Απολίτικο, αλλά ενδιαφέρον», είπαν κάποιοι άλλοι, και έσπευσαν να φορέσουν τη στολή του πολιτικού επιστήμονα και να ψυχαναλύσουν το πόπολο. «Χουλιγκάνοι και φεησμπουκάδες», είπαν κάποιοι ινστρούχτορες και έσπευσαν... στον καναπέ. Λίγο παράδοξο μου φαίνεται: να σηκώνεται ο λαός από τον καναπέ, και –σαν απάντηση– να κάθεται στον καναπέ η ναρκισσιστικά αυτοανακηρυχθείσα... πρωτοπορία!

Η φετινή αποκαναπεδίαση είναι ειρηνική και ακομμάτιστη. Μαζική και διαρκής. Και εκεί έγκειται η επιτυχία της. Ο ελληνικός λαός, ένα χρόνο τώρα, συλλογικοποιείται και πολιτικοποιείται. Και αυτό είναι το σημαντικότερο και πλέον ελπιδοφόρο γεγονός, ασχέτως των πολιτικών εξελίξεων. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος, η πρωτοβουλία αυτή έχει ήδη επιτύχει: ο λαός ξαναγίνεται λαός. Και αποφάσισε να διαδηλώσει με τον τρόπο που θεωρεί αυτός σωστό: χωρίς κομματικά λάβαρα, χωρίς γηπεδικούς διαχωρισμούς «οι αποδώ και οι αποκεί» και χωρίς βία.

Οι Έλληνες δεν ψάχνουν, πλέον, αυτά που τους χωρίζουν, αλλά αυτά που τους ενώνουν. Στέκουν κριτικά απέναντι σε κόμματα και ιδεολογίες και αναζητούν ένα νέο όραμα, μια νέα πρόταση. Πρόταση που να συνθέτει όλες τις μικρές επιμέρους αλήθειες, που κρατούσαν ως τώρα εργολαβικά τα διάφορα μαγαζάκια: αληθινή και άμεση δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, αντίσταση στην υποτέλεια τραπεζών, πολυεθνικών και λοιπών επικυριάρχων, εθνική ανεξαρτησία, αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια. Ένα όραμα συνθετικό, που έρχεται από το μέλλον.

Και στις πλάτες αυτού του κόσμου που έρχεται από το μέλλον, έχουμε τα ρετάλια του παρελθόντος να κάνουν αυτό που πάντα ήξεραν να κάνουν: μία τρύπα στο νερό. Η Αριστερά, συνεπής στην μακρά και αγωνιστική πορεία εκτός ελληνικής πραγματικότητας που έχει διαγράψει, ασχολείται με τα –κατ’αυτήν– σοβαρά ζητήματα των ημερών: την ανάγκη απουσίας ελληνικών σημαιών σε ένα ελληνικό λαϊκό κίνημα (αντίφαση την οποία δεν αντιλαμβάνεται, λόγω των πολλαπλών ιδεολογικών εγκεφαλικών που έχει υποστεί), την αισθητική φύση των συνθημάτων («γηπεδικά» όπως τα χαρακτηρίζουν οι φιλόλογοι της πολιτικής ορθότητας), τις ενδυματολογικές επιλογές του κόσμου (καθώς το αριστερίστικο λάιφ στάιλ προβλέπει ειδικό ντρεσκόουντ για τις διαδηλώσεις), το διαιτολόγιο του κινήματος («διαδήλωση με μπύρες και σουβλάκια» κοροϊδεύουν οι ούλτρα-επαναστάτες, που εδώ και τριάντα χρόνια κάνουν συνεχώς διαδηλώσεις με μπύρες και σουβλάκια) κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Ορισμένοι εξ’ αυτών έφτασαν να χωρίσουν την πλατεία στα δύο: επάνω, στον δρόμο, οι χουλιγκάνοι, φασίστες, απολιτίκ γηπεδόβιοι και κάτω, στη συνέλευση, οι δημοκράτες, προοδευτικοί, συνειδητοποιημένοι. Απ’ ότι φαίνεται, για κάποιους, η ύπαρξη κάποιου ανεγκέφαλου, φασίστα, χειραγωγούμενου «άλλου» είναι απαραίτητο –ίσως και το μοναδικό– στοιχείο πολιτικού αυτοπροσδιορισμού...

Αν η Αριστερά θεωρεί πως ο «απολίτικος λαουτζίκος» συνιστά «υποκείμενο προς αξιοποίηση», η Δεξιά θεωρεί πως ο «απολίτικος λαουτζίκος»... είναι εξ’ ορισμού δεξιός! Ίσως επειδή η Δεξιά έχει χάσει από καιρό κάθε επαφή με την πολιτική και την ιδεολογία, νομίζει πως κάθε πολίτης που διαδηλώνει χωρίς κομματική ταυτότητα είναι... δικός της. Πως μία διαδήλωση με ελληνικές σημαίες συνιστά νομιμοποίηση της μισανθρωπίας των Χρυσαυγιτών ή... γκάλοπ υπέρ του Σαμαρά!

Όλες οι ιδεολογικές, πολιτικές ή απλώς... πνευματικές αναπηρίες που συσσώρευσε η μεταπολίτευση στην πολιτική και πνευματική ελίτ της χώρας, βγαίνουν τώρα στο φως. Φαίνεται στην αμηχανία που επιδεικνύουν απέναντι στη μαζική και ειρηνική αυτή κινητοποίηση. Βλέπεις, χρόνια τώρα, όλοι καταδίκαζαν και κατηγορούσαν τον καναπέ, αλλά –κατά πώς φαίνεται– η κατάσταση αυτή τους βόλευε. Φώναζαν να σηκωθεί ο λαός από τον καναπέ αλλά κατά βάθος το απεύχονταν. Γιατί; Γιατί τώρα που ο λαός σηκώθηκε, αποδεικνύεται η χρεοκοπία όλων αυτών των ρεταλιών της μεταπολίτευσης. Φαίνεται ξεκάθαρα η γύμνια τους. Γι’ αυτό και όλη αυτή η απαξίωση, ο σκεπτικισμός, οι γραφικές προσπάθειες καπελώματος, ως και η ανοιχτή αντίθεση. Το «ξύπνημα» του ελληνικού λαού καθιστά όλα τα κόμματα, τα μαγαζιά και τα παραμάγαζα δεινόσαυρους. Απολιθώματα του χθες, που αδυνατούν να κατανοήσουν πως η ελληνική κοινωνία μπαίνει σε μια νέα ιστορική περίοδο, στην οποία οι ίδιοι δεν έχουν θέση...

Δεν ξέρω που θα οδηγήσει και τι μορφή θα πάρει αυτή η νέα περίοδος. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δημιουργείται μια νέα κοινωνία και είναι στο χέρι μας να γίνει καλύτερη από την τωρινή.

Το νέο γεννιέται.

Ας είμαστε εκεί.

15 σχόλια:

  1. Εξαιρετική, οξυδερκής ανάλυση Νικόλα.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ίδια η παρουσία των πολιτών στις πλατείες δείχνει τη γύμνια των ιδεολογιών της μεταπολίτευσης. Οι ιδεολόγοι της προκατασκευασμένης συλλογικότητας σκανδαλίζονται γιατί ό,τι δεν είναι προκάτ είναι "απολιτικό". Οι δε κέρβεροι της "ανοιχτής κοινωνίας" φρίττουν με ό,τι είναι εκτός αγορών. Και οι μεν και οι δε θέλουν μάζες: κομματικό υλικό οι μεν, πειθαρχικούς υπαλλήλους και καταναλωτές οι δε. Τώρα τι είναι αυτό? Ούτε κομματόσκυλα ούτε μάζες ούτε ιδιώτες ούτε αναρχικοί ούτε κουκουλοφόροι αγνώστου ταυτότητας. Πρόσωπα! "Θεός φυλάξοι!" Όλοι μιλούσαν για πολίτες, μέχρι που τους είδαν μπροστά τους ζωντανούς, προσωπικά παρόντες και τα λεξικά τους έπεσαν από τα χέρια. Η κρίση έχει και δημιουργική διάσταση. Το έγραψε και ο πάσχων υπέρ του μνημονίου Πάσχος! Μόνο που δεν ήξερε κι ο ίδιος πόσο δίκιο είχε, εθισμένος στο ψέμμα και την αδικία. Τώρα, που το "δημιουργικό" μας προκύπτει εκτός προδιαγραφών, ας τρέξει να αγκαλιάσει τους "εχθρούς" του, τους "κρατιστές". "Οι άνθρωποι αυτοί ήταν μια κάποια λύση" που έλεγε και ο ποιητής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δεν είναι η πατρίδα μας
    (2010 σατυρικό)

    Δεν είν’ οι βίλες στις κορυφογραμμές
    οι ιδιωτικές παραλίες στις μπαζωμένες ακτές
    τα αξεστα λαμόγια με τις βαμμένες ξανθιές
    τα ξέκωλα στην TV και στις φυλλάδες.

    Οι λαθρέμποροι που έχουνε ποδοσφαιρικές ομάδες
    οι πουλημένοι οι “ταγοί” και οι συνδικαλιστές
    ” διανοούμενοι” που υμνούν απολύσεις από μικροκαπιταλιστές
    ” μαικήνες” businessmen επί του ασφαλούς :
    αφανείς εταίροι με τους πολιτικούς.

    Δεν είναι τα ερειπωμένα αρχαία μέλη μνημείων
    τα αγάλματα τα κλασσικά,o εναπομένων κίων
    ότι απέμεινε απ’ το ασβεστοκάμινο και την λαθρανασκαφή
    καλά που δεν τά ‘ καναν όλα ασβέστη οι χριστιανοί
    ή δεν τα’ χτισαν σε εκκλησιές στην βυζαντινή εποχή

    Fallmerayer- Παπαρρηγόπουλος 1-1
    δεν δίνω δίκιο σε κανένα
    Πάντως ο καπιταλισμός μας είναι βαλκανικός
    διαφθορά, εγκάθετοι, μετριοκρατία, νεποτισμός
    Τα αποτελέσματα γνωστά πριν το σάλπισμα της κρίσης
    Φθάνει η ώρα την μάταιη την μάχη ν’ αφήσεις
    ………………………………………………………..

    Χαμένη η παρτίδα της πατρίδας μας

    Σαν Σέρβοι επί Milošević να βγάλουν διαβατήρια
    οι νέοι των 700 ευρώ , αξιοπρέπειας εισιτήρια
    τόσους …έξυπνους δεν τους σηκώνει ο τόπος
    οδόφραγμα οι “έξυπνοι”, για πάντα κλειστός ο δρόμος

    Κι εμείς μετά την σύνταξη στην πόλη του Καβάφη
    θα κοιτάμε προς βορρά : την Κρήτη, τη Ανάφη
    κι ας τους “να βράζουν μες το ζουμί τους”
    μέχρι να τελειώσει το νερό κι η άθλια ζωή τους.


    24.03.2010

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την καλημέρα μου Δημήτρη, έστω και καθυστερημένη!

    Ανώνυμε Α, στη πλατεία γίνονται πράγματα που σε κάνουν να τρίβεις τα μάτια σου. Οι «απολιτίκ φεησμπουκάδες» αποδεικνύονται πολύ πιο πολιτικοποιημένοι από πολλούς «πρωτοπόρους»!

    Ανώνυμε Β, ξεκινάς δυναμικά, αλλά μετά το δεύτερο κουπλέ κάνει κοιλιά.Τα λαικά άσματα θέλουν πιο απλοποιημένο στίχο. Συνέχισε, πράκτις μέικς πέρφεκτ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φρενοκομείον

    - Ευπατρίδης ο ζάπλουτος Ζωρζής Δρομοκαϊτης, (προ)-τελευτήσας
    κατέλειπεν κληροδότημα, προς ίδρυσιν φρενοκομείου!
    Ούτως, σφόδρα επεθύμει!

    Αντιληφθείς εγκαίρως, ο αείμνηστος καί αξιομακάριστος α-δελφός ημών,
    ό,τι ο ναιμεναλλανεοέλλην εστί, κατά Ζαμπέλιον, έλληνoχριστιανός,
    καί εν τω άμα, ούτε έλλην εστί μήτε χριστιανός,
    καί συνεπώς εστί ουβραίος χριστιανός, κατά τάς γραφάς!
    ήγουν υβρίδιον καί παράφρων, άνευ ταυτότητος..
    διά τούτο προς αυτούς, τούτον το φρενοκομείον κατέλειπεν.

    Και ούτοι, οι Αθηναίοι χατζηναιμεναλλανεοέλληνες,
    εν σωτηρίω έτει 1887, μετά συμβατικής χριστιανικής χρονολογήσεως,
    προς απόδειξιν των λόγων,
    καί σφοδράς επιθυμίας του μεγίστου ευπατρίδη χορηγού το αληθές,
    άνωθεν του τεμένους του Δαφναίου Απόλλωνος,
    - οίου εν τω άμα προ καιρού άνω της τέφρας τών ερειπίων του,
    ήγειρον την μονήν ανεράστων, ανοργασμικών, Δαφνίου -
    προσελθόντες ωκοδόμησαν δρομοκαϊτειον φρενοκομείον..

    ..ίνα εύρη εις το εγκαλλώπισμα τούτον
    στέγην ο μουλαρόσπορος,
    καθώς καί η πανκοίνως γνωστή ρήσις, του αποδημήσαντος
    εις κύριον προ ολίγων ετών,
    ίνα αναπαυθή εις κόλπους αμπραχαάμ,
    ετέρου μεγίστου ευπατρίδη αυτοκλήτου εθνάρχου:
    «η Ελλάς κατήντησεν ένα απέραντον φρενοκομείον».

    Θρηνεί γάρ, η γλαύξ επί των ερειπίων των Ασκληπιείων.
    Αιωνία σου η μνήμη ζάπλουτε Ζωρζή, αδελφέ ημών, ευπατρίδη.- Ίων ο Β΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η πόλις

    - Εί οι πολίται τούτης της πόλεως,
    εγνώριζον την καταισχύνην
    της νυν ζωής των ,
    πιθανώς, δεν θα ηγνόουν παντελώς
    εκείνους τους ‘Έλληνας,
    πού απέδειξαν πολλάκις μη ενδίδουσι
    εις σχέδια υποχθονίων.

    Μόνον ‘άνδρες θα ηδύναντο
    γεννήτορες πόλεων τε καί πολιτισμών,
    να άγωσι πάλιν υπανθρώπους
    εις ουσιαστικά καί μέγιστα έργα.

    Τούτο πιθανόν, δυνατόν εστί,
    εί την πόλιν διοικούσιν
    τέκνα της Αίγαίας
    των Πελασγών ‘Ελλήνων.-΄Ιων ο Β΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι Τ(ρ)αγοί

    - Ο λόγος των!
    ακράτεια ούρων, άπεπτων κοπράνων, χείμαρρος βοθρολυμάτων
    Η χειραψία των!
    στιλπνίζουσα αργυρή χειροπέδη, εις φυλακήν πολυτελείας.
    Το έργο των!
    χρονία μεταμφίεσις καρνάβαλου.
    ‘Η γνώσις των!
    εις τον ζυγόν τιθεμένη των αξιών, ωσεί του αλέκτορος.

    Αληθώς, τούτη η πανώλις,
    σκήπτρον καί οίακα βαστάζουσα,
    ηνιοχούσα καί κανοναρχούσα την ιστορίαν ημών,
    πότε τελευτήσεται;

    Εις την πόλιν, εγγύς καί ωκύς,
    ο μέλας θάνατος
    το φάσγανον σείει.
    Ανατέλλει η νύξ;

    Επί δικαίων - κατά το διάφορον - καί αδίκων
    εις τήν χάρταν σχετικώς αναγράφεται υπό των ταγών:
    «‘Απαντες εισίν ίσοι, όμοια καί ίσα έχουσι δικαιώματα!»
    μόνον όμως τα δικαιούνται, καί ουδέποτε τα έχουσι!

    Τουλάχιστον, οι δασύμαλλοι τε καί κερασφόροι Τράγοι,
    ηγούνται των ποιμνίων των..
    άνευ σκήπτρων τε καί καλαυρόπης.

    ‘Ίδετε!!!.- Ιων ο Β΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Οι κίονες, εκείνοι καί οι κύνες
    Από φυλακής πρωϊας παράφρων τίς,
    λίθους έρριπτεν
    κατ’ εναντίον λιμοκτονούντων αδεσπότων κυνών,
    δρομούντων εν τω άμα,
    επί στειβομένων οδών, της αγοράς της πόλεως..
    ίνα μη τούτον κατασπαράξωσι.

    Καί σήμερον ώ! του θαύματος, εσώθει
    ό αξιότιμος κύριος πρόεδρος,
    τού συλλόγου,
    ομίλου,
    συνδέσμου,
    της εστίας,
    ομάδος,
    ενώσεως,
    ομοσπονδίας, από τους λάθρα (;)
    κατ’ εναντίον του, «εικάζων»
    ριπτομένους λίθους του παράφρονος.
    Ω! Μακάριοι Θεοί! Oίμοι, εψόφησεν ο κύν.

    Γέμει τήν σήμερον η πόλις,
    δεσποζομένων τε καί αδεσπότων κυνών,
    βρίθει το άστυ γενναιοτάτων, μεγαλειοτάτων, μακαριοτάτων, αξιοτίμων καί ευτυχεστάτων τε κυρίων προέδρων.

    Κοσμείται το άστυ υπό κολοβοτετμημένων προτομών,
    ανδριάντων άνευ ανδρείας, απάτριδων ευπατρίδων!
    Οποία βεβήλωσις νοημοσύνης καί αισθητικής τε!.

    Νηφομανής γάρ o αγορητής, εις μάτην (;) θρηνεί, ολολύζων, καί ο βωβός Ρήτωρ επί των ερειπίων καί σπαραγμάτων σπονδύλων κιόνων του βήματος, της πάλαι ποτέ ‘Αγοράς, τής πόλεως.

    ‘Οπερ τούτο, μεθερμηνευόμενον, νεοελληνιστί σημαίνον:
    «βρε πώς το φέραν οι καιροί, πώς τόφεραν το χρόνια!
    να κελαηδούσιν οι κόρακες, καί να σιωπούν τ’ αηδόνια!».- Ιων Β΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Γυνή αλλήθωρος

    - Τα απογεύματα
    μετά τούς εσπερινούς της,
    σεβάσμια γραία αλλήθωρος,
    θεούσα τε,
    καί με κότσον,
    εξέρχεται εις τον εξώστην της
    ίνα διαβάση μυθεύματα διαθήκης.

    Και εν τω άμα,
    μολύνει την θέαν των δειλινών,
    καθώς στεγνώνει το κατάλευκον
    κατάσαρκον σαγίον της,
    -το φαιόν από την σάχλα-
    εις τα υγράν της σκέλη..
    διαβάζει με τον έναν οφθαλμόν,
    εν ώ ο έτερος ατενίζει,
    πέρα από την Ελλάδα,
    όρος θεοβάδιστον,-λέει- καί εντολάς δέκα..

    Τούτη,ούν, η τιποτένια γραία,
    αναθρέψει τα τέκνα της νόθα
    να αγνοούσι, δήλα δή,
    τον Πάππο Δευκαλίωνα,
    την Μάμη Πύρα,
    να λατρεύουσι μάγους, πόρνες,
    μαστροπούς καί τσομπαναραίους,-Ιων ο Β΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ο επιτήδειος ουδ-έτερος
    (εν τη πόλει των μουνούχων)

    Διά τον ευνούχον, γυνή τινά
    γυνή ομοία εστί, με άλλην τινά.

    Δήλα δή μία γυνή απλώς εστί:
    γυνή αδιάφορος,
    γυνή απλησίαστος,
    γυνή ανέραστος,
    μία γυνή απλώς.

    Διό καί ο ευνούχος, ούκ εστί θήλυ
    μήτε άρρεν,
    ού τε ανήρ, μα μήτε γυνή..
    έστω ερμαφρόδιτος.

    Ουδέτερος εστί
    -καί επιτήδειος τα μάλα-
    εις σώμαν ουδ-έτερον
    ήγουν μουνούχον
    αδύναμον ποιήσει..καί Ιστορίαν.-Ιων ο Β΄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. - Tα όποια συμπεράσματα δικά σας...καί έάν σάς άρεσαν ή όχι απολάυστε τον.-Ιων ο Β΄
    Πρός Θεσσαλονικείς ανοιχτής επιστολής, τό ανάγνωσμα, καί πάσης Ελλάδος να ‘ούμε.
    Τιμητικόν αφιέρωμα, πρόσχωμεν.. επί τη ιστορική επετείω Σαλλλλονικιώτικης καί Ελληνικής τε εφευρέσεως φραπέ (1957 Σεπτέμβριος 2007) πολλά τα έτη (τρομάρα μας)…

    Αδελφοί!!! Γουστάρω να ‘ούμε έναν φραπέν, αφρώδην, αραχτοκράτοραν,
    ρουφηχτόν δια καλάμου σπαστής, εις σκεμπέδας πάντων ερριμένον.

    Και εις ένα αφρόγαλαν, λευκόν, πηκτόν,
    του καφέ συνοδόν, και λιπογενές
    το δια τον καφέν ποιηθέντα προ πάντων των αιώνων.

    Mίλκ εκ βοός, προβάτου τε ή και αιγός
    αφρόν αληθινόν, εξ αναδευτήρος ηλεκτρικού
    χτυπηθέντα, και ποιηθέντα αλλ’ ούχί γεννηθέντα,
    ομοχρησίμου του φραπέ δι’ ου τους οφθαλμούς, εξετσίμπλιασεν.

    Τον δι’ ημάς τους (υπ)ανθρώπους
    και δια την ημετέραν αραχτίλαν, παραχθέντα υπό καφεοδένδρων
    συγκομισθέντα τε, και αγορασθέντα ευτελώς υπο καρτέλ
    και συσκευάσθέντα..

    Αγορασθέντα τε, υπό και υπέρ ημών,
    εντός μικρής σακουλίτσας ή κυτίου ή βαζακίου
    εις τιμήν τσουχτεράν.
    Και ετοιμασθέντα καθ’ απάσας τας ώρας
    πρωϊνάς τε και βραδινάς.
    Και ριφθέντα εντός υαλίνης κύπης σωληνάτης,
    και ζαχαρωθέντα υπό κοχλιαρίου του γλυκού.
    Και πάλιν άφρίζοντα μετά δόξης,
    τσίτα ποιών τους κοιμητούς
    ώστε χουζουρίου και ραθυμίας, έσται τέλος.

    Και εις το ρεύμαν το πάγιον,
    το χρήσιμον, το μιξεροκινούν, το εκ της δεής εκπορευόμενον
    το συν ψυγείω και θηκών συνεργαζόμενον,
    παγοκυβολίθων και υδάτων ψυχρών. παρασκευάζον.

    Εις μίαν καθολικήν
    Ομαδικήν, γκλάμουρους τε και φιλικήν καφετερίαν,
    επιθυμώ εν τσίμπημα πλακούντος μπισκότου εκ του μπολ.
    Προσδοκώ επτά σιγαρέττα σκέτα, αναπτήραν ηλεκτρονικόν,
    τασάκιν καθαρόν, Ζωήν κρατικοδίαιτον,
    Μακάριον και ατελεύτητον, και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.. ’ντάξει;!!! .
    Γκαρντάσια Χαλλλλαρρά!!!.- Ιων Β΄

    ΥΓ:Κάθε συσχετισμός και αναγωγή με άλλα τινά, είναι απλή σύμπτωσις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ωχ αμάν, μιας και πιάσαμε την ποίηση, να και ένα λαϊκό ταιριαστό δίστιχο:

    "Αλί σ΄εκείνους τους καιρούς, σ΄εκείνα τα ζαμάνια,
    που γίναν θυμιατά τ΄ αγγειά και τα σκατά λιβάνια"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. To πιο ζουμερό κείμενο απ'όσα έχω διαβάσει στο ίντερνετ περί του ιδεολογικού τίποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. αλεξέγιεφ την καλησπέρα, μου
    της πρωτοπορίας υποθέτω, ε;

    σίγουρα το Σύνταγμα δεν έχει ιδεολογία, γιατί απλούστατα πατάει στην πραγματικότητα.
    τα μαγαζιά και τα παραμάγαζα, από την άλλη, που είναι εκτός πραγματικότητας, πέφτουν δυστυχώς συχνά στην παγίδα της ιδεολογίας...

    αν με εννοείς, δηλαδή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν είναι η πατρίδα μας-ΙΙ (2011, σατιρικό)

    Δεν είν’ οι τουρκομπαρόκ βίλες σε οικόπεδες κορυφογραμμές
    καλόπιστος χρησικτησία αποφάσεις δικαστικές
    σαράντα στις εκατό κατέστησαν ιδιωτικές
    με τέτοιο ποσοστό κερδίζεις εκλογές.

    Σε παραλιακές ταβέρνες στις μπαζωμένες ακτές
    τρων’ άξεστοι καταπατητές με τις μερσεντές
    με τις γκόμενές τους βαμμένες ξανθιές.
    κι οι γεωργιανές γκαρσόνες επίσης ”ξανθιές”.

    Λαθρέμποροι, προαγωγοί πρώην αθλητές
    παρκάρουν sport “μπέμπα” ή μερσεντές
    Ποικίλον όρος ή Αιγάλεω : στις παρυφές
    έξω από ένα αυθαίρετο πελώριο chalet
    παίρνουν και ΕΚΑΣ! Ας’ τα μην ρωτάς.

    Οι πουλημένοι οι “ταγοί” και οι συνδικαλιστές
    ”στελέχη” ουρανοκατέβατα μετά τις εκλογές
    και βουλευτές ασήμαντοι, παρουσίες θλιβερές
    που θα γελούσες ως την Δευτέρα παρουσία
    αν δεν μας συνέβαινε αυτή η τραγωδία.

    Το πλήθος ενίοτε εκτονώνεται :
    έναρξις “επαναστατικών γυμναστικών”
    ρίψις γιαουρτιών και νερατζιών
    εκτόξευσις τοματών η/και αυγών.

    Βαριά ψυχοπαθολογία της αριστεράς
    τώρα κατανοώ που θα το πάς
    αριστεροί μ’ αθλητικές φυλλάδες,
    διαταραγμένοι, φραπό-γαλοι και άλλοι τσαμπουκάδες.

    Την ποίηση συνάμα και την λογοτεχνία
    εν μέσω κρίσης θεραπεύουν στα Ιλύσια πεδία
    ” Διανοούμενοι” παρουσιάζουνε, ώ τι αηδία
    πονήματα λογοτεχνικά, σπανίως ποιητικές βραδιές
    υμνούν πεφωτισμένους ταλαντ-ούχους*-βουλευτές
    όπως πέρσι ξεσκόνιζαν εκδότες-μικροκαπιταλιστές

    ” Μαικήνες” businessmen επί του ασφαλούς :
    αφανείς εταίροι με τους πολιτικούς.
    το μαύρο χρήμα ασφαλές στην Ελβετία
    εξόν απ’ τα’ άλλα διδάσκουν πατριδοφιλία!

    Δεν είναι τα ερειπωμένα αρχαία μέλη μνημείων
    τα αγάλματα τα κλασσικά,o εναπομένων κίων
    ότι απέμεινε απ’ το ασβεστοκάμινο και την λαθρανασκαφή
    καλά που δεν τά ‘ καναν όλα ασβέστη οι χριστιανοί
    ή δεν τα’ χτισαν σε εκκλησιές στην βυζαντινή εποχή

    Fallmerayer- Παπαρρηγόπουλος 1-1
    δεν δίνω δίκιο σε κανένα
    Πάντως ο καπιταλισμός μας είναι βαλκανικός
    διαφθορά, εγκάθετοι, μετριοκρατία, νεποτισμός
    Τα αποτελέσματα γνωστά πριν το σάλπισμα της κρίσης
    Φθάνει η ώρα την μάταιη την μάχη ν’ αφήσεις
    ………………………………………………………..

    Χαμένη η παρτίδα της πατρίδας μας

    Σαν Σέρβοι επί Milošević να βγάλουν διαβατήρια
    οι νέοι των 700 ευρώ , αξιοπρέπειας εισιτήρια
    τόσους …έξυπνους δεν τους σηκώνει ο τόπος
    οδόφραγμα οι “έξυπνοι”, για πάντα κλειστός ο δρόμος

    Κι εμείς μετά την σύνταξη στην πόλη του Καβάφη
    θα κοιτάμε προς βορρά : την Κρήτη, τη Ανάφη
    κι ας τους “να βράζουν μες το ζουμί τους”
    μέχρι να τελειώσει το νερό κι η άθλια ζωή τους.

    24.03.2011

    *Ο Χριστός στην Παραβολή των Ταλάντων, περιέγραψε την εργατικότητα και την καλλιέργεια των ικανοτήτων ως την πραγματική περιουσία («τάλαντα») του ανθρώπου. Βάσει αυτής της παραβολής, ο χριστιανικός κόσμος ταύτισε στη συνέχεια την έννοια του ταλάντου με το ιδιαίτερο χάρισμα.

    • Ομως δεν πρόκειται περί χαρίσματος, αλλά περί ταλάντων που θα λάβουν αν ξεσκονίσουν ταλαντ-ούχους*-βουλευτές

    • Λόγω έλλειψης χρόνου και επαρκούς έμπνευσης, το κειμενο μετά την 8η στροφή είναι από το ομότιτλο ποιημα μου που δημοσιεύθηκε περισυ την ίδια ημερα στο ποιείν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή